اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِيهِ مِنْ سَلاَمَةِ بَدَنِي وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِي مِنْ عِلَّةٍ فِي جَسَدِي
اى خداوند، حمد باد تو را، به سبب آن مايه از تندرستى كه همچنان از آن بر خوردارم. و نيز حمد باد تو را به سبب اين بيمارى كه در تن من پديد آوردهاى.
فَمَا أَدْرِي يَا إِلَهِي أَيُّ الْحَالَيْنِ أَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ وَ أَيُّ الْوَقْتَيْنِ أَوْلَى بِالْحَمْدِ لَكَ
اى خداوند، ندانم كدام يك از اين دو حالت سزاوارتر به سپاسگزارى توست و كدام يك از اين دو وقت به شكر تو اولى است،
أَ وَقْتُ الصِّحَّةِ الَّتِي هَنَأْتَنِي فِيهَا طَيِّبَاتِ رِزْقِكَ وَ نَشَّطْتَنِي بِهَا لاِبْتِغَاءِ مَرْضَاتِكَ وَ فَضْلِكَ وَ قَوَّيْتَنِي مَعَهَا عَلَى مَا وَفَّقْتَنِي لَهُ مِنْ طَاعَتِكَ
آيا آن روزگاران تندرستى كه مرا از نعم پاكيزه و گواراى خود روزى من ساختى و به طلب خشنودى و فضل خويش به تلاش وا مىداشتى و براى فرمانبردارى خود توفيق مىدادى و نيرو مىبخشيدى...
يَا مَنْ لاَ يَخْفَى عَلَيْهِ أَنْبَاءُ الْمُتَظَلِّمِينَ
اى خداوندى كه از درد و رنج دادخواهان آگاهى.
وَ يَا مَنْ لاَ يَحْتَاجُ فِي قَصَصِهِمْ إِلَى شَهَادَاتِ الشَّاهِدِينَ
اى خداوندى كه در دادخواهيشان به گواهى گواهانت نياز نيست.
وَ يَا مَنْ قَرُبَتْ نُصْرَتُهُ مِنَ الْمَظْلُومِينَ
اى خداوندى كه ستمديدگان را ياوريت نزديك است
وَ يَا مَنْ بَعُدَ عَوْنُهُ عَنِ الظَّالِمِينَ
و از ستمكاران جانبداريت دور.
اَللَّهُمَّ يَا مُنْتَهَى مَطْلَبِ الْحَاجَاتِ
بار خدايا، اى آنكه درگاه تو آخرين مقصد حاجات است
وَ يَا مَنْ عِنْدَهُ نَيْلُ الطَّلِبَاتِ
و تنها در نزد توست كه به خواستها توان رسيد.
وَ يَا مَنْ لاَ يَبِيعُ نِعَمَهُ بِالْأَثْمَانِ
اى خداوندى كه در برابر نعمتهايت بهايى نستانى.
وَ يَا مَنْ لاَ يُكَدِّرُ عَطَايَاهُ بِالاِمْتِنَانِ
اى خداوندى كه زلال عطايت را به منت تيره نگردانى.
اَللَّهُمَّ إِنَّهُ يَحْجُبُنِي عَنْ مَسْأَلَتِكَ خِلاَلٌ ثَلاَثٌ وَ تَحْدُونِي عَلَيْهَا خَلَّةٌ وَاحِدَةٌ
اى خداوند، سه خصلت است كه مرا باز مىدارد تا از تو چيزى خواهم و تنها يك خصلت است كه مرا بر آن مىدارد.
يَحْجُبُنِي أَمْرٌ أَمَرْتَ بِهِ فَأَبْطَأْتُ عَنْهُ وَ نَهْيٌ نَهَيْتَنِي عَنْهُ فَأَسْرَعْتُ إِلَيْهِ وَ نِعْمَةٌ أَنْعَمْتَ بِهَا عَلَيَّ فَقَصَّرْتُ فِي شُكْرِهَا
آن سه:يكى فرمانى كه دادهاى و من در گزاردن آن درنگ كردهام، ديگر، كارى كه مرا از آن نهى فرمودهاى و من در به جا آوردن آن شتابيدهام؛ سه ديگر، نعمتى كه مرا ارزانى داشتهاى و من در سپاس آن قصور ورزيدهام.
وَ يَحْدُونِي عَلَى مَسْأَلَتِكَ تَفَضُّلُكَ عَلَى مَنْ أَقْبَلَ بِوَجْهِهِ إِلَيْكَ وَ وَفَدَ بِحُسْنِ ظَنِّهِ إِلَيْكَ إِذْ جَمِيعُ إِحْسَانِكَ تَفَضُّلٌ وَ إِذْ كُلُّ نِعَمِكَ ابْتِدَاءٌ
و اما آن يك خصلت كه مرا وا مىدارد تا از تو چيزى خواهم تفضل توست به كسى كه روى به درگاه تو آرد و با اميدى نيكو به سوى تو آيد، كه هر احسان كه كنى از روى تفضل است و هر نعمت كه دهى بىهيچ سابقه.
فَهَا أَنَا ذَا يَا إِلَهِي وَاقِفٌ بِبَابِ عِزِّكَ وُقُوفَ الْمُسْتَسْلِمِ الذَّلِيلِ وَ سَائِلُكَ عَلَى الْحَيَاءِ مِنِّي سُؤَالَ الْبَائِسِ الْمُعِيلِ
و اين منم، اى خداوند من، كه بر درگاه عز تو ايستادهام، آن سان كه تسليم شونده به مذلت نشستهاى. در عين شرمزدگى، چون بينوايان عيالمند دست سؤال دراز كردهام.
يَا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ وَ يَا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاكِرِينَ وَ يَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِيعِينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
اى خداوندى كه ذكر تو گويندگان ذكر را شرف و بزرگى است، اى خداوندى كه شكر تو شكرگزاران را رستگارى و پيروزى است، اى خداوندى كه فرمانبردارى از تو فرمانبرداران را سعادت رهايى است، درود بفرست بر محمد و خاندانش
وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلِّ ذِكْرٍ وَ أَلْسِنَتَنَا بِشُكْرِكَ عَنْ كُلِّ شُكْرٍ وَ جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِكَ عَنْ كُلِّ طَاعَةٍ
و دلهاى ما را از ياد هر چيز ديگر به ياد خود و زبانهاى ما را از شكر هر كس ديگر به شكر خود و اعضاى ما را از فرمانبردارى از هر كس ديگر به فرمانبردارى خود مشغول دار.
فَإِنْ قَدَّرْتَ لَنَا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلاَمَةٍ لاَ تُدْرِكُنَا فِيهِ تَبِعَةٌ وَ لاَ تَلْحَقُنَا فِيهِ سَأْمَةٌ
خداوندا، اگر ما را آسايشى مقدر فرمودهاى، چنان كن كه به هنگام آسايش در امان مانيم:نه گناهى ما را گرفتار سازد و نه ملالتى به ما رسد،
نيايش دهم
اَللَّهُمَّ إِنْ تَشَأْ تَعْفُ عَنَّا فَبِفَضْلِكَ وَ إِنْ تَشَأْ تُعَذِّبْنَا فَبِعَدْلِكَ
اى خداوند، اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عفو كنى، از فضل توست و اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عقوبت كنى، از عدل توست.
فَسَهِّلْ لَنَا عَفْوَكَ بِمَنِّكَ وَ أَجِرْنَا مِنْ عَذَابِكَ بِتَجَاوُزِكَ فَإِنَّهُ لاَ طَاقَةَ لَنَا بِعَدْلِكَ وَ لاَ نَجَاةَ لِأَحَدٍ مِنَّا دُونَ عَفْوِكَ
بر ما منت بنه و عفو خود نصيب ما كن و به بخشايش خويش از عذابت نجات بخش، كه ما را طاقت آن نيست كه به عدل خود با ما رفتار كنى و اگر بخشايش تو نباشد، هيچ يك از ما را نجات نباشد.
يَا غَنِيَّ الْأَغْنِيَاءِ هَا نَحْنُ عِبَادُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ أَنَا أَفْقَرُ الْفُقَرَاءِ إِلَيْكَ
اى بىنياز بىنيازان، اينك ما بندگان تو در دست توايم، و من محتاجترين محتاجان به درگاه تو هستم.....
نيايش نهم
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ صَيِّرْنَا إِلَى مَحْبُوبِكَ مِنَ التَّوْبَةِ و أَزِلْنَا عَنْ مَكْرُوهِكَ مِنَ الْإِصْرَارِ
خداوندا، درود بفرست بر محمد و خاندان او و ما را به توبهاى كه پسند مىدارى راه بر و از اصرار بر گناه كه ناپسند مىدارى دور فرماى.
اَللَّهُمَّ وَ مَتَى وَقَفْنَا بَيْنَ نَقْصَيْنِ فِي دِينٍ أَوْ دُنْيَا فَأَوْقِعِ النَّقْصَ بِأَسْرَعِهِمَا فَنَاءً وَ اجْعَلِ التَّوْبَةَ فِي أَطْوَلِهِمَا بَقَاءً
خداوندا، چون ميان دو نقصان، يكى در دين و يكى در دنيا، قرار گرفتيم، نقصان را در آن قرار ده كه زود گذر است و توبه را در آن قرار ده كه بقايش بيشتر است.
وَ إِذَا هَمَمْنَا بِهَمَّيْنِ يُرْضِيكَ أَحَدُهُمَا عَنَّا وَ يُسْخِطُكَ الْآخَرُ عَلَيْنَا
و چون آهنگ دو كار كرديم كه يكى تو را خشنود مىسازد و ديگرى تو را به خشم مىآورد....
نيايش هشتم
اَللَّهُمَّ إِنيِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجَانِ الْحِرْصِ وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ وَ شَكَاسَةِ الْخُلْقِ وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ وَ مَلَكَةِ الْحَمِيَّةِ
بار خدايا، به تو پناه مىبرم از شر و شور آزمندى و شدت خشم و غلبه حسد و ناتوانى شكيبايى و اندك بودن قناعت و بدى خلق و خوى و اصرار شهوت و چيرگى عصبيت.
وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِ
بار خدايا، به تو پناه مىبرم از پيروى از هواى نفس و مخالفت با هدايت و فرو رفتن به خواب غفلت و اختيار تكلف و برترى دادن باطل بر حق
وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ
و اصرار بر گناه و خرد شمردن گناه و بزرگ شمردن طاعت.
نيايش هفتم
يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ وَ يَا مَنْ يَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ
اى خداوندى كه گره كارهاى فرو بسته به تو گشوده مى شود و سختيها به تو آسان مىگردد، اى خداوندى كه از تو خواهند رهايى از تنگناها را
ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعَابُ وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ وَ جَرَى بِقُدرَتِكَ الْقَضَاءُ وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْيَاءُ
و يافتن آسودگى را به قدرت تو دشوارى خوارمايه گردد و به لطف تو اسباب كارها ساخته آيد. قضا به قدرت تو جارى است و هر چيزى بر وفق اراده تو پديد آمده است:
فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ
به مشيت تو فرمانبر است و به گفتار آمرانهاش نياز نيست، به اراده تو بازداشتنى است و به گفتار بازدارندهاش نياز نيست....
نيايش ششم
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ بِقُوَّتِهِ
حمد و سپاس خداوندى را كه به قوت خود شب و روز را بيافريد
وَ مَيَّزَ بَيْنَهُمَا بِقُدْرَتِهِ
و به قدرت خويش آن دو را از يكديگر فرق نهاد
وَ جَعَلَ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا حَدّاً مَحْدُوداً وَ أَمَداً مَمْدُوداً
و هر يك را حدى محدود و زمانى معين قرار داد.....
