

طبیبم گر خدا باشد دوای من دعا باشد
دعایم وقت نومیدی شفا بر دردها باشد
شفاعت جو ز پیغمبر شفای درد از قرآن
که او باشد طبیب دین و این باشد تو را درمان
ز چشم دل اگر کوری همانا از خدا دوری
چو دوری از خدا دائم به درد خویش رنجوری
مداوا نیست دردی را که آن بخل حسادت هست
علاجی نیست قلبی را که اندر او قساوت هست
حذر از مردم پستی که از صنف بخیلا انند
امان از این حسودانی که هر یک آفت جانند
حسودا بگذر از حسرت تو خود بیچاره می گردی
چو نعمت در زوال افتی وهم آواره می گردی
طبیبا گر چه بیمارم میا هرگز به بالینم
که من مانوس قرآنم مطیع آل یاسینم
کجا باشد تو را ای دل طبیبی بهتر از ایمان
کجا باشد تو را علت شفایی بهتر از قرآن