اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
شكر از آن خداوند است كه پروردگار عالميان است.
اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِكْرَامِ رَبَّ الْأَرْبَابِ وَ إِلَهَ كُلِّ مَأْلُوهٍ
خدايا سپاس تو راست اى پديد آورنده آسمانها و زمين، اى صاحب جلالت و اكرام، اى پروردگار پرورندگان و اى معبود همه معبودهاى ديگر
وَ خَالِقَ كُلِّ مَخْلُوقٍ وَ وَارِثَ كُلِّ شَيْءٍ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَ لاَ يَعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَيْءٍ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطٌ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ رَقِيبٌ
و اى خالق همه مخلوقات و اى وارث همه اشياء كه هرگز چيزى شبيه تو نيست و علم به هيچ شيئى از تو مخفى نمىباشد و تو بر هر چيز محيط هستى و بر همه چيز نگهبانى.
أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْأَحَدُ الْمُتَوَحِّدُ الْفَرْدُ الْمُتَفَرِّدُ
تويى آن خدايى كه جز تو معبودى نيست، يكتايى، تنهايى، يگانهاى، بى مانندى.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْكَرِيمُ الْمُتَكَرِّمُ الْعَظِيمُ الْمُتَعَظِّمُ الْكَبِيرُ الْمُتَكَبِّرُ
و تويى آن خدايى كه جز تو معبودى نيست، كريمى، بزرگوارى، عظيم و بزرگى، نهايت كبريايى از آن توست.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْعَلِيُّ الْمُتَعَالِ الشَّدِيدُ الْمِحَالِ
تويى آن خدايى كه جز تو معبودى نيست، عالى و بلند مرتبهاى، انتقام و عذابت بسيار سخت و شديد است.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ
تويى آن خدايى كه جز تو معبودى نيست، رحمانى، رحيمى، داناى حكيمى.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ الْقَدِيمُ الْخَبِيرُ
تويى آن خدايى كه جز تو معبودى نيست، شنواى بينايى، قديم و آگاهى.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْكَرِيمُ الْأَكْرَمُ الدَّائِمُ الْأَدْوَمُ
تويى آن خدايى كه جز تو معبودى نيست، كريمترين كريمانى، دائمى و پايدارى.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْأَوَّلُ قَبْلَ كُلِّ أَحَدٍ وَ الْآخِرُ بَعْدَ كُلِّ عَدَدٍ
تويى آن خدايى كه جز تو معبودى نيست، و تو قبل از هر چيز، اولى و پس از همه اعداد، آخر تويى
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الدَّانِي فِي عُلُوِّهِ وَ الْعَالِي فِي دُنُوِّهِ
تويى آن خدايى كه جز تو معبودى نيست، در عين حال كه بلند مرتبهاى به همه نزديكى و در عين حال كه به همه نزديك هستى، رفيع و بلند مرتبهاى.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ ذُو الْبَهَاءِ وَ الْمَجْدِ وَ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْحَمْدِ
تويى آن خدايى كه جز تو معبودى نيست، داراى شوكت و عظمتى و كبرياء و سپاس از آن توست.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الَّذِي أَنْشَأْتَ الْأَشْيَاءَ مِنْ غَيْرِ سِنْخٍ وَ صَوَّرْتَ مَا صَوَّرْتَ مِنْ غَيْرِ مِثَالٍ وَ ابْتَدَعْتَ الْمُبْتَدَعَاتِ بِلاَ احْتِذَاءٍ
و تويى آن خدايى كه جز تو معبودى نيست، تو اشياء را بدون الگو و نمونهاى ايجاد كردى، و مخلوقات را بدون شبيه، تصوير كردى و پديدههاى نو را بدون الگوگيرى، وجود بخشيدى.
أَنْتَ الَّذِي قَدَّرْتَ كُلَّ شَيْءٍ تَقْدِيراً وَ يَسَّرْتَ كُلَّ شَيْءٍ تَيْسِيراً وَ دَبَّرْتَ مَا دُونَكَ تَدْبِيراً
تويى كه براى هر چيزى اندازهاى مقدر ساختى و هر امر ممكنى را ميسر نمودى و امور موجودات و مخلوقات را تدبير كردى.
أَنْتَ الَّذِي لَمْ يُعِنْكَ عَلَى خَلْقِكَ شَرِيكٌ وَ لَمْ يُوَازِرْكَ فِي أَمْرِكَ وَزِيرٌ وَ لَمْ يَكُنْ لَكَ مُشَاهِدٌ وَ لاَ نَظِيرٌ
تويى كه در آفرينش هيچ شريكى تو را يارى ننمود و هيچ وزيرى تو را معاضدت نكرد و هيچ كس شاهد بر كار تو و نظير تو نبود.
أَنْتَ الَّذِي أَرَدْتَ فَكَانَ حَتْماً مَا أَرَدْتَ وَ قَضَيْتَ فَكَانَ عَدْلاً مَا قَضَيْتَ وَ حَكَمْتَ فَكَانَ نِصْفاً مَا حَكَمْتَ
تويى كه اراده كردى و بلا فاصله آنچه اراده نمودى محقق شد و تويى كه به قضاوت نشستى و آنچه تو بدان قضاوت كردى عين عدل بود و حكم نمودى و حكمت بر اساس انصاف بود.
أَنْتَ الَّذِي لاَ يَحْوِيكَ مَكَانٌ وَ لَمْ يَقُمْ لِسُلْطَانِكَ سُلْطَانٌ وَ لَمْ يُعْيِكَ بُرْهَانٌ وَ لاَ بَيَانٌ
تويى كه هرگز مكان تو را فرا نمىگيرد و در برابر سلطنت تو هيچ سلطنتى تاب مقاومت ندارد و هيچ برهان و بيانى تو را عاجز نمىكند.
أَنْتَ الَّذِي أَحْصَيْتَ كُلَّ شَيْءٍ عَدَداً وَ جَعَلْتَ لِكُلِّ شَيْءٍ أَمَداً وَ قَدَّرْتَ كُلَّ شَيْءٍ تَقْدِيراً
تويى كه عدد همه اشياء را شمارش كردهاى و براى هر چيزى پايانى قرار دادهاى و هر چيزى را به اندازهاش خلق كردهاى.
أَنْتَ الَّذِي قَصُرَتِ الْأَوْهَامُ عَنْ ذَاتِيَّتِكَ وَ عَجَزَتِ الْأَفْهَامُ عَنْ كَيْفِيَّتِكَ وَ لَمْ تُدْرِكِ الْأَبْصَارُ مَوْضِعَ أَيْنِيَّتِكَ
تويى كه انديشهها و اوهام از درك ذات تو قاصرند و فهمها از رسيدن به كيفيت تو عاجزند و چشمها نمىتوانند موضع و جايگاه تو را دريابند.
أَنْتَ الَّذِي لاَ تُحَدُّ فَتَكُونَ مُحْدُوداً وَ لَمْ تُمَثَّلْ فَتَكُونَ مَوْجُوداً وَ لَمْ تَلِدْ فَتَكُونَ مَوْلُوداً
تويى كه حد و مرز ندارى تا محدودى شوى و متمثل نمىشوى تا كنه تو وجدان شود و زاييده نمىشوى تا مولود محسوب گردى.
أَنْتَ الَّذِي لاَ ضِدَّ مَعَكَ فَيُعَانِدَكَ وَ لاَ عِدْلَ لَكَ فَيُكَاثِرَكَ وَ لاَ نِدَّ لَكَ فَيُعَارِضَكَ
تويى كه هرگز چيزى با تو ضد نيست تا تو را دشمنى كند و همانندى ندارى تا در رقابت با تو افزونى نشان دهد و نظيرى برايت نيست كه با تو به معارضه برخيزد.
أَنْتَ الَّذِي ابْتَدَأَ وَ اخْتَرَعَ وَ اسْتَحْدَثَ وَ ابْتَدَعَ وَ أَحْسَنَ صُنْعَ مَا صَنَعَ
تويى كه به آفرينش ابتدا كردى و اختراع و ابداع و نو آورى در موجودات از آن توست و چه نيكو آفريدهاى.
سُبْحَانَكَ مَا أَجَلَّ شَأْنَكَ وَ أَسْنَى فِي الْأَمَاكِنِ مَكَانَكَ وَ أَصْدَعَ بِالْحَقِّ فُرْقَانَكَ
خدايا منزهى تو! چه والاست شأن تو و چه بلند است منزلت تو و چه آشكار است حق بودن قرآن تو!
سُبْحَانَكَ مِنْ لَطِيفٍ مَا أَلْطَفَكَ وَ رَءُوفٍ مَا أَرْأَفَكَ وَ حَكِيمٍ مَا أَعْرَفَكَ
پاك و منزهى تو اى صاحب لطف، چقدر اهل احسان و لطفى. و اى مهربان، چه قدر مهربانى و اى دانا، چه بسيار است دانش تو!
سُبْحَانَكَ مِنْ مَلِيكٍ مَا أَمْنَعَكَ وَ جَوَادٍ مَا أَوْسَعَكَ وَ رَفِيعٍ مَا أَرْفَعَكَ ذُو الْبَهَاءِ وَ الْمَجْدِ وَ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْحَمْدِ
پاك و منزهى تو! اى پادشاهى كه چه بلند است مقام تو. و اى بخشندهاى كه چه وسيع است بخششهاى تو و اى بلند مرتبهاى كه چه رفيع است جايگاه تو! اى كه ارزش و مجد و كبرياء و ستايش از آن توست.
سُبْحَانَكَ بَسَطْتَ بِالْخَيْرَاتِ يَدَكَ وَ عُرِفَتِ الْهِدَايَةُ مِنْ عِنْدِكَ فَمَنِ الْتَمَسَكَ لِدِينٍ أَوْ دُنْيَا وَجَدَكَ
خدايا پاك و منزهى تو! دست خود را در خيرات باز كردهاى و مسير هدايت از سوى تو شناخته مىشود، پس هر كه براى وصول به دين يا دنيا تو را طلب كند، تو را مىيابد!
سُبْحَانَكَ خَضَعَ لَكَ مَنْ جَرَى فِي عِلْمِكَ وَ خَشَعَ لِعَظَمَتِكَ مَا دُونَ عَرْشِكَ وَ انْقَادَ لِلتَّسْلِيمِ لَكَ كُلُّ خَلْقِكَ
پاك و منزهى تو، هر چه كه معلوم توست، در برابر تو خاضع است و آنچه فروتر از جايگاه والاى توست، در برابرت خاشع است و همه مخلوقات در برابر تو تسليم و منقادند
سُبْحَانَكَ لاَ تُحَسُّ وَ لاَ تُجَسُّ وَ لاَ تُمَسُّ وَ لاَ تُكَادُ وَ لاَ تُمَاطُ وَ لاَ تُنَازَعُ وَ لاَ تُجَارَى وَ لاَ تُمَارَى وَ لاَ تُخَادَعُ وَ لاَ تُمَاكَرُ
پاك و منزهى تو! به حس در نمىآيى و مورد تماس جسمانى واقع نمىشوى و كيد و مكر در تو بى اثر است و دور نمىشوى و با تو نزاع نتوان كرد و غلبه بر تو نا ممكن است و جدال و خدعه و فريب در مورد تو امكان ناپذير است!
سُبْحَانَكَ سَبِيلُكَ جَدَدٌ وَ أَمْرُكَ رَشَدٌ وَ أَنْتَ حَيٌّ صَمَدٌ
پاك و منزهى تو! راه تو مستقيم و هموار است و اوامر تو در راستاى رشد و هدايت است و تو زنده استوار و محكمى!
سُبْحَانَكَ قَولُكَ حُكْمٌ وَ قَضَاؤُكَ حَتْمٌ وَ إِرَادَتُكَ عَزْمٌ
پاك و پيراستهاى تو! سخن تو حكم و قانون است و قضاوت تو قطعى و اراده تو استوار است.
سُبْحَانَكَ لاَ رَادَّ لِمَشِيَّتِكَ وَ لاَ مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِكَ
پاك و منزهى تو! رد كنندهاى براى مشيت تو نيست و كسى نمىتواند كلمات تو را تبديل كند.
سُبْحَانَكَ بَاهِرَ الْآيَاتِ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ بَارِئَ النَّسَمَاتِ
پاك و منزهى تو! اى كه آيات و نشانههايت آشكار است، اى كه خالق آسمانها و آفريننده جانهايى!
لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يَدُومُ بِدَوَامِكَ
حمد و سپاس مخصوص توست، حمدى كه دائم به دوام تو مىباشد
وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً خَالِداً بِنِعْمَتِكَ
و از براى توست حمدى كه جاويد است به جاودانگى نعمتهايت.
وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يُوَازِي صُنْعَكَ
و از آن توست حمدى كه موازى با آفرينش توست
وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يَزِيدُ عَلَى رِضَاكَ
و از توست حمدى كه افزون بر رضايت تو مىباشد
وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً مَعَ حَمْدِ كُلِّ حَامِدٍ وَ شُكْراً يَقْصُرُ عَنْهُ شُكْرُ كُلِّ شَاكِرٍ
و براى توست سپاسى كه همراه با سپاس هر سپاسگزار است و شكرى كه شكر هر شكرگزارى از آن كمتر است.
حَمْداً لاَ يَنْبَغِي إِلاَّ لَكَ وَ لاَ يُتَقَرَّبُ بِهِ إِلاَّ إِلَيْكَ
سپاسى كه شايسته غير تو نيست و با آن جز به سوى تو تقرب نتوان جست.
حَمْداً يُسْتَدَامُ بِهِ الْأَوَّلُ وَ يُسْتَدْعَى بِهِ دَوَامُ الْآخِرِ
سپاسى كه با آن لطف اول دوام يابد و استمرار الطاف در آينده درخواست شود
حَمْداً يَتَضَاعَفُ عَلَى كُرُورِ الْأَزْمِنَةِ وَ يَتَزَايَدُ أَضْعَافاً مُتَرَادِفَةً
حمدى كه با گذشت زمانها افزايش يابد و پى در پى بيشتر و بيشتر گردد.
حَمْداً يَعْجِزُ عَنْ إِحْصَائِهِ الْحَفَظَةُ وَ يَزِيدُ عَلَى مَا أَحْصَتْهُ فِي كِتَابِكَ الْكَتَبَةُ
حمدى كه حافظان و نگاهبانان از شمارش آن عاجز شوند و از آنچه كه نويسندگان وحى در كتاب قرآن شمردهاند، بيشتر باشد.
حَمْداً يُوازِنُ عَرْشَكَ الْمَجِيدَ وَ يُعَادِلُ كُرْسِيَّكَ الرَّفِيعَ
سپاسى كه برابر با عرش عظيم تو و همسنگ جايگاه بلند تو باشد.
حَمْداً يَكْمُلُ لَدَيْكَ ثَوَابُهُ وَ يَسْتَغْرِقُ كُلَّ جَزَاءٍ جَزَاؤُهُ
سپاسى كه ثوابش در نزد تو كامل باشد و پاداش آن همه پاداشها را شامل گردد.
حَمْداً ظَاهِرُهُ وَفْقٌ لِبَاطِنِهِ وَ بَاطِنُهُ وَفْقٌ لِصِدْقِ النِّيَّةِ
حمدى كه ظاهرش با باطنش موافق باشد و باطن آن همراه با صدق در نيت باشد.
حَمْداً لَمْ يَحْمَدْكَ خَلْقٌ مِثْلَهُ وَ لاَ يَعْرِفُ أَحَدٌ سِوَاكَ فَضْلَهُ
حمدى كه هيچ يك از مخلوقاتت مثل آن را بجاى نياورده باشد و كسى جز تو به فضيلت آن عالم نباشد.
حَمْداً يُعَانُ مَنِ اجْتَهَدَ فِي تَعْدِيدِهِ وَ يُؤَيَّدُ مَنْ أَغْرَقَ نَزْعاً فِي تَوْفِيَتِهِ
سپاسى كه هر كس در افزايش آن بكوشد از جانب خداوند يارى مىشود و هر كس در اداء كامل آن شوق بسيار داشته باشد مورد تأييد قرار مىگيرد.
حَمْداً يَجْمَعُ مَا خَلَقْتَ مِنَ الْحَمْدِ وَ يَنْتَظِمُ مَا أَنْتَ خَالِقُهُ مِنْ بَعْدُ
حمدى كه جامع همه حمدهاى مخلوق باشد و حمدهاى پس از اين را نيز منتظم سازد.
حَمْداً لاَ حَمْدَ أَقْرَبُ إِلَى قَوْلِكَ مِنْهُ وَ لاَ أَحْمَدَ مِمَّنْ يَحْمَدُكَ بِهِ
حمدى كه هيچ حمد ديگرى نزديكتر از آن به قول تو نباشد و سپاسگزارى، سپاسگزارتر از آنكه بدان تو را سپاس مىگويد، موجود نباشد.
حَمْداً يُوجِبُ بِكَرَمِكَ الْمَزِيدَ بِوُفُورِهِ وَ تَصِلُهُ بِمَزِيدٍ بَعْدَ مَزِيدٍ طَوْلاً مِنْكَ
حمدى كه با افزونيش موجب شود كه از راه كرم تو نعمتها افزونتر شود و تو آن را با افزايش پى در پى به عطا و بخشش متصل فرمايى.
حَمْداً يَجِبُ لِكَرَمِ وَجْهِكَ وَ يُقَابِلُ عِزَّ جَلاَلِكَ
حمدى كه به خاطر كرم تو واجب گردد و برابر با بزرگى جلال تو باشد.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ الْمُصْطَفَى الْمُكَرَّمِ الْمُقَرَّبِ أَفْضَلَ صَلَوَاتِكَ وَ بَارِكْ عَلَيْهِ أَتَمَّ بَرَكَاتِكَ وَ تَرَحَّمْ عَلَيْهِ أَمْتَعَ رَحَمَاتِكَ
پروردگارا بر محمد صلى الله عليه و آله و آل او درود فرست، او كه برگزيده و پسنديده و مكرم و مقرب درگاه توست. درودى كه برترين درودها باشد و كاملترين بركاتت را بر او نازل و پر بارترين رحمتهايت را به او عطا فرما.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً زَاكِيَةً لاَ تَكُونُ صَلاَةٌ أَزْكَى مِنْهَا
پروردگارا بر محمد صلى الله عليه و آله و آل او درود فرست، درودى پاك كه هيچ درودى پاكتر از آن نباشد
وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلاَةً نَامِيَةً لاَ تَكُونُ صَلاَةٌ أَنْمَى مِنْهَا وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلاَةً رَاضِيَةً لاَ تَكُونُ صَلاَةٌ فَوْقَهَا
و درودى كه فزايندهتر از آن موجود نباشد و درودى همراه با خشنودى كه درودى بالاتر از آن نباشد.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً تُرْضِيهِ وَ تَزِيدُ عَلَى رِضَاهُ وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلاَةً تُرْضِيكَ و تَزِيدُ عَلَى رِضَاكَ لَهُ
پروردگارا بر محمد صلى الله عليه و آله و آل او درود فرست، درودى كه رضايت او و بالاتر از آن را تأمين كند،
وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلاَةً لاَ تَرْضَى لَهُ إِلاَّ بِهَا وَ لاَ تَرَى غَيْرَهُ لَهَا أَهْلاً
و بر او درودى بفرست كه تو را راضى گرداند و از رضايت تو نسبت به پيامبر صلى الله عليه و آله افزونتر باشد. و بر او درودى فرست كه براى او جز به آن خشنود نمىگردى و جز او را شايسته آن نمىدانى.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً تُجَاوِزُ رِضْوَانَكَ وَ يَتَّصِلُ اتِّصَالُهَا بِبَقَائِكَ وَ لاَ يَنْفَدُ كَمَا لاَ تَنْفَدُ كَلِمَاتُكَ
پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه از رضوان تو بگذرد و استمرار آن همراه با بقاء تو باشد و همانگونه كه كلمات تو پايان ندارد، بى پايان باشد.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً تَنْتَظِمُ صَلَوَاتِ مَلاَئِكَتِكَ وَ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ
پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه همه درودهاى فرشتگان و انبياء و رسولان و بندگان فرمانبردارت را هماهنگ سازد
وَ تَشْتَمِلُ عَلَى صَلَوَاتِ عِبَادِكَ مِنْ جِنِّكَ وَ إِنْسِكَ وَ أَهْلِ إِجَابَتِكَ وَ تَجْتَمِعُ عَلَى صَلاَةِ كُلِّ مَنْ ذَرَأْتَ وَ بَرَأْتَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِكَ
و مشتمل بر درودهاى بندگانت از جن و انس و اشخاص پذيراى دعوت تو باشد و جامع درودهاى همه انواع مخلوقاتت باشد كه آنها را خلق كردهاى.
رَبِّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ صَلاَةً تُحِيطُ بِكُلِّ صَلاَةٍ سَالِفَةٍ وَ مُسْتَأْنَفَةٍ وَ صَلِّ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ صَلاَةً مَرْضِيَّةً لَكَ وَ لِمَنْ دُونَكَ
پروردگارا بر پيامبر و عترت او درود بفرست. درودى كه بر همه درودهاى گذشته و تازه احاطه داشته باشد و بر او و آل او درود فرست، درودى كه مورد خشنودى تو و غير تو باشد
وَ تُنْشِئُ مَعَ ذَلِكَ صَلَوَاتٍ تُضَاعِفُ مَعَهَا تِلْكَ الصَّلَوَاتِ عِنْدَهَا وَ تَزِيدُهَا عَلَى كُرُورِ الْأَيَّامِ زِيَادَةً فِي تَضَاعِيفَ لاَ يَعُدُّهَا غَيْرُكَ
و منشأ درودهاى ديگرى شود كه مجموع آنها چند برابر گردد و موجب شود كه در طول ايام اين درودها به قدرى زياد شود كه جز تو كسى نتواند آنها را بشمارد.
رَبِّ صَلِّ عَلَى أَطَايِبِ أَهْلِ بَيْتِهِ الَّذِينَ اخْتَرْتَهُمْ لِأَمْرِكَ وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَةَ عِلْمِكَ وَ حَفَظَةَ دِينِكَ وَ خُلَفَاءَكَ فِي أَرْضِكَ
پروردگارا بر پاكان از اهل بيت پيامبر درود فرست، همانها كه براى امر خودت انتخابشان كردى و آنها را خزانه علم و نگاهبانان دين خود قرار دادى و به عنوان جانشينان خود در زمين
وَ حُجَجَكَ عَلَى عِبَادِكَ وَ طَهَّرْتَهُمْ مِنَ الرِّجْسِ وَ الدَّنَسِ تَطْهِيراً بِإِرَادَتِكَ وَ جَعَلْتَهُمُ الْوَسِيلَةَ إِلَيْكَ وَ الْمَسْلَكَ إِلَى جَنَّتِكَ
و حجتهاى خود بر بندگانت برگزيدى و با اراده خود آنان را از پليدى و ناپاكى، پاك ساختى و آنان را به عنوان وسيلهاى به سوى خود و راهى به سوى بهشتت برگزيدى.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً تُجْزِلُ لَهُمْ بِهَا مِنْ نِحَلِكَ وَ كَرَامَتِكَ
پروردگارا بر محمد صلى الله عليه و آله و آل او درود فرست، درودى كه با آن بخششها و تكريمهايت را در حق آنان افزون گردانى
وَ تُكْمِلُ لَهُمُ الْأَشْيَاءَ مِنْ عَطَايَاكَ وَ نَوَافِلِكَ وَ تُوَفِّرُ عَلَيْهِمُ الْحَظَّ مِنْ عَوَائِدِكَ وَ فَوَائِدِكَ
و همه چيز را با عطايا و هدايايت براى آنان كامل نمايى و بهره آنان را از سودها و منفعتهايت فراوان گردانى.
رَبِّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ صَلاَةً لاَ أَمَدَ فِي أَوَّلِهَا وَ لاَ غَايَةَ لِأَمَدِهَا وَ لاَ نِهَايَةَ لِآخِرِهَا
پروردگارا بر او و آل او درود فرست، درودى كه آغازش را حدى و پايان و سرانجامش را نهايتى نباشد.
رَبِّ صَلِّ عَلَيْهِمْ زِنَةَ عَرْشِكَ وَ مَا دُونَهُ وَ مِلْءَ سَمَاوَاتِكَ وَ مَا فَوْقَهُنَّ وَ عَدَدَ أَرَضِيكَ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَ
اى پروردگار من، بر پيغمبر و آلش درود فرست به ميزان عرش و مادون عرشت، و به مقدار آنچه آسمانها و فوق آسمانهايت را پر كرده است، و به اندازه زمينها و آنچه در زير آنها و در بين آنهاست،
صَلاَةً تُقَرِّبُهُمْ مِنْكَ زُلْفَى وَ تَكُونُ لَكَ وَ لَهُمْ رِضًى وَ مُتَّصِلَةً بِنَظَائِرِهِنَّ أَبَداً
درودى كه آنان را به تو نزديك سازد و موجب رضايت تو و آنها شود و به درودهاى ديگر هميشه متصل باشد.
اَللَّهُمَّ إِنَّكَ أَيَّدْتَ دِينَكَ فِي كُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِكَ وَ مَنَاراً فِي بِلاَدِكَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِكَ
خدايا تو در هر زمانى، دينت را بوسيله امامى تأييد كردى و او را نشانهاى براى بندگانت و علامتى در سرزمينهايت قرار دادى، پس از آنكه رشته او را به ريسمان خود وصل كردى
وَ جَعَلْتَهُ الذَّرِيعَةَ إِلَى رِضْوَانِكَ وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ وَ حَذَّرْتَ مَعْصِيَتَهُ وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ وَ الاِنْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْيِهِ
و او را طريقى براى رضوان خود قرار دادى و طاعتش را واجب و معصيتاش را ممنوع ساختى و امر كردى كه اوامر او را امتثال كنيم و نواهى او را مرتكب نشويم
وَ أَلاَّ يَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ وَ لاَ يَتَأَخَّرَ عَنْهُ مُتَأَخِّرٌ فَهُوَ عِصْمَةُ اللاَّئِذِينَ وَ كَهْفُ الْمُؤْمِنِينَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسِّكِينَ وَ بَهَاءُ الْعَالَمِينَ
و هيچكس بر او پيشى نگيرد و از او عقب نيفتد كه او پناه پناه آورندگان و جايگاه مؤمنان و مستمسك چنگ زنندگان و چشم روشنى عالميان است.
اَللَّهُمَّ فَأَوْزِعْ لِوَلِيِّكَ شُكْرَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيْهِ وَ أَوْزِعْنَا مِثْلَهُ فِيهِ وَ آتِهِ مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَاناً نَصِيراً وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً يَسِيراً
خداوندا به وليت توفيق شكر نعمتهايى را كه باو دادهاى الهام كن و به ما نيز توفيق سپاس چنين ولى اى را عنايت فرما و او را از جانب خود يارى كن تا بر همگان سلطنت يابد و بآسانى اسباب پيروزى را برايش فراهم گردان
وَ أَعِنْهُ بِرُكْنِكَ الْأَعَزِّ وَ اشْدُدْ أَزْرَهُ وَ قَوِّ عَضُدَهُ وَ رَاعِهِ بِعَيْنِكَ وَ احْمِهِ بِحِفْظِكَ وَ انْصُرْهُ بِمَلاَئِكَتِكَ وَ امْدُدْهُ بِجُنْدِكَ الْأَغْلَبِ
و با استوانههاى محكم خود او را يارى كن و كمر او را محكم ببند و بازوانش را قوى گردان و او را به ديده خود مورد عنايت قرار ده و در كنف حفاظت خود او را حمايت و با فرشتگانت او را يارى كن و با سربازان فراوان و پيروزمندت او را امداد فرما.
وَ أَقِمْ بِهِ كِتَابَكَ وَ حُدُودَكَ وَ شَرَائِعَكَ وَ سُنَنَ رَسُولِكَ - صَلَوَاتُكَ اللَّهُمَّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ - وَ أَحْيِ بِهِ مَا أَمَاتَهُ الظَّالِمُونَ مِنْ مَعَالِمِ دِينِكَ
و بوسيله او كتاب و قوانين و شرايع و سنتهاى رسولت - كه درودت بر او و آل او باد - را بر پا دار و بواسطه او آنچه را از نشانههاى دينت كه ستمكاران آنها را نابود كردهاند، دو باره احيا كن
وَ اجْلُ بِهِ صَدَاءَ الْجَوْرِ عَنْ طَرِيقَتِكَ وَ أَبِنْ بِهِ الضَّرَّاءَ مِنْ سَبِيلِكَ وَ أَزِلْ بِهِ النَّاكِبِينَ عَنْ صِرَاطِكَ وَ امْحَقْ بِهِ بُغَاةَ قَصْدِكَ عِوَجاً
و بوسيله او تعرض ستم پيشگان نسبت به راهت را از ميان بردار و سختى و مشقت طريقت را توسط او بر طرف ساز و آنها را كه با پيمان شكنى از راه تو منحرف شدند از ميان بردار و آنها را كه در صدد ايجاد انحراف در مقصد تو هستند، نابود ساز.
وَ أَلِنْ جَانِبَهُ لِأَوْلِيَائِكَ وَ ابْسُطْ يَدَهُ عَلَى أَعْدَائِكَ وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ وَ اجْعَلْنَا لَهُ سَامِعِينَ مُطِيعِينَ
و او را نسبت به دوستانت نرم گردان و نسبت به دشمنانت دست قدرت او را بگشاى و مهربانى و رحمت و عطوفت و بخشش او را در حق ما به ما عنايت كن و ما را نسبت به او شنوا و مطيع
وَ فِي رِضَاهُ سَاعِينَ وَ إِلَى نُصْرَتِهِ وَ الْمُدَافَعَةِ عَنْهُ مُكْنِفِينَ وَ إِلَيْكَ وَ إِلَى رَسُولِكَ - صَلَوَاتُكَ اللَّهُمَّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ - بِذَلِكَ مُتَقَرِّبِينَ
و نسبت به جلب رضايتش كوشا گردان و ما را در يارى و دفاع از او حمايت فرما و از كسانى قرار ده كه از اين طريق به تو و به رسولت - كه درودت بر او و آل او باد - تقرب مىجويند.
اَللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى أَوْلِيَائِهِمُ الْمُعْتَرِفِينَ بِمَقَامِهِمُ الْمُتَّبِعِينَ مَنْهَجَهُمُ الْمُقْتَفِينَ آثَارَهُمُ الْمُسْتَمْسِكِينَ بِعُرْوَتِهِمُ الْمُتَمَسِّكِينَ بِوِلاَيَتِهِمُ
خداوندا و درود فرست بر دوستان امامان كه معترف به مقام والاى آنهايند و راه آنها را مىپيمايند و در پى آثار آنها مىروند و به ريسمان محكم آنان چنگ مىزنند و دست بر رشته ولايت آنان دارند
الْمُؤْتَمِّينَ بِإِمَامَتِهِمُ الْمُسَلِّمِينَ لِأَمْرِهِمُ الْمُجْتَهِدِينَ فِي طَاعَتِهِمُ الْمُنْتَظِرِينَ أَيَّامَهُمُ
و امامت آنها را پذيرفتهاند و تسليم اوامر آنها هستند و در طاعت آنها مىكوشند و در انتظار روز حكومت آنها هستند
الْمَادِّينَ إِلَيْهِمْ أَعْيُنَهُمْ الصَّلَوَاتِ الْمُبَارَكَاتِ الزَّاكِيَاتِ النَّامِيَاتِ الْغَادِيَاتِ الرَّائِحَاتِ
و چشم اميد بسوى آنان دارند، درودهائى مبارك و پاك و فزاينده در بامداد و شامگاه.
وَ سَلِّمْ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِهِمْ وَ اجْمَعْ عَلَى التَّقْوَى أَمْرَهُمْ وَ أَصْلِحْ لَهُمْ شُئُونَهُمْ وَ تُبْ عَلَيْهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ
و بر آنها و بر ارواحشان درود فرست و امور آنها را بر تقوى قرار ده و شئونشان را اصلاح كن و توبه آنها را بپذير، همانا تو بسيار تو به پذير و مهربانى
وَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ وَ اجْعَلْنَا مَعَهُمْ فِي دَارِ السَّلاَمِ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و بهترين آمرزندگانى. و ما را در بهشت در زمره آنان قرار ده به رحمتت اى مهربانترين مهربانان.
اَللَّهُمَّ هَذَا يَوْمُ عَرَفَةَ يَوْمٌ شَرَّفْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ عَظَّمْتَهُ نَشَرْتَ فِيهِ رَحْمَتَكَ وَ مَنَنْتَ فِيهِ بِعَفْوِكَ وَ أَجْزَلْتَ فِيهِ عَطِيَّتَكَ وَ تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَى عِبَادِكَ
خدايا امروز، روز عرفه است، روزى كه به آن شرافت و كرامت و عظمت بخشيدهاى، و در آن رحمت خودت را منتشر ساختهاى و با عفوت در اين روز، بر بندگان خود منت گذاشتهاى و عطيهات در اين روز را نيكو قرار دادهاى و بواسطه اين روز بر بندگانت تفضل فرمودهاى.
اَللَّهُمَّ وَ أَنَا عَبْدُكَ الَّذِي أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ قَبْلَ خَلْقِكَ لَهُ وَ بَعْدَ خَلْقِكَ إِيَّاهُ فَجَعَلْتَهُ مِمَّنْ هَدَيْتَهُ لِدِينِكَ
و خدايا من بندهاى از بندگان توأم كه قبل از خلقت و پس از آفريدنم به من نعمت عطا كردهاى و مرا از كسانى قرار دادهاى كه بسوى دينت هدايتشان كردى
وَ وَفَّقْتَهُ لِحَقِّكَ وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِكَ وَ أَدْخَلْتَهُ فِي حِزْبِكَ وَ أَرْشَدْتَهُ لِمُوَالاَةِ أَوْلِيَائِكَ وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِكَ
و مرا نسبت به اداء حق خودت توفيق دادهاى و با ريسمان محكم خودت مرا حفظ نمودهاى و در حزب خود داخلم نمودهاى و در جهت دوستى با دوستان و دشمنى با دشمنانت ارشادم كردهاى.
ثُمَّ أَمَرْتَهُ فَلَمْ يَأْتَمِرْ وَ زَجَرْتَهُ فَلَمْ يَنْزَجِرْ وَ نَهَيْتَهُ عَنْ مَعْصِيَتِكَ فَخَالَفَ أَمْرَكَ إِلَى نَهْيِكَ لاَ مُعَانَدَةً لَكَ وَ لاَ اسْتِكْبَاراً عَلَيْكَ
خدايا من كسى هستم كه فرمانم دادى اما اطاعت نكردم، نهىام نمودى اما اجتناب نكردم، از معصيت خود بر حذرم داشتى اما امرت را زير پا گذاشتم و نهىات را مرتكب شدم، اما اين مخالفتها از باب دشمنى با تو و به عنوان گردنكشى در برابر تو نبوده است،
بَلْ دَعَاهُ هَوَاهُ إِلَى مَا زَيَّلْتَهُ وَ إِلَى مَا حَذَّرْتَهُ وَ أَعَانَهُ عَلَى ذَلِكَ عَدُوُّكَ وَ عَدُوُّهُ
بلكه هواى نفس مرا بسوى آنچه تو كنار زدهاى و نهى فرمودهاى كشانيد و اين شيطان يعنى دشمن تو و دشمن من بود
فَأَقْدَمَ عَلَيْهِ عَارِفاً بِوَعِيدِكَ رَاجِياً لِعَفْوِكَ وَاثِقاً بِتَجَاوُزِكَ وَ كَانَ أَحَقَّ عِبَادِكَ مَعَ مَا مَنَنْتَ عَلَيْهِ أَلاَّ يَفْعَلَ
كه مرا بر مخالفت يارى داد و با آنكه عالم به وعيدهاى تو بودم و اميد به عفو تو داشتم و اطمينان به گذشت تو داشتم بر مخالفت اقدام نمودم با اينكه سزاوارتر از همه بندگانت من بودم كه با اين همه نعمت و لطف، نافرمانى تو را نكنم.
وَ هَا أَنَا ذَا بَيْنَ يَدَيْكَ صَاغِراً ذَلِيلاً خَاضِعاً خَاشِعاً خَائِفاً مُعْتَرِفاً بِعَظِيمٍ مِنَ الذُّنُوبِ تَحَمَّلْتُهُ وَ جَلِيلٍ مِنَ الْخَطَايَا اجْتَرَمْتُهُ
و اينك من در محضر تو هستم در حاليكه كوچك و خوار و خاضع و خاشع و ترسانم و به گناهان بزرگى كه مرتكب شدهام و اشتباهات عظيمى كه انجام دادهام، اعتراف دارم
مُسْتَجِيراً بِصَفْحِكَ لاَئِذاً بِرَحْمَتِكَ مُوقِناً أَنَّهُ لاَ يُجِيرُنِي مِنْكَ مُجِيرٌ وَ لاَ يَمْنَعُنِي مِنْكَ مَانِعٌ
و به درگاه عفو تو و آستان رحمت تو پناه آوردهام، در حاليكه يقين دارم هيچكس نمىتواند مرا از قهر تو امان دهد و هيچ مانعى نمىتواند تو را از من باز بدارد.
فَعُدْ عَلَيَّ بِمَا تَعُودُ بِهِ عَلَى مَنِ اقْتَرَفَ مِنْ تَغَمُّدِكَ وَ جُدْ عَلَيَّ بِمَا تَجُودُ بِهِ عَلَى مَنْ أَلْقَى بِيَدِهِ إِلَيْكَ مِنْ عَفْوِكَ
پس بسوى من توجه كن، همانگونه كه بدست آورندگان عفوت را مورد توجه قرار ميدهى و بر من ببخش چونان بخششى كه در حق گدايان آستان گذشتت دارى
وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِمَا لاَ يَتَعَاظَمُكَ أَنْ تَمُنَّ بِهِ عَلَى مَنْ أَمَّلَكَ مِنْ غُفْرَانِكَ
و بر من منت بگذار با الطافى كه براى تو بزرگ نيست كه آنها را بر شخص اميدوار به غفرانت كرم نمايى.
وَ اجْعَلْ لِي فِي هَذَا الْيَوْمِ نَصِيباً أَنَالُ بِهِ حَظّاً مِنْ رِضْوَانِكَ وَ لاَ تَرُدَّنِي صِفْراً مِمَّا يَنْقَلِبُ بِهِ الْمُتَعَبِّدُونَ لَكَ مِنْ عِبَادِكَ
و براى من در اين روز نصيبى قرار ده كه با آن به بهرهاى از رضوان تو نائل گردم و دست مرا از آنچه بندگان متعبدت بدان رو مىكنند خالى برمگردان.
وَ إِنِّي وَ إِنْ لَمْ أُقَدِّمْ مَا قَدَّمُوهُ مِنَ الصَّالِحَاتِ فَقَدْ قَدَّمْتُ تَوْحِيدَكَ وَ نَفْيَ الْأَضْدَادِ وَ الْأَنْدَادِ وَ الْأَشْبَاهِ عَنْكَ
و من گرچه مانند آنان اعمال صالح پيش نفرستادهام، ولى اعتقاد به يگانگى و نفى اضداد و همتا و شبيه براى تو را تقديم نمودهام
وَ أَتَيْتُكَ مِنَ الْأَبْوَابِ الَّتِي أَمَرْتَ أَنْ تُؤْتَى مِنْهَا وَ تَقَرَّبْتُ إِلَيْكَ بِمَا لاَ يَقْرُبُ أَحَدٌ مِنْكَ إِلاَّ بالتَّقَرُّبِ بِهِ
و از درهايى وارد شدهام كه تو امر به ورود از آنها كردهاى و به وسائطى بسوى تو تقرب جستهام كه جز با آنها كسى نمىتواند به تو نزديك گردد.
ثُمَّ أَتْبَعْتُ ذَلِكَ بِالْإِنَابَةِ إِلَيْكَ وَ التَّذَلُّلِ وَ الاِسْتِكَانَةِ لَكَ وَ حُسْنِ الظَّنِّ بِكَ
سپس بدنبال اين امور بسوى تو توبه نمودم و خود را خوار و ذليل درگاه تو نمودم و بتو حسن ظن دارم
وَ الثِّقَةِ بِمَا عِنْدَكَ وَ شَفَعْتُهُ بِرَجَائِكَ الَّذِي قَلَّ مَا يَخِيبُ عَلَيْهِ رَاجِيكَ
و به آنچه نزد توست مطمئنم و در كنار آن اميد به تو دارم، اميدى كه هر كس آن را دارا باشد، كمتر مأيوس گردد.
وَ سَأَلْتُكَ مَسْأَلَةَ الْحَقِيرِ الذَّلِيلِ الْبَائِسِ الْفَقِيرِ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِيرِ وَ مَعَ ذَلِكَ خِيفَةً وَ تَضَرُّعاً وَ تَعَوُّذاً وَ تَلَوُّذاً
و از تو مسألت دارم چونان مسئلت انسانى خوار و ذليل و نيازمند و گدا و ترسان و جوياى پناهندگى. و اين درخواست از روى ترس و زارى و پناه طلبى است
لاَ مُسْتَطِيلاً بِتَكَبُّرِ الْمُتَكَبِّرِينَ وَ لاَ مُتَعَالِياً بِدَالَّةِ الْمُطِيعِينَ وَ لاَ مُسْتَطِيلاً بِشَفَاعَةِ الشَّافِعِينَ
نه از روى گردنكشى همچون متكبران و نه از باب بلند پروازى نازكنندگان از اهل طاعت و نه از روى گردن فرازى به جهت شفاعت شافعان.
وَ أَنَا بَعْدُ أَقَلُّ الْأَقَلِّينَ وَ أَذَلُّ الْأَذَلِّينَ وَ مِثْلُ الذَّرَّةِ أَوْ دُونَهَا
و من هنوز هم كمترين كمتران و ذليلترين ذليلانم، و همچون ذرهاى بلكه كمتر از آنم. پس اى كسى كه در عقوبت گناهكاران شتاب نمىكنى
فَيَا مَنْ لَمْ يُعَاجِلِ الْمُسِيئِينَ وَ لاَ يَنْدَهُ الْمُتْرَفِينَ وَ يَا مَنْ يَمُنُّ بِإِقَالَةِ الْعَاثِرِينَ وَ يَتَفَضَّلُ بِإِنْظَارِ الْخَاطِئِينَ
و آزادى مرفهين اهل ناز و نعمت را از آنان نمىگيرى و اى كسى كه با گذشت از لغزش لغز شكاران بر آنان منت دارى و با مهلت دادن به خطاكاران بر آنان تفضل مىكنى.
أَنَا الْمُسِيءُ الْمُعْتَرِفُ الْخَاطِئُ الْعَاثِرُ
اينك اين منم آن گنهكار معترف خطاكار لغزشكار
أَنَا الَّذِي أَقْدَمَ عَلَيْكَ مُجْتَرِئاً
منم آن كسى كه در برابر تو جسارت ورزيد.
أَنَا الَّذِي عَصَاكَ مُتَعَمِّداً
منم آن كسى كه عمدا تو را نافرمانى كرد
أَنَا الَّذِي اسْتَخْفَى مِنْ عِبَادِكَ وَ بَارَزَكَ
منم آن كسى كه خطا را از بندگانت مخفى كرد ولى در برابر تو آشكارا مخالفت ورزيد.
أَنَا الَّذِي هَابَ عِبَادَكَ وَ أَمِنَكَ
منم آنكه از بندگانت ترسيد و از تو در امان بود.
أَنَا الَّذِي لَمْ يَرْهَبْ سَطْوَتَكَ وَ لَمْ يَخَفْ بَأْسَكَ
آرى منم آنكه از قدرت تو هراسى نداشت و از عذاب و كيفر تو خوفى بدل راه نداد.
أَنَا الْجَانِي عَلَى نَفْسِهِ
منم كه بر خود جنايت كردهام
أَنَا الْمُرْتَهَنُ بِبَلِيَّتِهِ
منم كه به بلاى خويش گرفتارم
أَنَا القَلِيلُ الْحَيَاءِ
منم كه كم حياء و كم شرمم
أَنَا الطَّوِيلُ الْعَنَاءِ
منم كه به رنجى دراز مبتلايم.
بِحَقِّ مَنِ انْتَجَبْتَ مِنْ خَلْقِكَ وَ بِمَنِ اصْطَفَيْتَهُ لِنَفْسِكَ بِحَقِّ مَنِ اخْتَرْتَ مِنْ بَرِيَّتِكَ وَ مَنِ اجْتَبَيْتَ لِشَأْنِكَ
تو را قسم مىدهم به حق برگزيدگان از ميان خلقت و به حق كسانى كه آنان را براى خود برگزيدهاى، بحق كسى كه او را از ميان نيكانت گزينش كردهاى، و كسى كه او را مناسب با شأن و كار خود انتخاب فرمودهاى
بِحَقِّ مَنْ وَصَلْتَ طَاعَتَهُ بِطَاعَتِكَ وَ مَنْ جَعَلْتَ مَعْصِيَتَهُ كَمَعْصِيَتِكَ
و به حق كسى كه اطاعت از او را با اطاعت از خودت پيوند زدهاى و كسى كه نافرمانى او را همچون نافرمانى خودت شمردهاى،
بِحَقِّ مَنْ قَرَنْتَ مُوَالاَتَهُ بِمُوَالاَتِكَ وَ مَنْ نُطْتَ مُعَادَاتَهُ بِمُعَادَاتِكَ
بحق كسى كه دوستى با از را كنار دوستى خودت قرار دادى و كسى كه دشمنى با او را منوط به دشمنى با خودت نمودهاى،
تَغَمَّدْنِي فِي يَوْمِي هَذَا بِمَا تَتَغَمَّدُ بِهِ مَنْ جَأَرَ إِلَيْكَ مُتَنَصِّلاً وَ عَاذَ بِاسْتِغْفَارِكَ تَائِباً
در اين روز مرا تحت پوشش قرار بده با آنچه كه پوشش ميدهى آنان را كه در حال نفرت از گناه بسوى تو پناه مىآورند و در حالى كه از گناه نادم و پشيماناند با استغفار به آستان تو پناهنده مىشوند.
وَ تَوَلَّنِي بِمَا تَتَوَلَّى بِهِ أَهْلَ طَاعَتِكَ وَ الزُّلْفَى لَدَيْكَ وَ الْمَكَانَةِ مِنْكَ
و سر پرستى مرا به عهده بگير همانطور كه بعهده مىگيرى سر پرستى كسانى را كه اهل طاعت هستند و در نزد تو قرب و منزلتى دارند.
وَ تَوَحَّدْنِي بِمَا تَتَوَحَّدُ بِهِ مَنْ وَفَى بِعَهْدِكَ وَ أَتْعَبَ نَفْسَهُ فِي ذَاتِكَ وَ أَجْهَدَهَا فِي مَرْضَاتِكَ
و مرا اهل توحيد كن همانگونه كه در حق وفاداران به عهدت آنها كه جانشان را در راه تو به سختى مىاندازند و در مسير رضايت تو جهاد با نفس مىكنند، چنين كردهاى.
وَ لاَ تُؤَاخِذْنِي بِتَفْرِيطِي فِي جَنْبِكَ وَ تَعَدِّي طَوْرِي فِي حُدُودِكَ وَ مُجَاوَزَةِ أَحْكَامِكَ
و مرا در كوتاهى نسبت به حقوقت و تجاوز از حدودت و نافرمانى از احكامت مؤاخذه مكن.
وَ لاَ تَسْتَدْرِجْنِي بِإِمْلاَئِكَ لِي اسْتِدْرَاجَ مَنْ مَنَعَنِي خَيْرَ مَا عِنْدَهُ وَ لَمْ يَشْرَكْكَ فِي حُلُولِ نِعْمَتِهِ بِي
و از طريق فرصت دادن به من، تدريجا گرفتار عقابم مساز همانند عقاب كردن كسى كه مرا از خيرى كه در نزدش بود منع كرد و حال آنكه در رسيدن نعمتش به من، شريك و همكار تو نبوده و نيست.
وَ نَبِّهْنِي مِنْ رَقْدَةِ الْغَافِلِينَ وَ سِنَةِ الْمُسْرِفِينَ وَ نَعْسَةِ الْمَخْذُولِينَ
و مرا از خواب اهل غفلت و چرت اسرافكاران و خواب آلودگى اهل ذلت بيدار كن.
وَ خُذْ بِقَلْبِي إِلَى مَا اسْتَعْمَلْتَ بِهِ الْقَانِتِينَ وَ اسْتَعْبَدْتَ بِهِ الْمُتَعَبِّدِينَ وَ اسْتَنْقَذْتَ بِهِ الْمُتَهَاوِنِينَ
و قلب مرا علاقمند كن به آنچه كه اهل طاعت را بدان وا داشتهاى و بندگان عابد را بوسيله آن فرمانبر خويش ساختهاى و مسامحه كاران را از طريق آن به ساحل نجات رساندهاى.
وَ أَعِذْنِي مِمَّا يُبَاعِدُنِي عَنْكَ وَ يَحُولُ بَيْنِي وَ بَيْنَ حَظِّي مِنْكَ وَ يَصُدُّنِي عَمَّا أُحَاوِلُ لَدَيْكَ
و مرا حفظ كن از كارهائى كه از تو دورم مىكند و مانع بهره گيرى من از تو مىشود و از آنچه نزد تو قصد مىكنم بازم مىدارد.
وَ سَهِّلْ لِي مَسْلَكَ الْخَيْرَاتِ إِلَيْكَ وَ الْمُسَابَقَةَ إِلَيْهَا مِنْ حَيْثُ أَمَرْتَ وَ الْمُشَاحَّةَ فِيهَا عَلَى مَا أَرَدْتَ
و راه كارهاى خير در جهت رضاى خودت را برايم آسان فرما تا در آنها آنگونه كه امر فرمودهاى سبقت گيرم و همانطور كه تو مىخواهى نسبت به انجام آنها حريص باشم.
وَ لاَ تَمْحَقْنِي فِيمَن تَمْحَقُ مِنَ الْمُسْتَخِفِّينَ بِمَا أَوْعَدْتَ
و مرا در زمره آنها كه وعده عذاب تو را سبك مىشمارند، هلاك مساز
وَ لاَ تُهْلِكْنِي مَعَ مَنْ تُهْلِكُ مِنَ الْمُتَعَرِّضِينَ لِمَقْتِكَ
و همراه آنها كه در معرض خشم و عذاب تو هستند نابودم مكن.
وَ لاَ تُتَبِّرْنِي فِيمَنْ تُتَبِّرُ مِنَ الْمُنْحَرِفِينَ عَنْ سُبُلِكَ
و مرا در ميان منحرفينى كه از راه تو بيرون رفتهاند، درهم مشكن.
وَ نَجِّنِي مِنْ غَمَرَاتِ الْفِتْنَةِ وَ خَلِّصْنِي مِنْ لَهَوَاتِ الْبَلْوَى وَ أَجِرْنِي مِنْ أَخْذِ الْإِمْلاَءِ
و مرا از گرداب فتنهها نجات ده و از گردنههاى بلاها دور كن و از خطر فرصت دادن براى عذاب ناگهانى رهاييم ده.
وَ حُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَ عَدُوٍّ يُضِلُّنِي وَ هَوًى يُوبِقُنِي وَ مَنْقَصَةٍ تَرْهَقُنِي
و تو خود بين من و بين دشمن كه مىخواهد مرا فريب دهد و خواهش نفسى كه مرا هلاك مىگرداند و زيانى كه همه وجودم را مىگيرد، مانع باش.
وَ لاَ تُعْرِضْ عَنِّي إِعْرَاضَ مَنْ لاَ تَرْضَى عَنْهُ بَعْدَ غَضَبِكَ
و از من رو بر مگردان آنچنانكه روى مىگردانى از كسانى كه پس از غضب خود هرگز از آنان راضى نمىشوى.
وَ لاَ تُؤْيِسْنِي مِنَ الْأَمَلِ فِيكَ فَيَغْلِبَ عَلَيَّ الْقُنُوطُ مِنْ رَحْمَتِكَ
و مرا در آرزومندى به آستانت نا اميد مساز كه يأس از رحمتت بر من غالب گردد
وَ لاَ تَمْنِحْنِي بِمَا لاَ طَاقَةَ لِي بِهِ فَتَبْهَظَنِي مِمَّا تُحَمِّلُنِيهِ مِنْ فَضْلِ مَحَبَّتِكَ
و بخششهايى را كه من طاقت ندارم به من عطا مكن كه بخاطر آنچه از افزونى رحمتت بر دوشم مىگذارى بارم گران شود.
وَ لاَ تُرْسِلْنِي مِنْ يَدِكَ إِرْسَالَ مَنْ لاَ خَيْرَ فِيهِ وَ لاَ حَاجَةَ بِكَ إِلَيْهِ وَ لاَ إِنَابَةَ لَهُ
و مرا از دست خود رها مكن همچون رها كردن كسى كه خيرى در او نيست و نيازى به او ندارى و راه بازگشتى برايش نيست.
وَ لاَ تَرْمِ بِي رَمْيَ مَنْ سَقَطَ مِنْ عَيْنِ رِعَايَتِكَ وَ مَنِ اشْتَمَلَ عَلَيْهِ الْخِزْيُ مِنْ عِنْدِكَ
و مرا از خود دور مكن، چونان كسى كه از چشم تو افتاده و مهر پستى و خوارى از جانب تو بر او خورده است.
بَلْ خُذْ بِيَدِي مِنْ سَقْطَةِ الْمُتَرَدِّينَ وَ وَهْلَةِ الْمُتَعَسِّفِينَ وَ زَلَّةِ الْمَغْرُورِينَ وَ وَرْطَةِ الْهَالِكِينَ
بلكه دست مرا بگير كه گرفتار سقوط افتادگان در عذاب و هراس منحرفان و لغزش فريب خوردگان و گرداب هلاك شدگان نگردم.
وَ عَافِنِي مِمَّا ابْتَلَيْتَ بِهِ طَبَقَاتِ عَبِيدِكَ وَ إِمَائِكَ وَ بَلِّغْنِي مَبَالِغَ مَنْ عُنِيتَ بِهِ وَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ وَ رَضِيتَ عَنْهُ فَأَعَشْتَهُ حَمِيداً وَ تَوَفَّيْتَهُ سَعِيداً
و مرا سلامت بدار از بلاهائى كه اصناف زنان و مردان را بدان مبتلا ساختهاى و مرا به درجات كسانى برسان كه به آنها عنايت نمودهاى و نعمت در اختيارشان قرار دادهاى و از آنها رضايت دارى و حيات شايسته به آنان عطا فرمودهاى و مرگشان را قرين سعادت ساختهاى.
وَ طَوِّقْنِي طَوْقَ الْإِقْلاَعِ عَمَّا يُحْبِطُ الْحَسَنَاتِ وَ يَذْهَبُ بِالْبَرَكَاتِ
و اين نكته را طوق گردنم ساز كه خودم را از كارهايى كه موجب حبط و نابودى حسنات و بر باد دادن بركات مىشود جدا سازم.
وَ أَشْعِرْ قَلْبِيَ الاِزْدِجَارَ عَنْ قَبَائِحِ السَّيِّئَاتِ وَ فَوَاضِحِ الْحَوْبَاتِ
و در قلب من چنان شعورى قرار ده كه از زشتيهاى گناهان و رسوائيهاى معاصى نفرت پيدا كنم.
وَ لاَ تَشْغَلْنِي بِمَا لاَ أُدْرِكُهُ إِلاَّ بِكَ عَمَّا لاَ يُرْضِيكَ عَنِّي غَيْرُهُ
و مرا به امورى كه جز با كمك تو به آنها نمىرسم (امور دنيا) مشغول مساز كه از آنچه جز آنها تو را راضى نمىكند (امور آخرت) باز بمانم.
وَ انْزِعْ مِنْ قَلْبِي حُبَّ دُنْيَا دَنِيَّةٍ تَنْهَى عَمَّا عِنْدَكَ وَ تَصُدُّ عَنِ ابْتِغَاءِ الْوَسِيلَةِ إِلَيْكَ وَ تُذْهِلُ عَنِ التَّقَرُّبِ مِنْكَ
و محبت دنياى پست را از دل من بكن، دنيائى كه مرا از آنچه نزد توست باز مىدارد و از توسل بسوى تو مرا منع مىكند و از تقرب جستن به درگاهت غافلم مىسازد.
وَ زَيِّنْ لِيَ التَّفَرُّدَ بِمُنَاجَاتِكَ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ
و مناجات با خودت را در تنهائى و به هنگام شب و روز در نظرم زيبا جلوهگر ساز.
وَ هَبْ لِي عِصْمَةً تُدْنِينِي مِنْ خَشْيَتِكَ وَ تَقْطَعُنِي عَنْ رُكُوبِ مَحَارِمِكَ وَ تَفُكَّنِي مِنْ أَسْرِ الْعَظَائِمِ
و به من عصمت و تقوايى ببخش كه مرا به مقام ترس از خشمت نزديك نمايد و از ارتكاب محرمات تو بدور دارد و از ابتلا به گناهان بزرگ رهايم سازد.
وَ هَبْ لِيَ التَّطْهِيرَ مِنْ دَنَسِ الْعِصْيَانِ وَ أَذْهِبْ عَنِّي دَرَنَ الْخَطَايَا وَ سَرْبِلْنِي بِسِرْبَالِ عَافِيَتِكَ
و به من توفيق پاك شدن از ناپاكى گناه را عطا فرما و آلودگى خطا را از من دور كن و پيراهن سلامت و عافيت را بر من بپوشان
وَ رَدِّنِي رِدَاءَ مُعَافَاتِكَ وَ جَلِّلْنِي سَوَابِغَ نَعْمَائِكَ وَ ظَاهِرْ لَدَيَّ فَضْلَكَ وَ طَوْلَكَ
و رداى صحتت را بر تن من بينداز و مرا با نعمتهاى فراوانت در بر بگير و فضل و بخششت را يكى پس از ديگرى بر من نازل فرما.
وَ أَيِّدْنِي بِتَوْفِيقِكَ وَ تَسْدِيدِكَ وَ أَعِنِّي عَلَى صَالِحِ النِّيَّةِ وَ مَرْضِيِّ الْقَوْلِ وَ مُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ
و با توفيق و پشتيبانى خود مرا تأييد فرما و مرا در نيت شايسته و گفتار مورد رضايت و رفتار نيكو يارى كن
وَ لاَ تَكِلْنِي إِلَى حَوْلِي وَ قُوَّتِي دُونَ حَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ
و مرا بجاى قدرت و توان خودت، به قدرت و توان خودم وامگذار.
وَ لاَ تُخْزِنِي يَوْمَ تَبْعَثُنِي لِلِقَائِكَ وَ لاَ تَفْضَحْنِي بَيْنَ يَدَيْ أَوْلِيَائِكَ وَ لاَ تُنْسِنِي ذِكْرَكَ وَ لاَ تُذْهِبْ عَنِّي شُكْرَكَ
و روزى كه مرا براى ملاقات با خودت مبعوث مىكنى، خوارم مساز و در نزد دوستانت رسوايم مكن و ذكر خودت را از يادم مبر و شكرت را از من مگير،
بَلْ أَلْزِمْنِيهِ فِي أَحْوَالِ السَّهْوِ عِنْدَ غَفَلاَتِ الْجَاهِلِينَ لِآلاَئِكَ وَ أَوْزِعْنِي أَنْ أُثْنِيَ بِمَا أَوْلَيْتَنِيهِ وَ أَعْتَرِفَ بِمَا أَسْدَيْتَهُ إِلَيَ
بلكه در آن هنگام كه جاهلان، نسبت به نعمتهايت در غفلتاند، مرا در حالات فراموشى، به شكر و سپاس خود ملتزم بدار و به من الهام كن كه بر آنچه بمن در آنها ولايت دادهاى ثناى تو را بگويم و به نيكىهايى كه ابتدا در حق من انجام دادهاى اعتراف كنم.
وَ اجْعَلْ رَغْبَتِي إِلَيْكَ فَوْقَ رَغْبَةِ الرَّاغِبِينَ وَ حَمْدِي إِيَّاكَ فَوْقَ حَمْدِ الْحَامِدِينَ
و رغبت من بسوى خودت را بالاتر از رغبت ديگران و شكر مرا نسبت به خودت، برتر از شكر ديگران قرار بده
وَ لاَ تَخْذُلْنِي عِنْدَ فَاقَتِي إِلَيْكَ وَ لاَ تُهْلِكْنِي بِمَا أَسْدَيْتُهُ إِلَيْكَ وَ لاَ تَجْبَهْنِي بِمَا جَبَهْتَ بِهِ الْمُعَانِدِينَ لَكَ
و آن هنگام كه بتو نيازمندم، مرا خوار مساز و بخاطر اهمالهائى كه در حق تو انجام دادهام هلاكم مگردان و با من آنگونه كه با دشمنانت بر خورد ميكنى بر خورد مكن،
فَإِنِّي لَكَ مُسَلِّمٌ أَعْلَمُ أَنَّ الْحُجَّةَ لَكَ وَ أَنَّكَ أَوْلَى بِالْفَضْلِ وَ أَعْوَدُ بِالْإِحْسَانِ وَ أَهْلُ التَّقْوَى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ
كه همانا من در برابر تو تسليمم و ميدانم كه حجت و دليل از آن توست و تو در فضل، شايستهتر و در احسان، سود بخشتر از ديگرانى. و تو اهل تقوى و آمرزش هستى
وَ أَنَّكَ بِأَنْ تَعْفُوَ أَوْلَى مِنْكَ بِأَنْ تُعَاقِبَ وَ أَنَّكَ بِأَنْ تَسْتُرَ أَقْرَبُ مِنْكَ إِلَى أَنْ تَشْهَرَ
و به اينكه عفو كنى شايستهترى تا به اينكه عقاب نمايى، و به اينكه گناهان ما را بپوشانى نزديكترى تا به اينكه آنها را بر ملا كنى.
فَأَحْيِنِي حَيَاةً طَيِّبَةً تَنْتَظِمُ بِمَا أُرِيدُ وَ تَبْلُغُ مَا أُحِبُّ مِنْ حَيْثُ لاَ آتِي مَا تَكْرَهُ وَ لاَ أَرْتَكِبُ مَا نَهَيْتَ عَنْهُ وَ أَمِتْنِي مِيتَةَ مَنْ يَسْعَى نُورُهُ بَيْنَ يَدَيْهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ
پس مرا زنده بدار با حياتى پاك كه هماهنگ با خواستههاى من باشد و به آنچه دوست مىدارم منتهى گردد، بگونهاى كه آنچه تو نمىپسندى انجام ندهم و آنچه را نهى كردهاى مرتكب نشوم و مرا همچون كسانى بميران كه نور و فروغ آنها از پيش رو و از جانب راست، اطرافشان را نورانى ساخته است.
وَ ذَلِّلْنِي بَيْنَ يَدَيْكَ وَ أَعِزَّنِي عِنْدَ خَلْقِكَ وَ ضَعْنِي إِذَا خَلَوتُ بِكَ وَ ارْفَعْنِي بَيْنَ عِبَادِكَ وَ أَغْنِنِي عَمَّنْ هُوَ غَنِيٌّ عَنِّي وَ زِدْنِي إِلَيْكَ فَاقَةً وَ فَقْراً
و مرا در نزد خود كوچك كن و در نزد مخلوقاتت بزرگ بنما و آن هنگام كه با تو خلوت مىكنم پستم كن و در بين بندگانت بالايم ببر و مرا بى نياز كن از كسى كه از من بى نياز است و فقر و گدائى مرا نسبت به خودت افزون فرما
وَ أَعِذْنِي مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ وَ مِنْ حُلُولِ الْبَلاَءِ وَ مِنَ الذُّلِّ وَ الْعَنَاءِ
و مرا از سرزنش دشمنان و از نزول بلا و از ذلت و سختى محفوظ بدار و مرا در آنچه از گناهان كه بدانها مطلعى تحت پوشش عفوت قرار بده،
تَغَمَّدْنِي فِيمَا اطَّلَعْتَ عَلَيْهِ مِنِّي بِمَا يَتَغَمَّدُ بِهِ الْقَادِرُ عَلَى الْبَطْشِ لَوْ لاَ حِلْمُهُ وَ الْآخِذُ عَلَى الْجَرِيرَةِ لَوْ لاَ أَنَاتُهُ
آنسان كه مىپوشاند كسى كه اگر بردباريش مانع نباشد بر انتقام سخت قادر است و اگر درنگ و تأملش نباشد بر مؤاخذه بر گناه توانايى دارد.
وَ إِذَا أَرَدْتَ بِقَوْمٍ فِتْنَةً أَوْ سُوءاً فَنَجِّنِي مِنْهَا لِوَاذاً بِكَ وَ إِذْ لَمْ تُقِمْنِي مَقَامَ فَضِيحَةٍ فِي دُنْيَاكَ فَلاَ تُقِمْنِي مِثْلَهُ فِي آخِرَتِكَ
و اگر خواستى قومى را گرفتار فتنه يا امر ناگوارى بسازى، مرا بخاطر آنكه بتو پناه آوردهام، از آن نجات ده و چون مرا در دنيا به ورطه فضيحت و رسوايى نينداختهاى در آخرت نيز مرا در آن مينداز.
وَ اشْفَعْ لِي أَوَائِلَ مِنَنِكَ بِأَوَاخِرِهَا وَ قَدِيمَ فَوَائِدِكَ بِحَوَادِثِهَا وَ لاَ تَمْدُدْ لِي مَدّاً يَقْسُو مَعَهُ قَلْبِي
و در حق من نعمتهاى پيشينت را به نعمتهاى پسين و سودهاى قديمت را به منافع جديد متصل گردان و عمر مرا چندان طولانى مساز كه قلبم قساوت گيرد
وَ لاَ تَقْرَعْنِي قَارِعَةً يَذْهَبُ لَهَا بَهَائِي وَ لاَ تَسُمْنِي خَسِيسَةً يَصْغُرُ لَهَا قَدْرِي وَ لاَ نَقِيصَةً يُجْهَلُ مِنْ أَجْلِهَا مَكَانِي
و در سختيها چنان مرا مكوبان كه بخاطر آن ارزش من از دست برود و مرا به امر پستى كه منزلت من در آن كوچك شود و نقيصهاى كه بخاطر آن جايگاه و مرتبت من مجهول بماند، گرفتار مساز
وَ لاَ تَرُعْنِي رَوْعَةً أُبْلِسُ بِهَا وَ لاَ خِيفَةً أُوجِسُ دُونَهَا اجْعَلْ هَيْبَتِي فِي وَعِيدِكَ وَ حَذَرِي مِنْ إِعْذَارِكَ وَ إِنْذَارِكَ وَ رَهْبَتِي عِنْد تِلاَوَةِ آيَاتِكَ
و مرا چنان مترسان كه نا اميد شوم و آنسان بيمناكم مساز كه وحشت و در دل داشته باشم و ترس مرا در تهديدهايت از عذاب و پرهيز مرا در اتمام حجتها و انذارهاى خود و هراس مرا در هنگام تلاوت آيات خودت قرار ده.
وَ اعْمُرْ لَيْلِي بِإِيقَاظِي فِيهِ لِعِبَادَتِكَ وَ تَفَرُّدِي بِالتَّهَجُّدِ لَكَ وَ تَجَرُّدِي بِسُكُونِي إِلَيْكَ
شب مرا طولانى گردان با بيدار كردنم براى عبادت و اينكه تنها، به مناجات با تو بپردازم و از ديگران دل بريده و تنها با تو آرامش يابم
وَ إِنْزَالِ حَوَائِجِي بِكَ وَ مُنَازَلَتِي إِيَّاكَ فِي فَكَاكِ رَقَبَتِي مِنْ نَارِكَ وَ إِجَارَتِي مِمَّا فِيهِ أَهْلُهَا مِنْ عَذَابِكَ
و نيازهايم را بدرگاه تو آورم و دائما از تو بخواهم كه مرا از آتش خشمت آزاد سازى و مرا از عذابى كه اهل دوزخ در آن گرفتارند نجات دهى.
وَ لاَ تَذَرْنِي فِي طُغْيَانِي عَامِهاً وَ لاَ فِي غَمْرَتِي سَاهِياً حَتَّى حِينٍ وَ لاَ تَجْعَلْنِي عِظَةً لِمَنِ اتَّعَظَ وَ لاَ نَكَالاً لِمَنِ اعْتَبَرَ وَ لاَ فِتْنَةً لِمَنْ نَظَرَ
و مرا لحظهاى بخود وامگذار كه در طغيان و سركشى متحير و در گرداب جهل و نادانى، غافل باشم، و سرنوشت مرا پندى براى پندپذيرها و سرانجامى شوم براى عبرت پذيران و آزمايشى براى اهل نظر قرار مده
وَ لاَ تَمْكُرْ بِي فِيمَنْ تَمْكُرُ بِهِ وَ لاَ تَسْتَبْدِلْ بِي غَيْرِي وَ لاَ تُغَيِّرْ لِي اسْماً وَ لاَ تُبَدِّلْ لِي جِسْماً
و مرا در ميان آنانكه با آنها مكر مىكنى، مورد مكر قرار نده و بجاى من ديگرى را بر مگزين و اسم مرا در زمره بندگانت تغيير مده و جسم مرا مبدل مساز
وَ لاَ تَتَّخِذْنِي هُزُواً لِخَلْقِكَ وَ لاَ سُخْرِيّاً لَكَ وَ لاَ تَبَعاً إِلاَّ لِمَرْضَاتِكَ وَ لاَ مُمْتَهَناً إِلاَّ بِالاِنْتِقَامِ لَكَ
و مرا وسيله استهزاء بندگانت و مورد تمسخر در آستانت قرار مده و چنانم كن كه تنها بدنبال رضايت تو و در انتقام از دشمنانت، تنها در خدمت تو باشم.
وَ أَوْجِدْنِي بَرْدَ عَفْوِكَ وَ حَلاَوَةَ رَحْمَتِكَ وَ رَوْحِكَ وَ رَيْحَانِكَ وَ جَنَّةِ نَعِيمِكَ
و مرا از لذت عفوت و شيرينى رحمتت و آسودگى و رزق خويش و از بهشت نعمتهايت برخوردار ساز
وَ أَذِقْنِي طَعْمَ الْفَرَاغِ لِمَا تُحِبُّ بِسَعَةٍ مِنْ سَعَتِكَ وَ الاِجْتِهَادِ فِيمَا يُزْلِفُ لَدَيْكَ وَ عِنْدَكَ وَ أَتْحِفْنِي بِتُحْفَةٍ مِنْ تُحَفَاتِكَ
و با گشايشى از درياى بيكرانت مزه فارغ شدن از انجام طاعاتى كه تو دوست ميدارى و تلاش در آنچه ما را به تو نزديك مىسازد را در كام من بچشان و با تحفهاى از تحفههايت مرا بهرهمند فرما.
وَ اجْعَلْ تِجَارَتِي رَابِحَةً وَ كَرَّتِي غَيْرَ خَاسِرَةٍ وَ أَخِفْنِي مَقَامَكَ وَ شَوِّقْنِي لِقَاءَكَ
و تجارت مرا سودمند و بازگشتم بسوى خودت را بدون زيان قرار بده و مرا از مقام خود بترسان و شوق مرا براى ديدار با خودت افزون كن
وَ تُبْ عَلَيَّ تَوْبَةً نَصُوحاً لاَ تُبْقِ مَعَهَا ذُنُوباً صَغِيرَةً وَ لاَ كَبِيرَةً وَ لاَ تَذَرْ مَعَهَا عَلاَنِيَةً وَ لاَ سَرِيرَةً
و بسوى من عنايت كن تا من نيز بسوى تو توبه كنم، توبهاى حقيقى كه در پرتو آن، هيچ گناه كوچك و بزرگ و هيچ خطاى آشكار و پنهانى را باقى نگذارى.
وَ انْزِعِ الْغِلَّ مِنْ صَدْرِي لِلْمُؤْمِنِينَ وَ اعْطِفْ بِقَلْبِي عَلَى الْخَاشِعِينَ وَ كُنْ لِي كَمَا تَكُونُ لِلصَّالِحِينَ
و هر گونه كينهاى نسبت به مؤمنين را از دلم بر كن و قلبم را نسبت به خاشعين عطوف گردان و آنسان كه با صالحان هستى، با من باش
وَ حَلِّنِي حِلْيَةَ الْمُتَّقِينَ وَ اجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْغَابِرِينَ وَ ذِكْراً نَامِياً فِي الْآخِرِينَ وَ وَافِ بِي عَرْصَةَ الْأَوَّلِينَ
و بر من زيور اهل تقوا بپوشان و براى من سخنى صادق در ميان گذشتگان و يادى والا در بين آيندگان قرار ده و مرا به جايگاه پيشينيان برسان.
وَ تَمِّمْ سُبُوغَ نِعْمَتِكَ عَلَيَّ وَ ظَاهِرْ كَرَامَاتِهَا لَدَيَّ امْلَأْ مِنْ فَوَائِدِكَ يَدَيَّ وَ سُقْ كَرَائِمَ مَوَاهِبِكَ إِلَيَ
و كمال نعمتت را بر من تمام كن و ارزشمنديهاى اين نعمتها را برايم آشكار ساز، دستم را از عطايايت پر كن و از بخششهاى گرامىات بسوى من روان كن
وَ جَاوِرْ بِيَ الْأَطْيَبِينَ مِنْ أَوْلِيَائِكَ فِي الْجِنَانِ الَّتِي زَيَّنْتَهَا لِأَصْفِيَائِكَ وَ جَلِّلْنِي شَرَائِفَ نِحَلِكَ فِي الْمَقَامَاتِ الْمُعَدَّةِ لِأَحِبَّائِكَ
و مرا در بهشت كه براى بر گزيدگانت زينت كردهاى، در كنار پاكترين دوستانت جاى ده و در مقاماتى كه براى محبان خويش آماده ساختهاى مرا با شريفترين عطاياى خويش بپوشان.
وَ اجْعَلْ لِي عِنْدَكَ مَقِيلاً آوِي إِلَيْهِ مُطْمَئِنّاً وَ مَثَابَةً أَتَبَوَّؤُهَا وَ أَقَرُّ عَيْناً وَ لاَ تُقَايِسْنِي بِعَظِيمَاتِ الْجَرَائِرِ
و براى من در جوار خودت مأمنى قرار ده كه با آرامش خاطر در آن پناه گيرم و جايگاهى كه در آن مأوا گزينم و چشمم را بدان روشن كنم و مرا با گناهان بزرگم مورد ارزيابى قرار مده
وَ لاَ تُهْلِكْنِي يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ وَ أَزِلْ عَنِّي كُلَّ شَكٍّ وَ شُبْهَةٍ وَ اجْعَلْ لِي فِي الْحَقِّ طَرِيقاً مِنْ كُلِّ رَحْمَةٍ
و در آن روز كه سريرهها آشكار مىگردد، هلاكم مساز و از من هر گونه شك و شبههاى را بر طرف فرما و در راستاى حق، از هر رحمتى برايم راهى قرار ده
وَ أَجْزِلْ لِي قِسَمَ الْمَوَاهِبِ مِنْ نَوَالِكَ وَ وَفِّرْ عَلَيَّ حُظُوظَ الْإِحْسَانِ مِنْ إِفْضَالِكَ
و بهرههاى من از بخششهايت را فراوان كن و بهرهمنديم از احسان و فضلت را زياد گردان.
وَ اجْعَلْ قَلْبِي وَاثِقاً بِمَا عِنْدَكَ وَ هَمِّي مُسْتَفْرَغاً لِمَا هُوَ لَكَ وَ اسْتَعْمِلْنِي بِمَا تَسْتَعْمِلُ بِهِ خَالِصَتَكَ
و قلب مرا نسبت به آنچه نزد توست مطمئن گردان و عزمم را فقط نسبت به آنچه از آن توست متوجه كن و مرا به كارهائى وادار كن كه خواص را به آنها وادار مىكنى
وَ أَشْرِبْ قَلْبِي عِنْدَ ذُهُولِ الْعُقُولِ طَاعَتَكَ وَ اجْمَعْ لِيَ الْغِنَى وَ الْعَفَافَ وَ الدَّعَةَ وَ الْمُعَافَاةَ وَ الصِّحَّةَ وَ السَّعَةَ وَ الطُّمَأْنِينَةَ وَ الْعَافِيَةَ
و آن هنگام كه عقل از بندگى تو غفلت مىكند، قلبم را از يادت پر كن و در من و براى من بى نيازى، عفت، آرامش، عافيت، صحت، گشايش، اطمينان و سلامتى را جمع گردان.
وَ لاَ تُحْبِطْ حَسَنَاتِي بِمَا يَشُوبُهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ وَ لاَ خَلَوَاتِي بِمَا يَعْرِضُ لِي مِنْ نَزَغَاتِ فِتْنَتِكَ
و كارهاى پسنديده مرا با گناهانى كه در آنها مخلوط است نابود مكن و خلوتهاى راز آلود مرا بخاطر خطاهائى كه در آزمايشهايت بدان مبتلا مىشوم، از من مگير
وَ صُنْ وَجْهِي عَنِ الطَّلَبِ إِلَى أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِينَ وَ ذُبِّنِي عَنِ الْتِمَاسِ مَا عِنْدَ الْفَاسِقِينَ
و آبروى مرا از اينكه دست طلب بسوى فردى از بندگانت دراز كنم مصون بدار و از التماس كردن براى آنچه نزد فاسقان است، حفظم كن.
وَ لاَ تَجْعَلْنِي لِلظَّالِمِينَ ظَهِيراً وَ لاَ لَهُمْ عَلَى مَحْوِ كِتَابِكَ يَداً وَ نَصِيراً وَ حُطْنِي مِنْ حَيْثُ لاَ أَعْلَمُ حِيَاطَةً تَقِينِي بِهَا
و مرا پشتيبان ستمكاران و دستيار و ياور آنان دراز بين بردن قرآنت قرار مده و از جائى كه من نمىدانم مرا در حيطه عنايت خود قرار ده، آنسان كه مرا از خطاها حفظ كنى
وَ افْتَحْ لِي أَبْوَابَ تَوْبَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ رَأْفَتِكَ وَ رِزْقِكَ الْوَاسِعِ إِنِّي إِلَيْكَ مِنَ الرَّاغِبِينَ وَ أَتْمِمْ لِي إِنْعَامَكَ إِنَّكَ خَيْرُ الْمُنْعِمِينَ
و بر من درهاى توبه و رحمت و رأفت و روزى فراوانت را بگشاى، كه من از علاقهمندان آستان توأم و بر من بخششت را تمام كن كه تو بهترين نعمت دهندگانى.
وَ اجْعَلْ بَاقِيَ عُمُرِي فِي الْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ ابْتِغَاءَ وَجْهِكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ
و باقيمانده عمر مرا در انجام حج و عمره براى رضاى خودت قرار ده، اى پروردگار عالميان،
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ وَ السَّلاَمُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أَبَدَ الْآبِدِينَ
و بر محمد صلى الله عليه و آله و آل پاك و مطهر آن حضرت درود فرست و براى هميشه بر او و بر آنان سلام و درود باد.
در صورت خرابی فایل ، گزارش دهید
