يَا مَنْ يَرْحَمُ مَنْ لاَ يَرْحَمُهُ الْعِبَادُ
اى كسى كه رحم مىكنى بر كسى كه بندگانت بر او رحم نمىكنند.
وَ يَا مَنْ يَقْبَلُ مَنْ لاَ تَقْبَلُهُ الْبِلاَدُ
و اى آنكه مىپذيرى كسى را كه سرزمينها او را نمىپذيرند.
وَ يَا مَنْ لاَ يَحْتَقِرُ أَهْلَ الْحَاجَةِ إِلَيْهِ
و اى كسى كه نيازمندان آستانت را خوار و كوچك نمىكنى.
وَ يَا مَنْ لاَ يُخَيِّبُ الْمُلِحِّينَ عَلَيْهِ
و اى آنكه اصرار كنندگان درگاهت را نا اميد نمىسازى.
وَ يَا مَنْ لاَ يَجْبَهُ بِالرَّدِّ أَهْلَ الدَّالَّةِ عَلَيْهِ
و اى كسى كه دست رد بر سينه روى آورندگان به بارگاهت نمىزنى.
وَ يَا مَنْ يَجْتَبِي صَغِيرَ مَا يُتْحَفُ بِهِ وَ يَشْكُرُ يَسِيرَ مَا يُعْمَلُ لَهُ
و اى آنكه تحفههاى كوچك را مىپذيرى و در برابر كارهاى اندك، سپاس مىگويى
وَ يَا مَنْ يَشْكُرُ عَلَى الْقَلِيلِ وَ يُجَازِي بِالْجَلِيلِ
و اى كسى كه كار ناچيز را شكر مىگذارى و پاداشى بزرگ عطا مىكنى.
وَ يَا مَنْ يَدْنُو إِلَى مَنْ دَنَا مِنْهُ
و اى كسى كه به هر كه به تو نزديك شود، نزديك مىشوى
وَ يَا مَنْ يَدْعُو إِلَى نَفْسِهِ مَنْ أَدْبَرَ عَنْهُ
و اى آنكه كسانى را كه به تو پشت مىكنند، خودت مىخوانى
وَ يَا مَنْ لاَ يُغَيِّرُ النِّعْمَةَ وَ لاَ يُبَادِرُ بِالنَّقِمَةِ
و اى كسانى كه نعمتها را تغيير نمىدهى و در انتقام و عذاب، شتاب نمىكنى
وَ يَا مَنْ يُثْمِرُ الْحَسَنَةَ حَتَّى يُنْمِيَهَا وَ يَتَجَاوَزُ عَنِ السَّيِّئَةِ حَتَّى يُعَفِّيَهَا
و اى آنكه حسنات را ثمر بخش مىسازى تا رشد دهى و از گناهان در مىگذرى تا پنهانشان سازى.
اِنْصَرَفَتِ الْآمَالُ دُونَ مَدَى كَرَمِكَ بِالْحَاجَاتِ وَ امْتَلَأَتْ بِفَيْضِ جُودِكَ أَوْعِيَةُ الطَّلِبَاتِ
با تأمين حاجات، آرزوها پيش از نيل به منتهاى كرم تو روا شدند و ظرف درخواستها با فيض بخششهاى تو پر گشتند
وَ تَفَسَّخَتْ دُونَ بُلُوغِ نَعْتِكَ الصِّفَاتُ فَلَكَ الْعُلُوُّ الْأَعْلَى فَوْقَ كُلِّ عَالٍ وَ الْجَلاَلُ الْأَمْجَدُ فَوْقَ كُلِّ جَلاَلٍ
و اوصاف قبل از وصول به كنه وصف تو از هم پاشيدند و محو شدند. پس برتر از هر عالى، علو و بلندى از آن توست و بزرگى و جلال بالاتر از هر بزرگى، مخصوص توست.
كُلُّ جَلِيلٍ عِنْدَكَ صَغِيرٌ وَ كُلُّ شَرِيفٍ فِي جَنْبِ شَرَفِكَ حَقِيرٌ
هر بزرگى در نزد تو كوچك است و هر شريفى، در كنار شرافت تو حقير و ناچيز است. آنها كه بر غير تو وارد شدند بحق ضرر كردند
خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَى غَيْرِكَ وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إِلاَّ لَكَ
و آنها كه به جز تو به سوى ديگران رفتند دچار خسران گشتند و آنها كه در آستان غير تو گرد آمدند، تباه شدند
وَ ضَاعَ الْمُلِمُّونَ إِلاَّ بِكَ وَ أَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ إِلاَّ مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَكَ
و همه آنها كه به دنبال كسب چيزى بودند گرفتار قحطى گشتند مگر آنها كه به دنبال كسب فضل تو بودند.
بَابُكَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبِينَ وَ جُودُكَ مُبَاحٌ لِلسَّائِلِينَ وَ إِغَاثَتُكَ قَرِيبَةٌ مِنَ الْمُسْتَغِيثِينَ
درگاه تو به روى علاقهمندان گشوده وجود و بخشش تو براى گدايان آستانت جارى است و ياريت نسبت به يارى جويان نزديك است.
لاَ يَخِيبُ مِنْكَ الْآمِلُونَ وَ لاَ يَيْأَسُ مِنْ عَطَائِكَ الْمُتَعَرِّضُونَ وَ لا يَشْقَى بِنَقِمَتِكَ الْمُسْتَغْفِرُونَ
آرزومندان هرگز از تو نا اميد نمىشوند و آنها كه به سوى تو مىآيند هيچگاه مأيوس نمىشوند و آمرزش خواهان هرگز با انتقام و عقاب تو به شقاوت گرفتار نمىگردند.
رِزْقُكَ مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصَاكَ وَ حِلْمُكَ مُعْتَرِضٌ لِمَنْ نَاوَاكَ عَادَتُكَ الْإِحْسَانُ إِلَى الْمُسِيئِينَ
روزى تو (حتى) براى كسى كه تو را نافرمانى مىكند نيز گسترده است و شكيبايى تو شامل آن كس كه با تو دشمنى نموده نيز مىشود. عادت تو نيكى به گناهكاران است
وَ سُنَّتُكَ الْإِبْقَاءُ عَلَى الْمُعْتَدِينَ حَتَّى لَقَدْ غَرَّتْهُمْ أَنَاتُكَ عَنِ الرُّجُوعِ وَ صَدَّهُمْ إِمْهَالُكَ عَنِ النُّزُوعِ
و سيره و روش تو مدارا با تجاوز كاران است تا آنجا كه اين ملاحظات تو آنان را از توبه و بازگشت غافل نموده و اين مهلت دادنها ايشان را از اجتناب از گناه باز داشته است.
وَ إِنَّمَا تَأَنَّيْتَ بِهِمْ لِيَفِيئُوا إِلَى أَمْرِكَ وَ أَمْهَلْتَهُمْ ثِقَةً بِدَوَامِ مُلْكِكَ
خدايا تو فقط از اين جهت در باره گناهكاران تأنى نمودى كه آنان به امر تو باز گردند و مهلتشان دادى چرا كه به دوام سلطنت خود مطمئن بودى.
فَمَنْ كَانَ مِنْ أَهْلِ السَّعَادَةِ خَتَمْتَ لَهُ بِهَا وَ مَنْ كَانَ مِنْ أَهْلِ الشَّقَاوَةِ خَذَلْتَهُ لَهَا
پس هر كس كه اهل سعادت باشد پايان كارش را سعادت رقم زدى و آن كس كه اهل شقاوت باشد، در جهت آن او را گرفتار خذلان ساختى.
كُلُّهُمْ صَائِرُونَ إِلَى حُكْمِكَ وَ أَمُورُهُمْ آئِلَةٌ إِلَى أَمْرِكَ لَمْ يَهِنْ عَلَى طُولِ مُدَّتِهِمْ سُلْطَانُكَ وَ لَمْ يَدْحَضْ لِتَرْكِ مُعَاجَلَتِهِمْ بُرْهَانُكَ
همه آنان سرانجام به حكم تو باز مىگردند و امور آنان به فرمان تو باز گشت مىكند، در طول مدت و مهلت آنان، استدلال تو از استحكام نمىافتد و به خاطر عدم شتاب در قضاوت در باره آنان، برهان تو باطل نمىگردد.
حُجَّتُكَ قَائِمَةٌ لاَ تُدْحَضُ وَ سُلْطَانُكَ ثَابِتٌ لاَ يَزُولُ فَالْوَيْلُ الدَّائِمُ لِمَنْ جَنَحَ عَنْكَ
دليل تو پا برجا و زايل نشدنى است و سلطه تو ثابت و پايدار است. پس عذاب دائم براى كسى است كه از تو روى بر گرداند
وَ الْخَيْبَةُ الْخَاذِلَةُ لِمَنْ خَابَ مِنْكَ وَ الشَّقَاءُ الْأَشْقَى لِمَنِ اغْتَرَّ بِكَ
و يأس ذلتبار از آن كسى است كه از درگاه تو نوميد شود و بالاترين شقاوت از آن فردى است كه در پيشگاه تو غرور و تكبر بورزد.
مَا أَكْثَرَ تَصَرُّفَهُ فِي عَذَابِكَ وَ مَا أَطْوَلَ تَرَدُّدَهُ فِي عِقَابِكَ وَ مَا أَبْعَدَ غَايَتَهُ مِنَ الْفَرَجِ
چه بسيار است تغير و تحول او در عذاب تو، و چه طولانى است درنگ حيرت آميز او در عقاب تو، و چه دور است سرانجام او از گشايش،
وَ مَا أَقْنَطَهُ مِنْ سُهُولَةِ الْمَخْرَجِ عَدْلاً مِنْ قَضَائِكَ لاَ تَجُورُ فِيهِ وَ إِنْصَافاً مِنْ حُكْمِكَ لاَ تَحِيفُ عَلَيْهِ
و چه نوميد است از آسانى راحتى و رهايى! ! همه اينها البته بر مبناى قضاوت عادلانهاى است كه هرگز در آن ظلم نمىكنى و حكم منصفانهاى است كه ابدا در آن ستم نمىنمايى.
فَقَدْ ظَاهَرْتَ الْحُجَجَ وَ أَبْلَيْتَ الْأَعْذَارَ وَ قَدْ تَقَدَّمْتَ بِالْوَعِيدِ وَ تَلَطَّفْتَ فِي التَّرْغِيبِ
تو حجتها را آشكار ساختهاى و عذر و بهانه را از ميان بر داشتهاى و تهديد و انذار از عذاب را اعلام فرمودهاى و در تشويق و ترغيب بندگان با مهربانى اقدام نمودهاى،
وَ ضَرَبْتَ الْأَمْثَالَ وَ أَطَلْتَ الْإِمْهَالَ وَ أَخَّرْتَ وَ أَنْتَ مُسْتَطِيعٌ لِلمُعَاجَلَةِ وَ تَأَنَّيْتَ وَ أَنْتَ مَلِيءٌ بِالْمُبَادَرَةِ
و مثالهاى عبرت آموز بيان داشتهاى و مهلت بسيار در اختيار آنان قرار دادهاى، و در عين حال كه در عقاب آنان مىتوانى شتاب كنى، آن را به تأخير انداختهاى و با اينكه مىتوانى در بازخواست، سرعت به خرج دهى، در آن تأنى مىكنى.
لَمْ تَكُنْ أَنَاتُكَ عَجْزاً وَ لاَ إِمْهَالُكَ وَهْناً وَ لاَ إِمْسَاكُكَ غَفْلَةً وَ لاَ انْتِظَارُكَ مُدَارَاةً بَلْ لِتَكُونَ حُجَّتُكَ أَبْلَغَ وَ كَرَمُكَ أَكْمَلَ
درنگ تو البته از روى ناتوانى نيست و مهلت دادنت از جهت سستى نمىباشد و خوددارى تو به خاطر غفلت نبوده و انتظارت از باب مماشات نيست بلكه براى آن است كه دليل تو رساتر و كرم تو كاملتر
وَ إِحْسَانُكَ أَوْفَى وَ نِعْمَتُكَ أَتَمَّ كُلُّ ذَلِكَ كَانَ وَ لَمْ تَزَلْ وَ هُوَ كَائِنٌ وَ لاَ تَزَالُ
و احسان تو فراوانتر و نعمتت تمامتر باشد. (آرى) ، همه اين امور بوده و تو اين چنين بودهاى و از اين پس اين امور هست و تو نيز پا بر جايى.
حُجَّتُكَ أَجَلُّ مِنْ أَنْ تُوصَفَ بِكُلِّهَا وَ مَجْدُكَ أَرْفَعُ مِنْ أَنْ يُحَدَّ بِكُنْهِهِ وَ نِعْمَتُكَ أَكْثَرُ مِنْ أَنْ تُحْصَى بِأَسْرِهَا وَ إِحْسَانُكَ أَكْثَرُ مِنْ أَنْ تُشْكَرَ عَلَى أَقَلِّهِ
دليل تو برتر از آن است كه كاملا توصيف شود و مجد و عظمت تو بالاتر از آن است كه كنه و انتهاء آن معلوم گردد و نعمت تو افزونتر از آن است كه تماما به شمارش در آيد و احسان تو بيشتر از آن است كه بتوان كمترين آن را سپاس گفت.
وَ قَدْ قَصَّرَ بِيَ السُّكُوتُ عَنْ تَحْمِيدِكَ وَ فَهَّهَنِيَ الْإِمْسَاكُ عَنْ تَمْجِيدِكَ وَ قُصَارَايَ الْإِقْرَارُ بِالْحُسُورِ لاَ رَغْبَةً - يَا إِلَهِي - بَلْ عَجْزاً
سكوت، مرا از ستايش تو باز داشته و امساك و خوددارى، مرا از تمجيد تو ناتوان ساخته است و نهايت تلاش من، اقرار به واماندگى است. خدايا خود رغبتى به اين حالت ندارم، اما چه كنم كه عجز مرا به اين حالت كشانده است.
فَهَا أَنَا ذَا أَؤُمُّكَ بِالْوِفَادَةِ وَ أَسْأَلُكَ حُسْنَ الرِّفَادَةِ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
پس اينك، اين من عاجزم كه قصد ورود به محضر تو دارم و از تو حسن عطا و بخشش طلب مىكنم پس بر محمد و آل او درود فرست
وَ اسْمَعْ نَجْوَايَ وَ اسْتَجِبْ دُعَائِي وَ لاَ تَخْتِمْ يَوْمِي بِخَيْبَتِي وَ لاَ تَجْبَهْنِي بِالرَّدِّ فِي مَسْأَلَتِي
و راز و نياز مرا بشنو و دعايم مستجاب گردان و روزگار مرا با نااميدى به پايان مبر و درخواستهام دست رد بر پيشانى من مزن و رفتنم از پيشگاهت و باز گشتم به درگاهت را كريمانه مورد عنايت قرار ده.
وَ أَكْرِمْ مِنْ عِنْدِكَ مُنْصَرَفِي وَ إِلَيْكَ مُنْقَلَبِي إِنَّكَ غَيْرُ ضَائِقٍ بِمَا تُرِيدُ وَ لاَ عَاجِزٍ عَمَّا تُسْأَلُ
به راستى تو در آنچه اراده كنى در تنگنا قرار نمىگيرى و در اعطاء آنچه از تو در خواست شود ناتوان نمىباشى
وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ
و تو بر هر كارى توانايى. و هيچ تحول و توانى نيست مگر به قدرت خداى بلند مرتبه بزرگ.
در صورت خرابی فایل ، گزارش دهید
