العربی

الصحيفة السجادية

PDF

WORD

فارسی

صحيفه سجاديه - ترجمه و شرح فيض الاسلام

PDF

WORD

يَا فَارِجَ الْهَمِّ وَ كَاشِفَ الْغَمِّ يَا رَحْمَانَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ رَحِيمَهُمَا صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْرُجْ هَمِّي وَ اكْشِفْ غَمِّي‏

 اى بر طرف كننده اندوه و اى دور كننده غمها، اى مهربان و عطوف در دنيا و آخرت، بر محمد و آل محمد صلى الله عليه و آله درود فرست و غم و اندوه مرا بر طرف فرما.

يَا وَاحِدُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ يَا مَنْ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ اعْصِمْنِي وَ طَهِّرْنِي وَ اذْهَبْ بِبَلِيَّتِي‏

 اى يگانه، اى يكتا، اى بى نياز، اى كسى كه نه مى‏زايد و نه زائيده مى‏شود و براى او همتايى نيست، مرا حفظ كن و از گناهان مبرا ساز و گرفتاريم بر طرف فرما. [آية الكرسى و سوره فلق و سوره ناس و سوره توحيد را بخوان و بگو]

وَ اقْرَأْ آيَةَ الْكُرْسِيِّ وَ الْمُعَوِّذَتَيْنِ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ قُلْ‏

اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ سُؤَالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُهُ وَ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ وَ كَثُرَتْ ذُنُوبُهُ‏

 خدايا من از تو مسألت دارم، مسألت كسى كه نيازش سخت و توانش ضعيف و گناهانش افزون شده است...

رَبِّ أَفْحَمَتْنِي ذُنُوبِي وَ انْقَطَعَتْ مَقَالَتِي فَلاَ حُجَّةَ لِي‏

 پروردگارا، گناهانم مرا ساكت ساخته و سخنم را بريده است، پس من هيچ دليلى ندارم‏

فَأَنَا الْأَسِيرُ بِبَلِيَّتِي الْمُرْتَهَنُ بِعَمَلِي الْمُتَرَدِّدُ فِي خَطِيئَتِي الْمُتَحَيِّرُ عَنْ قَصْدِي الْمُنْقَطَعُ بِي‏

 و از اين رو من اسير گرفتاريهايم هستم و در گرو اعمال خويشم و در گناهانم متحيرم و در نيتم سرگردانم و در راه وامانده‏ام.

قَدْ أَوْقَفْتُ نَفْسِي مَوْقِفَ الْأَذِلاَّءِ الْمُذْنِبِينَ مَوْقِفَ الْأَشْقِيَاءِ الْمُتَجَرِّينَ عَلَيْكَ الْمُسْتَخِفِّينَ بِوَعْدِكَ‏

 خود را در جايگاه فرومايگان گناهكار قرار داده‏ام، جايگاه شقاوت پيشگانى كه بر تو جسارت ورزيدند و وعده‏هاى تو را سبك پنداشتند.

سُبْحَانَكَ أَيَّ جُرْأَةٍ اجْتَرَأْتُ عَلَيْكَ وَ أَيَّ تَغْرِيرٍ غَرَّرْتُ بِنَفْسِي‏

 خدايا پاك و پيراسته‏اى! چه جرأتى بود كه به حريم تو جسارت كردم و چه فريبى بود كه با آن خود را گول زدم؟ !...

يَا أَللَّهُ الَّذِي لاَ يَخْفَى عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ فِي الْأَرْضِ وَ لاَ فِي السَّمَاءِ وَ كَيْفَ يَخْفَى عَلَيْكَ - يَا إِلَهِي - مَا أَنْتَ خَلَقْتَهُ‏

 اى خدايى كه چيزى در زمين و آسمان از تو پنهان نمى‏ماند، و اى معبود من، چگونه پنهان بماند چيزى كه تو خود خالق آن هستى؟

وَ كَيْفَ لاَ تُحْصِي مَا أَنْتَ صَنَعْتَهُ أَوْ كَيْفَ يَغِيبُ عَنْكَ مَا أَنْتَ تُدَبِّرُهُ‏

 و چگونه قابل شمارش نباشد چيزى كه خود آن را ساخته‏اى؟ يا چگونه از تو غايب شود چيزى كه خود آن را تدبير مى‏كنى؟

أَوْ كَيْفَ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَهْرُبَ مِنْكَ مَنْ لاَ حَيَاةَ لَهُ إِلاَّ بِرِزْقِكَ‏

 يا چگونه مى‏تواند از تو بگريزد كسى كه زندگى او جز به روزى تو بسته نيست؟...

إِلَهِي أَحْمَدُكَ وَ أَنْتَ لِلْحَمْدِ أَهْلٌ عَلَى حُسْنِ صَنِيعِكَ إِلَيَّ وَ سُبُوغِ نَعْمَائِكَ عَلَيَّ وَ جَزِيلِ عَطَائِكَ عِنْدِي‏

 اى معبود من، تنها تو شايسته حمد و سپاسى و من تو را شكر مى‏كنم بر رفتار نيكويت در حق من، و بر وفور نعمتهايت و افزونى عطاهايت بر من،

وَ عَلَى مَا فَضَّلْتَنِي بِهِ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ أَسْبَغْتَ عَلَيَّ مِنْ نِعْمَتِكَ فَقَدِ اصْطَنَعْتَ عِنْدِي مَا يَعْجِزُ عَنْهُ شُكْرِي‏

 و بر رحمتى كه بواسطه آن مرا بر ترى بخشيدى و بر نعمتى كه آن را بر من نازل فرمودى، براستى تو در حق من لطف‏هائى نموده‏اى كه من از شكر و سپاس آنها عاجزم.

وَ لَوْ لاَ إِحْسَانُكَ إِلَيَّ وَ سُبُوغُ نَعْمَائِكَ عَلَيَّ مَا بَلَغْتُ إِحْرَازَ حَظِّي وَ لاَ إِصْلاَحَ نَفْسِي وَ لَكِنَّكَ ابْتَدَأْتَنِي بِالْإِحْسَانِ‏

 و اگر احسان و ريزش نعمتهاى تو بر من نبود، من به بهره و سودى نمى‏رسيدم و توفيق اصلاح نفسم را پيدا نمى‏كردم، اما تو در حق من به احسان و نيكى آغاز كردی...

اَللَّهُمَّ إِنَّكَ خَلَقْتَنِي سَوِيّاً وَ رَبَّيْتَنِي صَغِيراً وَ رَزَقْتَنِي مَكْفِيّاً

 خدايا تو مرا باعتدال آفريدى و در طفوليت پرورشم دادى و به ميزان كفايت روزى‏ام عطا كردى.

اَللَّهُمَّ إِنِّي وَجَدْتُ فِيمَا أَنْزَلْتَ مِنْ كِتَابِكَ وَ بَشَّرْتَ بِهِ عِبَادَكَ أَنْ قُلْتَ‏

 خداوندا من در آياتى كه بعنوان كتاب آسمانى نازل فرموده‏اى و بندگانت را بدان بشارت داده‏اى يافتم كه چنين فرمودى:

يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لاَ تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً

 اى بندگان من كه بر جان خويش اسراف كرده و تجاوز نموده‏ايد، هرگز از رحمت خدا نا اميد نشويد، چرا كه خداوند همه گناهان را مورد مغفرت و آمرزش قرار مى‏دهد.

وَ قَدْ تَقَدَّمَ مِنِّي مَا قَدْ عَلِمْتَ وَ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي فَيَا سَوْأَتَا مِمَّا أَحْصَاهُ عَلَيَّ كِتَابُكَ‏

 و در گذشته گناهانى كه تو خود از آنها آگاهى و كم و كيف آنها را از من بهتر ميدانى از من سر زده است. پس واى بر من از آنچه تو در نامه اعمالم نوشته‏اى...

إِلَهِي هَدَيْتَنِي فَلَهَوْتُ وَ وَعَظْتَ فَقَسَوْتُ وَ أَبْلَيْتَ الْجَمِيلَ فَعَصَيْتُ‏

 خدايا تو هدايتم فرمودى و من در لهويات و غفلت ماندم، و تو مرا نصيحت فرمودى و من سنگدل شدم، و به من نيكويى‏هاى فراوان دادى و من مرتكب معصيت شدم‏

ثُمَّ عَرَفْتُ مَا أَصْدَرْتَ إِذْ عَرَّفْتَنِيهِ فَاسْتَغْفَرْتُ فَأَقَلْتَ فَعُدْتُ فَسَتَرْتَ فَلَكَ - إِلَهِي - اَلْحَمْدُ

 و پس از اين همه در پرتو معرفتى كه به من دادى، به آنچه تو در حقم انجام داده بودى آگاه شدم و لذا استغفار كردم و تو از خطايم در گذشتى و دوباره بسوى تو باز گشتم، و تو گناهانم را پوشاندى، پس اى معبود من، تنها تو را سپاس.

تَقَحَّمْتُ أَوْدِيَةَ الْهَلاَكِ وَ حَلَلْتُ شِعَابَ تَلَفٍ تَعَرَّضْتُ فِيهَا لِسَطَوَاتِكَ وَ بِحُلُولِهَا عُقُوبَاتِكَ‏

 من در وادى هلاكت فرو افتاده‏ام و در راههاى تلف و نابودى وارد شده‏ام و در آن واديها در معرض غلبه و سلطه سخت تو هستم و با ورود در آن راهها خود را در معرض عقاب تو قرار داده‏ام...

اَللَّهُمَّ هَذَا يَوْمٌ مُبَارَكٌ مَيْمُونٌ وَ الْمُسْلِمُونَ فِيهِ مُجْتَمِعُونَ فِي أَقْطَارِ أَرْضِكَ يَشْهَدُ السَّائِلُ مِنْهُمْ وَ الطَّالِبُ وَ الرَّاغِبُ وَ الرَّاهِبُ‏

 خداوندا امروز، روز مبارك و ميمونى است و مسلمانان در اين روز در جاى جاى زمين گردهم جمع‏اند و فقير و طالب و رغبت كننده و ترساى آنان همه حاضراند

وَ أَنْتَ النَّاظِرُ فِي حَوَائِجِهِمْ فَأَسْأَلُكَ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ وَ هَوَانِ مَا سَأَلْتُكَ عَلَيْكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‏

 و تو بر نيازهاى آنان ناظرى. پس اينك من از تو مسئلت دارم كه بخاطر جود و كرم و آسانى آنچه من از تو مى‏طلبم، بر محمد صلى الله عليه و آله و آل او درود فرست.

وَ أَسْاَلُكَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا بِأَنَّ لَكَ الْمُلْكَ وَ لَكَ الْحَمْدَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلاَلِ وَ الْإِكْرَامِ‏

 و خداوندا، اى پروردگار ما، از آنجا كه ملك و سلطنت از آن توست و سپاس و شكر تنها براى توست، هيچ معبودى جز تو نيست، اى صبور كريم، اى مهربان بخشنده و اى صاحب جلالت و اكرام...

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ‏

 شكر از آن خداوند است كه پروردگار عالميان است.

اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِكْرَامِ رَبَّ الْأَرْبَابِ وَ إِلَهَ كُلِّ مَأْلُوهٍ‏

 خدايا سپاس تو راست اى پديد آورنده آسمان‏ها و زمين، اى صاحب جلالت و اكرام، اى پروردگار پرورندگان و اى معبود همه معبودهاى ديگر

وَ خَالِقَ كُلِّ مَخْلُوقٍ وَ وَارِثَ كُلِّ شَيْ‏ءٍ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‏ءٌ وَ لاَ يَعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَيْ‏ءٍ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ مُحِيطٌ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ رَقِيبٌ‏

 و اى خالق همه مخلوقات و اى وارث همه اشياء كه هرگز چيزى شبيه تو نيست و علم به هيچ شيئى از تو مخفى نمى‏باشد و تو بر هر چيز محيط هستى و بر همه چيز نگهبانى.

أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْأَحَدُ الْمُتَوَحِّدُ الْفَرْدُ الْمُتَفَرِّدُ

 تويى آن خدايى كه جز تو معبودى نيست، يكتايى، تنهايى، يگانه‏اى، بى مانندى...

يَا مَنْ يَرْحَمُ مَنْ لاَ يَرْحَمُهُ الْعِبَادُ

 اى كسى كه رحم مى‏كنى بر كسى كه بندگانت بر او رحم نمى‏كنند.

وَ يَا مَنْ يَقْبَلُ مَنْ لاَ تَقْبَلُهُ الْبِلاَدُ

 و اى آنكه مى‏پذيرى كسى را كه سرزمينها او را نمى‏پذيرند.

وَ يَا مَنْ لاَ يَحْتَقِرُ أَهْلَ الْحَاجَةِ إِلَيْهِ‏

 و اى كسى كه نيازمندان آستانت را خوار و كوچك نمى‏كنى.

وَ يَا مَنْ لاَ يُخَيِّبُ الْمُلِحِّينَ عَلَيْهِ‏

 و اى آنكه اصرار كنندگان درگاهت را نا اميد نمى‏سازى...