و شيخ از حارث بن مغيره نضرى روايت كرده كه حضرت صادق عليه السلام مىخواند در شب آخر شعبان و شب اول ماه رمضان
اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا الشَّهْرَ الْمُبَارَكَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ
خدايا اين ماه مبارك (رمضان) كه در آن قرآن نازل شد
وَ جُعِلَ هُدًى لِلنَّاسِ وَ بَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ قَدْ حَضَرَ
و مقرر گرديد براى هدايت مردم و ادله روشن براى راهنمايى و جدا ساختن حق و باطل اينك فرا رسيد
فَسَلِّمْنَا فِيهِ وَ سَلِّمْهُ لَنَا وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا فِي يُسْرٍ مِنْكَ وَ عَافِيَةٍ
و ما را در اين ماه و ماه را براى ما سلامت بدار و براى ما اين ماه را آسايش و عافيت مسلم دار
يَا مَنْ أَخَذَ الْقَلِيلَ وَ شَكَرَ الْكَثِيرَ اقْبَلْ مِنِّي الْيَسِيرَ
اى آنكه طاعت اندك ما بندگان را اخذ كرده و مقابلش پاداش بسيار عطا مىكنى از من هم اين قليل طاعت بپذير
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ أَنْ تَجْعَلَ لِي إِلَى كُلِّ خَيْرٍ سَبِيلاً وَ مِنْ كُلِّ مَا لاَ تُحِبُّ مَانِعاً يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
اى خدا از تو درخواست مىكنم كه به هر كار خيرى مرا راه نشان دهى و از هر چه محبوب تو نيست مرا مانع شوى اى مهربانترين مهربانان عالم
يَا مَنْ عَفَا عَنِّي وَ عَمَّا خَلَوْتُ بِهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ
اى كسى كه از من و از بديهايى كه از شرم خلق پنهان داشتم درگذشتى
يَا مَنْ لَمْ يُؤَاخِذْنِي بِارْتِكَابِ الْمَعَاصِي عَفْوَكَ عَفْوَكَ عَفْوَكَ يَا كَرِيمُ
و اى كسى كه مرا به ارتكاب گناهان مؤاخذه نفرمودى عفو تو عفو تو عفو تو شامل حالم باد اى ذات بزرگوارى
إِلَهِي وَعَظْتَنِي فَلَمْ أَتَّعِظْ وَ زَجَرْتَنِي عَنْ مَحَارِمِكَ فَلَمْ أَنْزَجِرْ فَمَا عُذْرِي فَاعْفُ عَنِّي يَا كَرِيمُ عَفْوَكَ عَفْوَكَ
خداى من تو مرا موعظه كردى (در كتابت) و من نشنيدم و از هر حرام انزجار دادى و من ترك ننمودم چه عذر به درگاهت آورم از من درگذر اى خداى با كرم و بخشش عفو تو عفو تو شامل حالم باد
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ الْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسَابِ
اى خدا از تو درخواست مىكنم راحتى در وقت مرگ و آمرزش هنگام حساب
عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ التَّجَاوُزُ مِنْ عِنْدِكَ
اگر گناه از بنده بزرگ است عفو و بخشش از تو نيكو است
يَا أَهْلَ التَّقْوَى وَ يَا أَهْلَ الْمَغْفِرَةِ عَفْوَكَ عَفْوَكَ
اى كه تقوى و آمرزش سزاوار توست عفو تو عفو تو شامل حالم باد
اللَّهُمَّ إِنِّي عَبْدُكَ ابْنُ عَبْدِكَ وَ ابْنُ أَمَتِكَ ضَعِيفٌ فَقِيرٌ إِلَى رَحْمَتِكَ
اى خدا من بنده تو فرزند بنده و كنيز توام ضعيف و ناتوانم و به رحمت بىپايانت محتاج و تويى كه ثروت و بركت نازل بر بندگانت مىكنى
وَ أَنْتَ مُنْزِلُ الْغِنَى وَ الْبَرَكَةِ عَلَى الْعِبَادِ قَاهِرٌ مُقْتَدِرٌ أَحْصَيْتَ أَعْمَالَهُمْ وَ قَسَمْتَ أَرْزَاقَهُمْ
تو قاهرو مقتدرى تو اعمال خلق به شمار آورده و روزيشان تقسيم كردهاى
وَ جَعَلْتَهُمْ مُخْتَلِفَةً أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَلْوَانُهُمْ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ
و زبانهاشان مختلف و رنگهاشان گوناگون ساختى خلقتى پس از خلقتى ديگر آفريدى
وَ لاَ يَعْلَمُ الْعِبَادُ عِلْمَكَ وَ لاَ يَقْدِرُ الْعِبَادُ قَدْرَكَ وَ كُلُّنَا فَقِيرٌ إِلَى رَحْمَتِكَ فَلاَ تَصْرِفْ عَنِّي وَجْهَكَ
بندگان از علم تو آگاه نيستند و به قدر و مقامت پى نتوانند برد و همه ما خلايق به رحمتت محتاجيم پس تو به كرم و بزرگوارى خود روى از من مگردان
وَ اجْعَلْنِي مِنْ صَالِحِي خَلْقِكَ فِي الْعَمَلِ وَ الْأَمَلِ وَ الْقَضَاءِ وَ الْقَدَرِ
و قرار ده مرا از شايستگان خلقت در مقام عمل و آرزو و در قضا و قدر
اللَّهُمَّ أَبْقِنِي خَيْرَ الْبَقَاءِ وَ أَفْنِنِي خَيْرَ الْفَنَاءِ عَلَى مُوَالاَةِ أَوْلِيَائِكَ وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِكَ وَ الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ
خدايا مرا با بهترين حال باقى بدار و در بهترين حال بميران كه آن حال دوستى با اولياء توست و دشمنى با اعدايت و شوق لقايت
وَ الرَّهْبَةِ مِنْكَ وَ الْخُشُوعِ وَ الْوَفَاءِ وَ التَّسْلِيمِ لَكَ وَ التَّصْدِيقِ بِكِتَابِكَ وَ اتِّبَاعِ سُنَّةِ رَسُولِكَ
و ترس از قهر و جلالت و حال خشوع به درگاهت و وفاى به عهدت و به تسليم و رضايت و با تصديق به كتابت و پيروى از سنت پيغمبرت
اللَّهُمَّ مَا كَانَ فِي قَلْبِي مِنْ شَكٍّ أَوْ رِيبَةٍ أَوْ جُحُودٍ أَوْ قُنُوطٍ أَوْ فَرَحٍ أَوْ بَذَخٍ أَوْ بَطَرٍ أَوْ خُيَلاَءَ
اى خدا آنچه در دلم از شك و ريب و انكار و يأس و نوميدى و شادى و سركشى و عياشى و اسراف يا تكبر و خود پسندى
أَوْ رِيَاءٍ أَوْ سُمْعَةٍ أَوْ شِقَاقٍ أَوْ نِفَاقٍ أَوْ كُفْرٍ أَوْ فُسُوقٍ أَوْ عِصْيَانٍ أَوْ عَظَمَةٍ أَوْ شَيْءٍ لاَ تُحِبُ
يا ريا كارى و خودنمايى يا شقاوت و نفاق و دورويى يا كفر و فسق و گناه يا بزرگى نخوت يا هر چه تو نپسندى
فَأَسْأَلُكَ يَا رَبِّ أَنْ تُبَدِّلَنِي مَكَانَهُ إِيمَاناً بِوَعْدِكَ وَ وَفَاءً بِعَهْدِكَ وَ رِضًا بِقَضَائِكَ
از تو درخواست مىكنم كه همه اين اوصاف را بدل كنى به ايمان به وعدههاى خود و وفاى به عهدت و رضا و خوشنودى به قضايت
وَ زُهْداً فِي الدُّنْيَا وَ رَغْبَةً فِيمَا عِنْدَكَ وَ أَثَرَةً وَ طُمَأْنِينَةً وَ تَوْبَةً نَصُوحاً أَسْأَلُكَ ذَلِكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ
و زهد در دنيا و شوق و رغبت به آنچه نزد توست و آگاهى و اطمينان خاطر و توبه نصوح كه من از تو مىطلبم اين امور را اى پروردگار عالم
إِلَهِي أَنْتَ مِنْ حِلْمِكَ تُعْصَى وَ مِنْ كَرَمِكَ وَ جُودِكَ تُطَاعُ فَكَأَنَّكَ لَمْ تُعْصَ (تَرَ)
اى خداى من تو بس با حلم و بردبارى خلق كه تو را معصيت مىكنند گويا نمىبينى و بس با جود و كرمى اطاعتت كه مىكنند گويا هيچ معصيت نكردهاند
وَ أَنَا وَ مَنْ لَمْ يَعْصِكَ سُكَّانُ أَرْضِكَ فَكُنْ عَلَيْنَا بِالْفَضْلِ جَوَاداً وَ بِالْخَيْرِ عَوَّاداً يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و من با هر كه معصيت نكرده است همه ساكنان زمين توايم پس با ما به فضل و رحمتت كرم فرماو به عادتت كه خير و احسان است رفتار كن اى مهربانترين مهربانان عالم
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً دَائِمَةً لاَ تُحْصَى وَ لاَ تُعَدُّ وَ لاَ يَقْدِرُ قَدْرَهَا غَيْرُكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و درود بر محمد (ص) و آلش درودى پيوسته كه جز تو كسى آن را به حد و شمار و قدر و اندازه در نياورد اى مهربانترين مهربانان.
***********
اللَّهُمَّ إِنَّهُ قَدْ دَخَلَ شَهْرُ رَمَضَانَ
بار خدايا بدرستى كه ماه مبارك رمضان فرا رسيده
اللَّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضَانَ الَّذِي أَنْزَلْتَ فِيهِ الْقُرْآنَ وَ جَعَلْتَهُ بَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ
بار خدايا تويى پروردگار ماه رمضان كه نازل فرمودى در آن قرآن را و قرار دادى آن را گواهها بر هدايت و تميز حق و باطل بار
اللَّهُمَّ فَبَارِكْ لَنَا فِي شَهْرِ رَمَضَانَ وَ أَعِنَّا عَلَى صِيَامِهِ وَ صَلَوَاتِهِ وَ تَقَبَّلْهُ مِنَّا
خدايا ما را بركت ده در ماه رمضان و به ما كمك و يارى فرماى در روزه و نماز آن و بپذير آن را از ما
روايت است كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله چون ماه رمضان داخل مىشد اين دعا را مىخواند
***********
در اعمال بقيه اين ماه است از حضرت امام رضا عليه السلام منقول است كه هر كه سه روز از آخر ماه شعبان روزه بدارد و به ماه مبارك رمضان وصل كند حق تعالى ثواب روزه دو ماه متوالى براى او بنويسد
***********
زيارت قبر امام حسين عليه السلام كند تا گناهانش ريخته شود و ثواب حجاج و معتمرين آن سال را دريابد
زيارت اول شيخ كلينى در كافى به سند خود روايت كرده از حسين بن ثوير كه گفت من و يونس بن ظبيان و مفضل بن عمر و ابو سلمه سراج نشسته بوديم نزد حضرت ابى عبد الله جعفر بن محمد عليهما السلام و سخنگو در ميان ما يونس بود كه سنش از همه ما بزرگتر بود پس به حضرت عرض كرد فدايت شوم من حاضر مىشوم در مجلس اين قوم يعنى اولاد عباس پس چه بگويم
فرمود هر گاه حاضر شدى و ما را بياد آوردى پس بگو
اللَّهُمَّ أَرِنَا الرَّخَاءَ وَ السُّرُورَ
خدايا به ما بنما آسايش و شادى را
كه آنچه مىخواهى از ثواب يا رجوع در رجعت خواهى دريافت گفت گفتم فدايت شوم من بسيار شود كه امام حسين عليه السلام را ياد كنم پس در آنوقت چه بگويم فرمود كه سه مرتبه بگو
صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ
* * *
كه سلام مىرسد به آن حضرت از نزديك و دور پس حضرت فرمود زمانى كه حضرت ابو عبد الله الحسين شهيد شد گريه كرد بر آن حضرت آسمانهاى هفتگانه و هفت زمين و آنچه در آنها و آنچه در مابين آنها است و هر كه در بهشت و در آتش است از مخلوق پروردگار ما و آنچه ديده مىشود و آنچه ديده نمىشود همه گريستند بر ابى عبد الله الحسين عليه السلام مگر سه چيز كه گريه نكرد بر آن حضرت گفتم فدايت شوم آن سه چيز كدام است فرمود نگريست بر آن حضرت بصره و نه دمشق و نه آل عثمان گفتم فداى تو شوم مىخواهم به زيارت آن حضرت بروم پس چه بگويم و چه بكنم فرمود چون به زيارت آن حضرت روى پس غسل كن در كنار فرات پس بپوش جامههاى پاك خود را پس با پاى برهنه روانه شو پس بدرستيكه تو در حرمى هستى از حرمهاى خدا و حرم رسول خدا و بسيار بگو در وقت رفتن
اللَّهُ أَكْبَرُ وَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ
* * *
و هر ذكرى كه متضمن تمجيد و تعظيم حق تعالى باشد و صلوات بفرست بر محمد و اهلبيت او تا آنكه برسى به در حائر پس بگو
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ يَا مَلاَئِكَةَ اللَّهِ وَ زُوَّارَ قَبْرِ ابْنِ نَبِيِّ اللَّهِ
سلام بر تو اى حجت خدا و فرزند حجت خدا سلام بر شما اى فرشتگان خدا و زايران قبر پسر پيغمبر خدا
پس ده گام بردار پس بايست و سى مرتبه بگو
اللَّهُ أَكْبَرُ
* * *
پس برو به جانب قبر از پيش رو و مقابل كن روى خود را با روى آن حضرت و قرار ده قبله را مابين دو كتف خود يعنى پشت به قبله باش پس بگو
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ ابْنَ حُجَّتِهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا قَتِيلَ اللَّهِ وَ ابْنَ قَتِيلِهِ
سلام بر تو اى حجت خدا و فرزند حجت خدا سلام بر تو اى شهيد راه خدا و فرزند شهيد راه خدا
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وِتْرَ اللَّهِ الْمَوْتُورَ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ
سلام بر تو اى ثار الله و ابن ثاره سلام بر تو اى آنكه خون تو و پدر بزرگوارت را در راه خدا ريختند و خدا خونخواه و خونبهاى شماست اى فرد بىمانند در آسمان و زمين
أَشْهَدُ أَنَّ دَمَكَ سَكَنَ فِي الْخُلْدِ وَ اقْشَعَرَّتْ لَهُ أَظِلَّةُ الْعَرْشِ
گواهى مىدهم كه خون پاك تو در بهشت خلد ساكن شد و سرادق و سايه افكنان عرش را بلرزانيد
وَ بَكَى لَهُ جَمِيعُ الْخَلاَئِقِ وَ بَكَتْ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ السَّبْعُ وَ مَا فِيهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَ
و تمام خلايق را بگريانيد و هفت آسمان و هفت زمين و هر چه در آنهاست و يا در مابين آنها
وَ مَنْ يَتَقَلَّبُ فِي الْجَنَّةِ وَ النَّارِ مِنْ خَلْقِ رَبِّنَا وَ مَا يُرَى وَ مَا لاَ يُرَى
و هر كه در بهشت و دوزخ است و از خلق خدا هر چه ديده شود و ديده نشود همه در شهادت و مظلوميتت گريستند
أَشْهَدُ أَنَّكَ حُجَّةُ اللَّهِ وَ ابْنُ حُجَّتِهِ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَتِيلُ اللَّهِ وَ ابْنُ قَتِيلِهِ
گواهى مىدهم كه تو حجت خدا و فرزند حجت خدايى و كشته راه خدا و فرزند كشته راه خدايى
وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ ثَارُ اللَّهِ وَ ابْنُ ثَارِهِ (ثَائِرُ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ وَ ابْنُ ثَائِرِهِ)
و گواهى مىدهم كه تو خون خدا و فرزند خون خدايى
وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ وِتْرُ اللَّهِ الْمَوْتُورُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ
و گواهى مىدهم كه تو فرد متفردى در آسمان و زمين
وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ وَ نَصَحْتَ وَ وَفَيْتَ وَ أَوْفَيْتَ وَ جَاهَدْتَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ
گواهى مىدهم كه تو نصيحت امت و خيرخواهى و وفاى كامل به عهد خدا را به حد نهايت رسانيدى و در راه خدا جهاد كردى
وَ مَضَيْتَ لِلَّذِي كُنْتَ عَلَيْهِ شَهِيداً وَ مُسْتَشْهِداً وَ شَاهِداً وَ مَشْهُوداً
و به راه آن مقصد كه بودى از جهان درگذشتى با رتبه عالى شهادت كه طالب آن بودى در حالى كه شاهد و گواه و مشهود و منظور بودى
أَنَا عَبْدُ اللَّهِ وَ مَوْلاَكَ وَ فِي طَاعَتِكَ وَ الْوَافِدُ إِلَيْكَ
من بنده خدا و غلام تو و در طريق طاعت و فرمان بردارى توام
أَلْتَمِسُ كَمَالَ الْمَنْزِلَةِ عِنْدَ اللَّهِ وَ ثَبَاتَ الْقَدَمِ فِي الْهِجْرَةِ إِلَيْكَ
و واردم بر حضرتت و التماس آن دارم كه نزد خدا منزلت رفيع به كمال يابم و در هجرت بسوى شما ثبات قدم ورزم
وَ السَّبِيلَ الَّذِي لاَ يُخْتَلَجُ دُونَكَ مِنَ الدُّخُولِ فِي كَفَالَتِكَ الَّتِي أُمِرْتَ (أَمَرْتَ) بِهَا
و در راهى كه دون تو به خاطرم خلجان نكند ازوارد شدن در كفالت و حمايت تو كه به آن مأمورم باز نمانم
مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَأَ بِكُمْ بِكُمْ يُبَيِّنُ اللَّهُ الْكَذِبَ وَ بِكُمْ يُبَاعِدُ اللَّهُ الزَّمَانَ الْكَلِبَ
هر كس خدا را بخواهد از توجه به شما شروع كند و بواسطه شما خدا دروغگويان را آشكار سازد و بواسطه شما زمان گزنده را سپرى گرداند
وَ بِكُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِكُمْ يَخْتِمُ اللَّهُ وَ بِكُمْ يَمْحُو مَا يَشَاءُ وَ (بِكُمْ) يُثْبِتُ
و بواسطه شما خدا درهاى رحمت را بروى خلق ميگشايد و بوجود شما خدا ختم امور عالم خواهد كرد و بواسطه شما خدا هر چه خواهد محو و اثبات كند
وَ بِكُمْ يَفُكُّ الذُّلَّ مِنْ رِقَابِنَا وَ بِكُمْ يُدْرِكُ اللَّهُ تِرَةَ كُلِّ مُؤْمِنٍ يُطْلَبُ بِهَا وَ بِكُمْ تُنْبِتُ الْأَرْضُ أَشْجَارَهَا
و بواسطه شما گردن ما از زير بار ذلت و ظلم و بيداد رهايى يابد و بواسطه دولت حقه شما خدا انتقام از خون پاك اهل ايمان كشد كه در طلب خونخواهى برآيند و بواسطه شما درختان از زمين مىرويند
وَ بِكُمْ تُخْرِجُ الْأَرْضُ ثِمَارَهَا وَ بِكُمْ تُنْزِلُ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ رِزْقَهَا
و زمين ثمره و ميوههايش را بيرون مىريزد و بواسطه شما خدا از آسمان قطرات و رزق را بر خلق نازل مىگرداند
وَ بِكُمْ يَكْشِفُ اللَّهُ الْكَرْبَ وَ بِكُمْ يُنَزِّلُ اللَّهُ الْغَيْثَ
و بواسطه شما هر غم و اندوه را خدا برطرف مىسازد و بواسطه شما خدا باران را از آسمان فرو مىبارد
وَ بِكُمْ تُسَبِّحُ (تَسِيخُ) الْأَرْضُ الَّتِي تَحْمِلُ أَبْدَانَكُمْ وَ تَسْتَقِرُّ جِبَالُهَا عَنْ (عَلَى) مَرَاسِيهَا
و بواسطه شما زمين كه اجسام شما را به دوش گيرد خدا را تسبيح مىگويد و كوههاى زمين بر مقر خود پايدار مىگردد
إِرَادَةُ الرَّبِّ فِي مَقَادِيرِ أُمُورِهِ تَهْبِطُ إِلَيْكُمْ وَ تَصْدُرُ مِنْ بُيُوتِكُمْ وَ الصَّادِرُ عَمَّا فُصِّلَ مِنْ أَحْكَامِ الْعِبَادِ
اراده خدا كه تقدير امور خلق كند بسوى شما از آسمان مشيتش فرود آيد و از منازل شما صادر براى خلق شود و احكام بندگان آنچه از مقام اجمال تفصيل يافته از جانب شماست
لُعِنَتْ أُمَّةٌ قَتَلَتْكُمْ وَ أُمَّةٌ خَالَفَتْكُمْ وَ أُمَّةٌ جَحَدَتْ وِلاَيَتَكُمْ وَ أُمَّةٌ ظَاهَرَتْ عَلَيْكُمْ وَ أُمَّةٌ شَهِدَتْ وَ لَمْ تُسْتَشْهَدْ
لعنت بر امتى باد كه شما را كشتند و امتى كه با شما به مخالفت برخاستند و امتى كه ولايت و سلطنت شما را انكار كردند و امتى كه از هم پشتيبانى بر عليه شما كردند و امتى كه گواه شما بودند و در موقعش گواهى ندادند
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ النَّارَ مَأْوَاهُمْ وَ بِئْسَ وِرْدُ الْوَارِدِينَ وَ بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
سپاس خداى را كه آتش دوزخ را مسكن و مأوايشان گردانيد كه براى واردان و وارد شدگان بسيار بد منزلگاهى است و ستايش مخصوص پروردگار عوالم آفرينش است
پس بگو سه مرتبه
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ
و درود و رحمت خدا بر تو باد اى ابو عبد الله
پس سه مرتبه بگو
أَنَا إِلَى اللَّهِ مِمَّنْ خَالَفَكَ بَرِيءٌ
من بسوى خداى از كسى كه تو را مخالفت كرد بيزارى مىجويم و بيزارم
پس بر مىخيزى مىروى نزد قبر فرزند آن حضرت على بن الحسين عليهما السلام كه در نزد پاى پدرش مدفون است پس مىگويى
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ
سلام بر تو باد اى فرزند فرستاده خدا سلام بر تو اى پسر امير المؤمنين
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ خَدِيجَةَ وَ فَاطِمَةَ
سلام بر تو اى پسر حسن و حسين سلام بر تو باد اى پسر خديجه و فاطمه زهراء
صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ
رحمت خداى بر تو رحمت و درود خدا بر تو رحمت خداى بر تو خدا لعنت كند آنكه تو را شهيد كرد
مىگويى اين را سه مرتبه
و سه مرتبه
إِنَّا (أَنَا) إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ بَرِيءٌ
بدرستى كه ما بسوى خدا از ايشان بيزارى مىجوييم
پس برمىخيزى و اشاره مىكنى بدست خود بسوى شهداء رضي الله عنهم و مىگويى
السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ
سلام بر شما باد درود بر شما باد درود و سلام بر شما باد
فُزْتُمْ وَ اللَّهِ فُزْتُمْ وَ اللَّهِ فُزْتُمْ وَ اللَّهِ فَلَيْتَ أَنِّي مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً
فائز شديد به خدا قسم رستگار شديد و الله به خدا سوگند فائز شديد پس اى كاش من با شما بودم و رستگار مىشدم به فوز بزرگ.
پس برمىگردى و مىگردانى قبر ابو عبد الله عليه السلام را مقابل خود يعنى پشت قبر مطهر مىايستى و شش ركعت نماز مىگزارى و چون چنين كردى زيارتت تمام شد پس اگر خواستى برگردى برگرد مؤلف گويد كه شيخ طوسى در تهذيب و صدوق در كتاب من لا يحضره الفقيه نيز اين زيارت را نقل فرمودهاند و شيخ صدوق فرموده كه من در كتاب مزار و مقتل انواعى از زيارات نقل كردم و براى اين كتاب اين زيارت را اختيار كردم زيرا كه آن باعتبار روايت اصح زيارت است نزد من و همين زيارت شريف ما را كافى و وافى است انتهى
***********
غسل شب اول ماه كند و روايت شده كه هر كه در شب اول ماه رمضان غسل كند خارش بدن به او نرسد تا ماه رمضان آينده ششم در نهر جارى غسل كند و سى كف آب بر سر بريزد تا با طهارت معنوى باشد تا ماه رمضان آينده
***********
نماز شب اول چهار ركعت در هر ركعت بعد از حمد پانزده مرتبه توحيد
***********
دو ركعت نماز كند در اين شب در هر ركعت حمد و سوره انعام بخواند و سؤال كند كه حق تعالى كفايت كند او را و نگاه دارد او را از آنچه مىترسد و از دردها
***********
از اين شب ابتدا كند به خواندن هزار ركعت نماز اين ماه به نحوى كه در آخر قسم دوم ذكر شد
و بدانكه از اعمالى كه در شبهاى ماه رمضان مستحب است بجا آورده شود هزار ركعت نماز است در مجموع اين ماه كه مشايخ و اعاظم علما در كتب خود كه در فقه يا عبادات نوشتهاند به آن اشاره نمودهاند و اما كيفيت بجا آوردن آن پس احاديث در باب آن مختلف است و آنچه موافق روايت ابن ابى قره است از حضرت جواد عليه السلام و مختار شيخ مفيد در كتاب غريه و اشراف بلكه مختار مشهور است آن است كه در دهه اول و دهه دوم ماه رمضان در هر شبى بيست ركعت خوانده شود هر دو ركعت به يك سلام به اين طريق كه هشت ركعت آن را بعد از نماز مغرب بخواند و دوازده ركعت ديگر را بعد از نماز عشاء و در دهه آخر در هر شب سى ركعت بخواند باز هشت ركعت آن را بعد از نماز مغرب و بيست و دو ركعت ديگر را بعد از نماز عشاء و مجموع اين نمازها هفتصد ركعت مىشود و باقيمانده را كه سيصد ركعت است در شبهاى قدر بخواند يعنى شب نوزدهم صد ركعت و شب بيست و يكم صد ركعت و شب بيست و سوم صد ركعت پس مجموع هزار ركعت شود و به ترتيب ديگر نيز وارد شده و تفصيل كلام در جاى ديگر است و اين مقام را گنجايش بسط نيست و اميد كه اهل خير در عمل به اين هزار ركعت نماز مسامحه و سهلانگارى نكرده از فيض آن خود را بهرهمند نمايند
در صورت خرابی فایل ، گزارش دهید
