اَللَّهُمَّ يَا كَافِيَ الْفَرْدِ الضَّعِيفِ وَ وَاقِيَ الْأَمْرِ الْمَخُوفِ أَفْرَدَتْنِي الْخَطَايَا فَلاَ صَاحِبَ مَعِي
اى خداوندى كه تنها تو بسندهاى بنده تنها و ناتوان را، و اى خداوندى كه تنها تو نگهدارندهاى از هر چه سهمناك و وحشت خيز است. خطاهاى من سبب تنهايى من شده و ياور و همراهى براى من نمانده است.
وَ ضَعُفْتُ عَنْ غَضَبِكَ فَلاَ مُؤَيِّدَ لِي وَ أَشْرَفْتُ عَلَى خَوْفِ لِقَائِكَ فَلاَ مُسَكِّنَ لِرَوْعَتِي
از خشم تو ناتوان گشتهام و كس مرا مددكار نيست. وحشت از ديدار تو بر من چيره شده و وحشتم را تسكين دهندهاى نيست.
وَ مَنْ يُؤْمِنُنِي مِنْكَ وَ أَنْتَ أَخَفْتَنِي وَ مَنْ يُسَاعِدُنِي وَ أَنْتَ أَفْرَدْتَنِي وَ مَنْ يُقَوِّينِي وَ أَنْتَ أَضْعَفْتَنِي
اى خداوند، چه كسى مرا از ايمنى بخشد، اگر تو مرا به وحشت افكنده باشى؟ چه كسى مرا يارى دهد، اگر تو بى كس و تنهايم ساخته باشى؟ چه كسى مرا توانايى بخشد، اگر تو ناتوانم خواسته باشى؟
