اَللَّهُمَّ إِنْ تَشَأْ تَعْفُ عَنَّا فَبِفَضْلِكَ وَ إِنْ تَشَأْ تُعَذِّبْنَا فَبِعَدْلِكَ‏

 اى خداوند، اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عفو كنى، از فضل توست و اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عقوبت كنى، از عدل توست.

فَسَهِّلْ لَنَا عَفْوَكَ بِمَنِّكَ وَ أَجِرْنَا مِنْ عَذَابِكَ بِتَجَاوُزِكَ فَإِنَّهُ لاَ طَاقَةَ لَنَا بِعَدْلِكَ وَ لاَ نَجَاةَ لِأَحَدٍ مِنَّا دُونَ عَفْوِكَ‏

 بر ما منت بنه و عفو خود نصيب ما كن و به بخشايش خويش از عذابت نجات بخش، كه ما را طاقت آن نيست كه به عدل خود با ما رفتار كنى و اگر بخشايش تو نباشد، هيچ يك از ما را نجات نباشد.

يَا غَنِيَّ الْأَغْنِيَاءِ هَا نَحْنُ عِبَادُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ أَنَا أَفْقَرُ الْفُقَرَاءِ إِلَيْكَ‏

 اى بى‏نياز بى‏نيازان، اينك ما بندگان تو در دست توايم، و من محتاج‏ترين محتاجان به درگاه تو هستم.

فَاجْبُرْ فَاقَتَنَا بِوُسْعِكَ وَ لاَ تَقْطَعْ رَجَاءَنَا بِمَنْعِكَ فَتَكُونَ قَدْ أَشْقَيْتَ مَنِ اسْتَسْعَدَ بِكَ وَ حَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَكَ‏

 به گشايشى كه در كار ما دهى بينوايى ما جبران كن و ما را از درگه خود مران كه نوميد گرديم. و هرگاه چنين شود، آن را كه به اميد نيكبختى روى به سوى تو نهاده بدبخت ساخته‏اى و آن را كه از فضل تو بخشايش طلبيده محروم داشته‏اى.

فَإِلَى مَنْ حِينَئِذٍ مُنْقَلَبُنَا عَنْكَ وَ إِلَى أَيْنَ مَذْهَبُنَا عَنْ بَابِكَ‏

 در اين حالت، ما راندگان درگاه توبه كه روى آوريم و از در تو به كجا رويم؟

سُبْحَانَكَ نَحْنُ الْمُضْطَرُّونَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ إِجَابَتَهُمْ وَ أَهْلُ السُّوءِ الَّذِينَ وَعَدْتَ الْكَشْفَ عَنْهُمْ‏

 اى خداوند، تو منزهى. ما همان بيچارگان هستيم كه اجابتشان واجب داشته‏اى و همان بدحالان كه وعده بهروزيشان داده‏اى.

وَ أَشْبَهُ الْأَشْيَاءِ بِمَشِيَّتِكَ وَ أَوْلَى الْأُمُورِ بِكَ فِي عَظَمَتِكَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَكَ وَ غَوْثُ مَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ‏

 شبيه‏ترين چيزها به خواست و اراده تو و سزاوارترين كارها در عرصه عز و جلال تو، رحمت آوردن تو بر كسى است كه از تو رحمت طلبد و فرياد رسيدن تو كسى را كه از تو فرياد خواهد.

فَارْحَمْ تَضَرُّعَنَا إِلَيْكَ وَ أَغْنِنَا إِذْ طَرَحْنَا أَنْفُسَنَا بَيْنَ يَدَيْكَ‏

 پس بر زارى ما به درگاهت، رحمت آورى. و چون خويشتن بر آستان تو افكنده‏ايم بى‏نيازمان فرما.

اَللَّهُمَّ إِنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ شَمِتَ بِنَا إِذْ شَايَعْنَاهُ عَلَى مَعْصِيَتِكَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ لاَ تُشْمِتْهُ بِنَا بَعْدَ تَرْكِنَا إِيَّاهُ لَكَ وَ رَغْبَتِنَا عَنْهُ إِلَيْكَ‏

 اى خداوند، چون بر معصيت تو از پى شيطان رفتيم شيطان بر ما شماتت كرد. پس درود بفرست بر محمد و خاندانش و اكنون كه شيطان را به خاطر فرمانبردارى تو واگذاشته‏ايم و از او دل بركنده‏ايم و به سوى تو آمده‏ايم، هرگز مباد كه او را بر ما مجال شماتت باشد.