العربی
الصحيفة السجادية
فارسی
صحيفه سجاديه - ترجمه و شرح فيض الاسلام
اَللَّهُمَّ يَا كَافِيَ الْفَرْدِ الضَّعِيفِ وَ وَاقِيَ الْأَمْرِ الْمَخُوفِ أَفْرَدَتْنِي الْخَطَايَا فَلاَ صَاحِبَ مَعِي
اى خداوندى كه تنها تو بسندهاى بنده تنها و ناتوان را، و اى خداوندى كه تنها تو نگهدارندهاى از هر چه سهمناك و وحشت خيز است. خطاهاى من سبب تنهايى من شده و ياور و همراهى براى من نمانده است.
وَ ضَعُفْتُ عَنْ غَضَبِكَ فَلاَ مُؤَيِّدَ لِي وَ أَشْرَفْتُ عَلَى خَوْفِ لِقَائِكَ فَلاَ مُسَكِّنَ لِرَوْعَتِي
از خشم تو ناتوان گشتهام و كس مرا مددكار نيست. وحشت از ديدار تو بر من چيره شده و وحشتم را تسكين دهندهاى نيست.
وَ مَنْ يُؤْمِنُنِي مِنْكَ وَ أَنْتَ أَخَفْتَنِي وَ مَنْ يُسَاعِدُنِي وَ أَنْتَ أَفْرَدْتَنِي وَ مَنْ يُقَوِّينِي وَ أَنْتَ أَضْعَفْتَنِي
اى خداوند، چه كسى مرا از ايمنى بخشد، اگر تو مرا به وحشت افكنده باشى؟ چه كسى مرا يارى دهد، اگر تو بى كس و تنهايم ساخته باشى؟ چه كسى مرا توانايى بخشد، اگر تو ناتوانم خواسته باشى؟
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ بَلِّغْ بِإِيمَانِي أَكْمَلَ الْإِيمَانِ
بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندانش و ايمان مرا به كاملترين درجات ايمان
وَ اجْعَلْ يَقِينِي أَفْضَلَ الْيَقِينِ وَ انْتَهِ بِنِيَّتِي إِلَى أَحْسَنِ النِّيَّاتِ وَ بِعَمَلِي إِلَى أَحْسَنِ الْأَعْمَالِ
و يقين مرا به برترين مراتب يقين و نيت مرا به نيكوترين نيتها و عمل مرا به بهترين اعمال فرا بر.
اَللَّهُمَّ وَفِّرْ بِلُطْفِكَ نِيَّتِي وَ صَحِّحْ بِمَا عِنْدَكَ يَقِينِي وَ اسْتَصْلِحْ بِقُدْرَتِكَ مَا فَسَدَ مِنِّي
اى خداوند، به لطف خود نيت مرا از هر شائبه مصون دار و به رحمت خود يقين مرا استوار گردان، و به قدرت خود فساد مرا به صلاح بدل نماى...
اَللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَيْثَ وَ انْشُرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ بِغَيْثِكَ الْمُغْدِقِ مِنَ السَّحَابِ الْمُنْسَاقِ لِنَبَاتِ أَرْضِكَ الْمُونِقِ فِي جَمِيعِ الْآفَاقِ
اى خداوند، باران بفرست و سيرابمان ساز و همراه با بارانى فزاينده و ريزنده، از ابرى در آفاق رونده و گياهان زيبا روياننده، رحمت خود بر ما ارزانى دار.
وَ امْنُنْ عَلَى عِبَادِكَ بِإِينَاعِ الثَّمَرَةِ وَ أَحْيِ بِلاَدَكَ بِبُلُوغِ الزَّهْرَةِ
اى خداوند، ميوهها را برسان و بر بندگانت احسان فرماى، گلها را شكفته گردان و زمين خود زنده نماى.
وَ أَشْهِدْ مَلاَئِكَتَكَ الْكِرَامَ السَّفَرَةَ بِسَقْيٍ مِنْكَ نَافِعٍ دَائِمٍ غُزْرُهُ وَاسِعٍ دِرَرُهُ وَابِلٍ سَرِيعٍ عَاجِلٍ
فرشتگان خود، آن فرستادگان بزرگوار را بفرماى تا از سوى تو، بارانى سودمند و پيوسته و فراوان و گسترده و تند بار بياورند
اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ قَضَائِكَ وَ بِمَا صَرَفْتَ عَنِّي مِنْ بَلاَئِكَ
اى خداوند، حمد باد تو را بر آن حسن تقدير كه نصيب من ساختهاى و آن بلاها كه از من بگردانيدهاى.
فَلاَ تَجْعَلْ حَظِّي مِنْ رَحْمَتِكَ مَا عَجَّلْتَ لِي مِنْ عَافِيَتِكَ فَأَكُونَ قَدْ شَقِيتُ بِمَا أَحْبَبْتُ وَ سَعِدَ غَيْرِي بِمَا كَرِهْتُ
چنان مباد كه اين تندرستى كه اكنون مرا ارزانى داشتهاى، همه بهره من از رحمت تو باشد، تا آنچه دوست مىداشتهام سبب شوربختى من شود و ديگرى، از آنچه من ناخوش مىداشتهام به سعادت رسد.
اَللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِكَ مِنْ نَزَغَاتِ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ وَ كَيْدِهِ وَ مَكَايِدِهِ وَ مِنَ الثِّقَةِ بِأَمَانِيِّهِ وَ مَوَاعِيدِهِ وَ غُرُورِهِ وَ مَصَائِدِهِ
بار خدايا، به تو پناه مىبريم از وسوسههاى شيطان رجيم و كيدها و فريبهاى او. و به تو پناه مىبريم از دل بستن به تمناهاى او و وعدههاى او و فريبها و دامهاى او.
وَ أَنْ يُطْمِعَ نَفْسَهُ فِي إِضْلاَلِنَا عَنْ طَاعَتِكَ وَ امْتِهَانِنَا بِمَعْصِيَتِكَ أَوْ أَنْ يَحْسُنَ عِنْدَنَا مَا حَسَّنَ لَنَا أَوْ أَنْ يَثْقُلَ عَلَيْنَا مَا كَرَّهَ إِلَيْنَا
بار خدايا، به تو پناه مىبريم، هر گاه شيطان طمع در آن ورزد كه ما را از طاعت تو منحرف دارد و از براى خواريمان به راه معصيت تو كشاند و گناهانى كه در ديده ما بياراسته است ما را خوشايند بود و طاعاتى كه در دل ما ناخوش فرا نموده است بر ما گران آيد.
اَللَّهُمَّ اخْسَأْهُ عَنَّا بِعِبَادَتِكَ وَ اكْبِتْهُ بِدُءوبِنَا فِي مَحَبَّتِكَ وَ اجْعَلْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُ سِتْراً لاَ يَهْتِكُهُ وَ رَدْماً مُصْمِتاً لاَ يَفْتُقُهُ
بار خدايا، ما را نيروى عبادت ده و بدان، شيطان را از ما بر آن. بر سعى ما در راه محبت خود بيفزاى و به آن، شيطان را خوار گردان. ميان ما و او حجابى قرار ده كه بر افكندنش را نتواند و سدى چنان استوار كه از رخنه كردنش عاجز آيد...
اَللَّهُمَّ يَا مَنْ بِرَحْمَتِهِ يَسْتَغيثُ الْمُذْنِبُونَ
بار خدايا، اى كه گناهكاران به اميد رحمت تو به فرياد رسيت مىخوانند.
وَ يَا مَنْ إِلَى ذِكْرِ إِحْسَانِهِ يَفْزَعُ الْمُضْطَرُّونَ
اى خداوندى كه بيچارگان در پناه احسان تو مىآرامند.
وَ يَا مَنْ لِخِيفَتِهِ يَنْتَحِبُ الْخَاطِئُونَ
اى خداوندى كه خطاكاران از خوف تو مىنالند و مىگريند.
يَا أُنْسَ كُلِّ مُسْتَوْحِشٍ غَرِيبٍ وَ يَا فَرَجَ كُلِّ مَكْرُوبٍ كَئِيبٍ وَ يَا غَوْثَ كُلِّ مَخْذُولٍ فَرِيدٍ وَ يَا عَضُدَ كُلِّ مُحْتَاجٍ طَرِيدٍ
اى انيس آزردگان دور از خان و مان. اى غمزداى اندوهگنان و شكستهدلان. اى فريادرس خوارشدگان و بى كسان. اى ياور نيازمندان و رانده شدگان...
اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِيهِ مِنْ سَلاَمَةِ بَدَنِي وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِي مِنْ عِلَّةٍ فِي جَسَدِي
اى خداوند، حمد باد تو را، به سبب آن مايه از تندرستى كه همچنان از آن بر خوردارم. و نيز حمد باد تو را به سبب اين بيمارى كه در تن من پديد آوردهاى.
فَمَا أَدْرِي يَا إِلَهِي أَيُّ الْحَالَيْنِ أَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ وَ أَيُّ الْوَقْتَيْنِ أَوْلَى بِالْحَمْدِ لَكَ
اى خداوند، ندانم كدام يك از اين دو حالت سزاوارتر به سپاسگزارى توست و كدام يك از اين دو وقت به شكر تو اولى است،
أَ وَقْتُ الصِّحَّةِ الَّتِي هَنَأْتَنِي فِيهَا طَيِّبَاتِ رِزْقِكَ وَ نَشَّطْتَنِي بِهَا لاِبْتِغَاءِ مَرْضَاتِكَ وَ فَضْلِكَ وَ قَوَّيْتَنِي مَعَهَا عَلَى مَا وَفَّقْتَنِي لَهُ مِنْ طَاعَتِكَ
آيا آن روزگاران تندرستى كه مرا از نعم پاكيزه و گواراى خود روزى من ساختى و به طلب خشنودى و فضل خويش به تلاش وا مىداشتى و براى فرمانبردارى خود توفيق مىدادى و نيرو مىبخشيدى...
