پانزدهم رمضان

روز پانزدهم‏

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي فِيهِ طَاعَةَ الْخَاشِعِينَ وَ اشْرَحْ فِيهِ صَدْرِي بِإِنَابَةِ الْمُخْبِتِينَ بِأَمَانِكَ يَا أَمَانَ الْخَائِفِينَ‏

اى خدا در اين روز طاعت بندگان خاشع خود را نصيب من گردان و شرح صدر اى ايمنى دلهاى ترسان.

********

دعاى مجير دعايى است رفيع الشأن مروى از حضرت رسول صلى الله عليه و آله جبرئيل براى آن حضرت آورد در وقتى كه در مقام ابراهيم عليه السلام مشغول به نماز بود و كفعمى در بلد الامين و مصباح اين دعا را ذكر كرده و در حاشيه آن اشاره به فضيلت آن نموده از جمله فرموده هر كه اين دعا را در ايام البيض ماه رمضان بخواند گناهانش آمرزيده شود اگر چه به عدد دانه‏هاى باران و برگ درختان و ريگ بيابان باشد و براى شفاى مريض و قضاى دين و غنا و توانگرى و رفع غم خواندن آن نافع است و دعا اين است‏

بِسْمِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ سُبْحَانَكَ يَا اللَّهُ تَعَالَيْتَ يَا رَحْمَانُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

به نام خداى بخشنده مهربان پاك و منزهى اى خدا بلند مرتبه‏اى اى بخشاينده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا رَحِيمُ تَعَالَيْتَ يَا كَرِيمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى مهربان بلند مرتبه‏اى كريم ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه‏بخش

سُبْحَانَكَ يَا مَلِكُ تَعَالَيْتَ يَا مَالِكُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى پادشاه وجود بلند مرتبه‏اى اى مالك عالم ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا قُدُّوسُ تَعَالَيْتَ يَا سَلاَمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى ذات كامل مبرا از نقص بلند مرتبه‏اى اى سلامت بخش ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُؤْمِنُ تَعَالَيْتَ يَا مُهَيْمِنُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى ايمن كن ترسناكان بلند مرتبه‏اى اى شاهد عالميان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه‏بخش

سُبْحَانَكَ يَا عَزِيزُ تَعَالَيْتَ يَا جَبَّارُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى با عزت و اقتدار بلند مرتبه‏اى اى با جبروت و جلال ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُتَكَبِّرُ تَعَالَيْتَ يَا مُتَجَبِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى با كبيريا بلند مرتبه‏اى اى صاحب بزرگى و جلالت ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه‏بخش

سُبْحَانَكَ يَا خَالِقُ تَعَالَيْتَ يَا بَارِئُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى آفريننده عالم بلند مرتبه‏اى اى پديد آرنده خلق ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُصَوِّرُ تَعَالَيْتَ يَا مُقَدِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى صورت آفرين بلند مرتبه‏اى اى تقدير كننده امور ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا هَادِي تَعَالَيْتَ يَا بَاقِي أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى رهنماى خلق بلند مرتبه‏اى اى باقى ابدى ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا وَهَّابُ تَعَالَيْتَ يَا تَوَّابُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى بخشنده بى‏عوض بلند مرتبه‏اى اى توبه پذير ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا فَتَّاحُ تَعَالَيْتَ يَا مُرْتَاحُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى گشاينده درهاى رحمت بلند مرتبه‏اى اى وسعت بخش ما را از آتش درپناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا سَيِّدِي تَعَالَيْتَ يَا مَوْلاَيَ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى سيد من بلند مرتبه‏اى اى مولاى من ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا قَرِيبُ تَعَالَيْتَ يَا رَقِيبُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى نزديك به خلق بلند مرتبه‏اى اى نگهبان عالم ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُبْدِئُ تَعَالَيْتَ يَا مُعِيدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى پديد آرنده بلند مرتبه‏اى اى باز گرداننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا حَمِيدُ تَعَالَيْتَ يَا مَجِيدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى ستوده صفات بلند مرتبه‏اى اى صاحب مجد ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه‏بخش

سُبْحَانَكَ يَا قَدِيمُ تَعَالَيْتَ يَا عَظِيمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى ذات قديم بلند مرتبه‏اى اى حقيقت بزرگ ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا غَفُورُ تَعَالَيْتَ يَا شَكُورُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى آمرزنده گناهان بلند مرتبه‏اى اى نعمت بخش شاكران ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا شَاهِدُ تَعَالَيْتَ يَا شَهِيدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى گواه خلق بلند مرتبه‏اى اى مشاهده كننده عالم ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا حَنَّانُ تَعَالَيْتَ يَا مَنَّانُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى مهربان بلند مرتبه‏اى اى نعمت بخش ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا بَاعِثُ تَعَالَيْتَ يَا وَارِثُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى برانگيزاننده خلقان بلند مرتبه‏اى اى ارث بر عالميان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُحْيِي تَعَالَيْتَ يَا مُمِيتُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى زنده كننده مردگان بلند مرتبه‏اى اى ميراننده زندگان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا شَفِيقُ تَعَالَيْتَ يَا رَفِيقُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى مهربان با شفقت بلند مرتبه‏اى اى رفيق با عنايت ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا أَنِيسُ تَعَالَيْتَ يَا مُونِسُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى انيس خلق بلند مرتبه‏اى اى مونس بندگان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا جَلِيلُ تَعَالَيْتَ يَا جَمِيلُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى با جلالت و بزرگى بلند مرتبه‏اى اى با حسن و جمال ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا خَبِيرُ تَعَالَيْتَ يَا بَصِيرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى آگاه از امور خلق بلند مرتبه‏اى اى بيناى به احوال بندگان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا حَفِيُّ تَعَالَيْتَ يَا مَلِيُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى حقيقت پنهانى بلند مرتبه‏اى اى غنى الذات ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مَعْبُودُ تَعَالَيْتَ يَا مَوْجُودُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى معبود حقيقى بلند مرتبه‏اى اى موجود بالذات‏ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا غَفَّارُ تَعَالَيْتَ يَا قَهَّارُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى بخشنده گناه، بلند مرتبه‏اى اى با قهر و سطوت ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مَذْكُورُ تَعَالَيْتَ يَا مَشْكُورُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى يادآورنده بلند مرتبه‏اى اى پاداش بخشنده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا جَوَادُ تَعَالَيْتَ يَا مَعَاذُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى بخشنده بى عوض بلند مرتبه‏اى اى پناه بى‏پناهان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا جَمَالُ تَعَالَيْتَ يَا جَلاَلُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى نيكو بلند مرتبه‏اى اى بزرگ ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا سَابِقُ تَعَالَيْتَ يَا رَازِقُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى پيش از همه بلند مرتبه‏اى اى روزى دهنده خلق ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا صَادِقُ تَعَالَيْتَ يَا فَالِقُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى صادق الوعد بلند مرتبه‏اى اى شكافنده روشنى ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا سَمِيعُ تَعَالَيْتَ يَا سَرِيعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى شنواى دعاى خلق بلند مرتبه‏اى اى زود اجابت كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا رَفِيعُ تَعَالَيْتَ يَا بَدِيعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى رفيع منزلت بلند مرتبه‏اى اى نو به نو پديد آرنده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا فَعَّالُ تَعَالَيْتَ يَا مُتَعَالُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى كار كن نظام عالم بلند مرتبه‏اى اى بزرگوار ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا قَاضِي تَعَالَيْتَ يَا رَاضِي أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى داور خلق بلند مرتبه‏اى اى خوشنود ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا قَاهِرُ تَعَالَيْتَ يَا طَاهِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى غالب قاهر بلند مرتبه‏اى اى پاك و منزه ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا عَالِمُ تَعَالَيْتَ يَا حَاكِمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى داناى به خلق بلند مرتبه‏اى اى حكمفرماى به حق ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا دَائِمُ تَعَالَيْتَ يَا قَائِمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى هستى هميشگى بلند مرتبه‏اى اى قائم بالذات ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا عَاصِمُ تَعَالَيْتَ يَا قَاسِمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى حفظ كننده بلند مرتبه‏اى اى قسمت كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا غَنِيُّ تَعَالَيْتَ يَا مُغْنِي أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى ذات بى‏نياز بلند مرتبه‏اى بى‏نياز كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا وَفِيُّ تَعَالَيْتَ يَا قَوِيُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى وفا كننده به عهد بلند مرتبه‏اى اى تواناى مطلق ما رااز آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا كَافِي تَعَالَيْتَ يَا شَافِي أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى كفايت كننده امور بلند مرتبه‏اى اى شفا بخش بيماران ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُقَدِّمُ تَعَالَيْتَ يَا مُؤَخِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى مقدم دارنده بلند مرتبه‏اى اى مؤخر كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا أَوَّلُ تَعَالَيْتَ يَا آخِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى اول موجود بلند مرتبه‏اى اى آخر هستى ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا ظَاهِرُ تَعَالَيْتَ يَا بَاطِنُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى ذات پيدا بلند مرتبه‏اى اى حقيقت پنهان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا رَجَاءُ تَعَالَيْتَ يَا مُرْتَجَى أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى اميد اميدواران بلند مرتبه‏اى اى مرجع آرزوها ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا ذَا الْمَنِّ تَعَالَيْتَ يَا ذَا الطَّوْلِ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى خداوند نعمت بلند مرتبه‏اى اى خداوند احسان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا حَيُّ تَعَالَيْتَ يَا قَيُّومُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى زنده ابدى بلند مرتبه‏اى اى نگهدار عالم ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا وَاحِدُ تَعَالَيْتَ يَا أَحَدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى خداى يگانه بلند مرتبه‏اى اى خداى يكتا ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا سَيِّدُ تَعَالَيْتَ يَا صَمَدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى سيد خلق بلند مرتبه‏اى اى غنى مطلق ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا قَدِيرُ تَعَالَيْتَ يَا كَبِيرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى توانا بلند مرتبه‏اى اى بزرگ ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا وَالِي تَعَالَيْتَ يَا مُتَعَالِي (يَا عَالِي) أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى سلطان عالم بلند مرتبه‏اى اى برتر از همه عالم ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا عَلِيُّ تَعَالَيْتَ يَا أَعْلَى أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى با علو با شأن بلند مرتبه‏اى اى بالاتر ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا وَلِيُّ تَعَالَيْتَ يَا مَوْلَى أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى صاحب اختيار عالم بلند مرتبه‏اى اى سلطان عالم ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا ذَارِئُ تَعَالَيْتَ يَا بَارِئُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى آفريننده بلند مرتبه‏اى پديد آرنده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا خَافِضُ تَعَالَيْتَ يَا رَافِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى ذليل و پست كننده بلند مرتبه‏اى اى رفعت بخشنده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُقْسِطُ تَعَالَيْتَ يَا جَامِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى عدل و داد كننده بلند مرتبه‏اى‏اى جمع آورنده متفرقها ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُعِزُّ تَعَالَيْتَ يَا مُذِلُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى عزيز كننده بلند مرتبه‏اى اى خوار كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا حَافِظُ تَعَالَيْتَ يَا حَفِيظُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى نگهبان بلند مرتبه‏اى اى نگهدار ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا قَادِرُ تَعَالَيْتَ يَا مُقْتَدِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى ذات قادر بلند مرتبه‏اى اى سلطان مقتدر ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا عَلِيمُ تَعَالَيْتَ يَا حَلِيمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى دانا بلند مرتبه‏اى اى بردبار ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا حَكَمُ تَعَالَيْتَ يَا حَكِيمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى داور بلند مرتبه‏اى اى با حكمت و عنايت ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُعْطِي تَعَالَيْتَ يَا مَانِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى عطا بخش بلند مرتبه‏اى اى مانع عطا ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا ضَارُّ تَعَالَيْتَ يَا نَافِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى ضرر رساننده بلند مرتبه‏اى اى سود بخشنده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُجِيبُ تَعَالَيْتَ يَا حَسِيبُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى اجابت كننده دعاى خلق بلند مرتبه‏اى اى به حساب آرنده بندگان ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا عَادِلُ تَعَالَيْتَ يَا فَاصِلُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى خداى عادل بلند مرتبه‏اى اى جدا كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا لَطِيفُ تَعَالَيْتَ يَا شَرِيفُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى با لطف و كرم بلند مرتبه‏اى اى با عزت و شرف ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا رَبُّ تَعَالَيْتَ يَا حَقُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى پروردگار بلند مرتبه‏اى اى ثابت ابدى ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مَاجِدُ تَعَالَيْتَ يَا وَاحِدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى با مجد و بزرگى بلند مرتبه‏اى اى ذات يگانه ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا عَفُوُّ تَعَالَيْتَ يَا مُنْتَقِمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى عفو كننده بلند مرتبه‏اى اى انتقام كشنده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا وَاسِعُ تَعَالَيْتَ يَا مُوَسِّعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى وسيع رحمت بلند مرتبه‏اى اى گشايش و وسعت بخش ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا رَءُوفُ تَعَالَيْتَ يَا عَطُوفُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى مهربان بلند مرتبه‏اى اى با عطوفت ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا فَرْدُ تَعَالَيْتَ يَا وِتْرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى يكتابلند مرتبه‏اى اى خداى بى‏همتا ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُقِيتُ تَعَالَيْتَ يَا مُحِيطُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى نگهدارنده حد هر كس بلند مرتبه‏اى اى احاطه كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا وَكِيلُ تَعَالَيْتَ يَا عَدْلُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى وكيل امور بندگان بلند مرتبه‏اى اى همه عدل و داد ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُبِينُ تَعَالَيْتَ يَا مَتِينُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى آشكار كننده بلند مرتبه‏اى اى استحكام بخش ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا بَرُّ تَعَالَيْتَ يَا وَدُودُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى نيكو بلند مرتبه‏اى اى دوستدار ما ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا رَشِيدُ تَعَالَيْتَ يَا مُرْشِدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى تواناى دانا بلند مرتبه‏اى اى رهنما ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا نُورُ تَعَالَيْتَ يَا مُنَوِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى نور بلند مرتبه‏اى اى روشنى بخش ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا نَصِيرُ تَعَالَيْتَ يَا نَاصِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى ياور بلند مرتبه‏اى اى يارى بخش ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا صَبُورُ تَعَالَيْتَ يَا صَابِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى بردبار بلند مرتبه‏اى اى شيكبا ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُحْصِي تَعَالَيْتَ يَا مُنْشِئُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى بشمار آرنده بلند مرتبه‏اى اى ايجاد كننده ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا سُبْحَانُ تَعَالَيْتَ يَا دَيَّانُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى ذات مبرا از نقص بلند مرتبه‏اى اى كيفر بخش ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا مُغِيثُ تَعَالَيْتَ يَا غِيَاثُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى فريادرس بلند مرتبه‏اى اى پناه خلق ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا فَاطِرُ تَعَالَيْتَ يَا حَاضِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ يَا مُجِيرُ

پاك و منزهى اى آفريننده بلند مرتبه‏اى اى حاضر و ناظر بر خلق ما را از آتش در پناه خود آر اى پناه بخش

سُبْحَانَكَ يَا ذَا الْعِزِّ وَ الْجَمَالِ تَبَارَكْتَ يَا ذَا الْجَبَرُوتِ وَ الْجَلاَلِ‏

پاك و منزهى اى داراى عزت و جمال بزرگوارى اى صاحب جبروت و جلال

سُبْحَانَكَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ‏

پاك و منزهى اى خداى يكتا كه جز تو خدايى نيست و من بنده‏اى از ستمكارانم

فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ‏

پس دعاى وى مستجاب كرديم و او را از غم و اندوه نجات داديم و ما اين گونه اهل ايمان را نجات خواهيم داد

وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِينَ‏

و درود و تحيت خدا بر سيد مامحمد و بر تمام اهل بيت او باد

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ‏

و ستايش مختص خداست كه پروردگار عالميان است و خدا ما را كفايت است و نيكو وكيلى است

وَ لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ‏

و هيچ توانايى و قدرتى جز به خداى بلند مرتبه‏اى بزرگ نخواهد بود.

********

زيارت ائمه بقيع عليهم السلام يعنى حضرت امام حسن مجتبى و امام زين العابدين و امام محمد باقر و امام جعفر صادق عليهم السلام چون خواستى زيارت كنى اين بزرگواران را بايد بعمل آورى آنچه در آداب زيارات ذكر شد از غسل و طهارت و پوشيدن جامه‏هاى پاك و پاكيزه و استعمال بوى خوش و رخصت طلبيدن در دخول و نحو اينها و بگو نيز

يَا مَوَالِيَّ يَا أَبْنَاءَ رَسُولِ اللَّهِ عَبْدُكُمْ وَ ابْنُ أَمَتِكُمُ الذَّلِيلُ بَيْنَ أَيْدِيكُمْ‏

اى مولى و سروران من اى فرزندان رسول خدا من بنده و فرزند كنيز و خدمتگزار شما هستم كه حضور شما خوارم

وَ الْمُضْعِفُ (الْمُضْعَفُ) فِي عُلُوِّ قَدْرِكُمْ وَ الْمُعْتَرِفُ بِحَقِّكُمْ جَاءَكُمْ مُسْتَجِيراً بِكُمْ قَاصِداً إِلَى حَرَمِكُمْ‏

و در مقابل علو قدر و مقام شما ناتوان و معترفم به حق (امامت) شما اينك آمده‏ام سوى شما و قاصد حرم مطهر شما

مُتَقَرِّباً إِلَى مَقَامِكُمْ مُتَوَسِّلاً إِلَى اللَّهِ تَعَالَى بِكُمْ أَ أَدْخُلُ يَا مَوَالِيَ‏

براى تقرب به مقام شما و توسل بسوى خداى تعالى بتوسط شما جسته‏ام پس آيا اجازه ميدهيد كه بحرم شما در آيم آيا داخل حرم شوم اى سروران

أَ أَدْخُلُ يَا أَوْلِيَاءَ اللَّهِ أَ أَدْخُلُ يَا مَلاَئِكَةَ اللَّهِ الْمُحْدِقِينَ بِهَذَا الْحَرَمِ الْمُقِيمِينَ بِهَذَا الْمَشْهَدِ

من آيا داخل حرم شوم اى اولياء خدا آيا داخل حرم شوم اى فرشتگان خدا كه به گرد حرم حلقه زده و مقيم اين آستان مباركيد.

و بعد از خشوع و خضوع و رقت داخل شو و پاى راست را مقدم دار و بگو

اللَّهُ أَكْبَرُ كَبِيراً وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ كَثِيراً وَ سُبْحَانَ اللَّهِ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً

خدا بزرگ است چنانكه در انديشه نمى‏گنجد و ستايش بسيار مخصوص اوست و صبح و شام خدا را تسبيح مى‏گويم

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الْفَرْدِ الصَّمَدِ الْمَاجِدِ الْأَحَدِ

و ستايش خاص خداى فرد يكتا و غنى الذات با مجد و كرامت

الْمُتَفَضِّلِ الْمَنَّانِ الْمُتَطَوِّلِ الْحَنَّانِ الَّذِي مَنَّ بِطَوْلِهِ وَ سَهَّلَ زِيَارَةَ سَادَاتِي بِإِحْسَانِهِ‏

و نعمت بخشنده و مهربان است كه بر من منت گذارد تا به زيارت سادات و امامان من مرا موفق ساخت

وَ لَمْ يَجْعَلْنِي عَنْ زِيَارَتِهِمْ مَمْنُوعاً بَلْ تَطَوَّلَ وَ مَنَحَ‏

و مرا از زيارتشان محروم نگردانيد بلكه احسان و جود كرد.

پس نزديك قبور مقدسه ايشان برو و پشت به قبله و رو به قبر ايشان كن و بگو

السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَئِمَّةَ الْهُدَى السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ التَّقْوَى‏

سلام بر شما اى پيشوايان هدايت خلق سلام بر شما اى كه اهل تقواى كامل هستيد

السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا الْحُجَجُ عَلَى أَهْلِ الدُّنْيَا السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا الْقُوَّامُ فِي الْبَرِيَّةِ بِالْقِسْطِ

سلام بر شما اى حجتهاى خدا بر اهل دنيا سلام بر شما اى نگهبانان خلايق به عدل

السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الصَّفْوَةِ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ آلَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ النَّجْوَى‏

سلام بر شما اى اهل صفا و اخلاص سلام بر شما اى آل پيغمبر خدا سلام بر شما اى اهل مناجات و راز دار خدا

أَشْهَدُ أَنَّكُمْ قَدْ بَلَّغْتُمْ وَ نَصَحْتُمْ وَ صَبَرْتُمْ فِي ذَاتِ اللَّهِ وَ كُذِّبْتُمْ وَ أُسِي‏ءَ إِلَيْكُمْ فَغَفَرْتُمْ‏

گواهى مى‏دهم كه شما تبليغ دين و نصيحت خلق و صبر در بلا و آزار خلق در راه خدا كرديد و امت تكذيب مقام شما كردند و بديها و آزار درر حق شما كردند و همه را بخشيديد

وَ أَشْهَدُ أَنَّكُمُ الْأَئِمَّةُ الرَّاشِدُونَ الْمُهْتَدُونَ وَ أَنَّ طَاعَتَكُمْ مَفْرُوضَةٌ وَ أَنَّ قَوْلَكُمُ الصِّدْقُ‏

و گواهى مى‏دهم كه شماييد امامان هادى و راهنماى خلق و البته طاعت شما واجب و سخن شما صدق و حقيقت است

وَ أَنَّكُمْ دَعَوْتُمْ فَلَمْ تُجَابُوا وَ أَمَرْتُمْ فَلَمْ تُطَاعُوا

و شما امت را دعوت به خدا كرديد و آنها اجابت نكردند و امر كرديد و امتثال امر نكردند

وَ أَنَّكُمْ دَعَائِمُ الدِّينِ وَ أَرْكَانُ الْأَرْضِ لَمْ تَزَالُوا بِعَيْنِ اللَّهِ‏

و شماييد ستونهاى دين و اركان زمين و پيوسته عنايت خدا

يَنْسَخُكُمْ مِنْ أَصْلاَبِ كُلِّ مُطَهَّرٍ وَ يَنْقُلُكُمْ مِنْ أَرْحَامِ الْمُطَهَّرَاتِ‏

شما را از صلب و ارحام پاكى به صلب و ارحام پاك ديگر منتقل ساخت

لَمْ تُدَنِّسْكُمُ الْجَاهِلِيَّةُ الْجَهْلاَءُ وَ لَمْ تَشْرَكْ فِيكُمْ فِتَنُ الْأَهْوَاءِ

كه ابدا از دنس و آلودگيهاى جاهليت پاك و منزه گرديده و اصلا فتن و هواهاى نفسانى در وجود شماشركت و تصرف نكرد

طِبْتُمْ وَ طَابَ مَنْبِتُكُمْ مَنَّ بِكُمْ عَلَيْنَا دَيَّانُ الدِّينِ فَجَعَلَكُمْ فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ‏

پاك و منزهيد و منشأ وجود شما پاك و پاكيزه است و خداى ديان به نعمت وجود شما بر ما منت گذاشت پس شما را در خاندانى قرار داد كه به آن خاندان اذن خدا مقام بلند كرامت فرموده و ذكر نام خود را از آن بلند كرد

وَ جَعَلَ صَلاَتَنَا عَلَيْكُمْ رَحْمَةً لَنَا وَ كَفَّارَةً لِذُنُوبِنَا إِذِ اخْتَارَكُمُ اللَّهُ لَنَا

و درود و تحيات ما را براى شما جدا واسطه رحمت خود و كفاره گناهان بر ما مقرر داشت هنگامى كه نعمت وجود شما را براى ما اختيار فرمود

وَ طَيَّبَ خَلْقَنَا بِمَا مَنَّ عَلَيْنَا مِنْ وِلاَيَتِكُمْ وَ كُنَّا عِنْدَهُ مُسَمِّينَ بِعِلْمِكُمْ مُعْتَرِفِينَ بِتَصْدِيقِنَا إِيَّاكُمْ‏

و خلقت ما را طيب و طاهر براى قبول ولايت شما گردانيد و ما در نزد خدا معين و موسوم بعلم شما و معترف بتصديق و اعتقاد بولايت شما هستيم

وَ هَذَا مَقَامُ مَنْ أَسْرَفَ وَ أَخْطَأَ وَ اسْتَكَانَ وَ أَقَرَّ بِمَا جَنَى‏

و اين مقام زيارت كه اكنون ايستاده‏ام جايگاه كسى است كه داراى گناه و اسراف و خطا و مسكنت است و اقرار مى‏كند بجنايت خود

وَ رَجَا بِمَقَامِهِ الْخَلاَصَ وَ أَنْ يَسْتَنْقِذَهُ بِكُمْ مُسْتَنْقِذُ الْهَلْكَى مِنَ الرَّدَى‏

و همه اميدش در اين مقام خلاصى خود است كه بواسطه شفاعت شما خدا او را از سقوط در مهالك نجات دهد

فَكُونُوا لِي شُفَعَاءَ فَقَدْ وَفَدْتُ إِلَيْكُمْ إِذْ رَغِبَ عَنْكُمْ أَهْلُ الدُّنْيَا وَ اتَّخَذُوا آيَاتِ اللَّهِ هُزُواً وَ اسْتَكْبَرُوا عَنْهَا

پس شما براى ما نزد خدا شفاعت كنيد كه من از شوق و محبت بر شما وارد شدم زمانى كه مردم دنيا از در خانه شما دور مى‏شدند و آيات خدا را استهزاء مى‏كردند و بر آنها تكبر و سركشى داشتند

و در اينجا سر بالا كن و بگو

يَا مَنْ هُوَ قَائِمٌ لاَ يَسْهُو وَ دَائِمٌ لاَ يَلْهُو وَ مُحِيطٌ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ

اى خدايى كه هميشه حاضرى و سهو ندارى و پيوسته ناظرى فراموشى در تو نيست و بتمام موجودات احاطه دارى

لَكَ الْمَنُّ بِمَا وَفَّقْتَنِي وَ عَرَّفْتَنِي بِمَا أَقَمْتَنِي عَلَيْهِ‏

منت بر من تو راست كه مرا موفق داشتى و به مقام اولياء خود بزيارتشان شناسا كردى

إِذْ صَدَّ عَنْهُ عِبَادُكَ وَ جَهِلُوا مَعْرِفَتَهُ وَ اسْتَخَفُّوا بِحَقِّهِ وَ مَالُوا إِلَى سِوَاهُ‏

وقتى كه اين درگاه را بندگان جاهل تو بستند و معرفت به نور ولايت نيافتند و حقش را سبك پنداشتند و ميل به جانب ديگر نمودند

فَكَانَتِ الْمِنَّةُ مِنْكَ عَلَيَّ مَعَ أَقْوَامٍ خَصَصْتَهُمْ بِمَا خَصَصْتَنِي بِهِ‏

پس منت از تو بر من است و اقوام و طوايفى كه مانند من به اين نعمت ولايت اختصاص دادى

فَلَكَ الْحَمْدُ إِذْ كُنْتُ عِنْدَكَ فِي مَقَامِي هَذَا مَذْكُوراً مَكْتُوباً فَلاَ تَحْرِمْنِي مَا رَجَوْتُ‏

ستايش تو را كه من به اين مقام زيارت اولياء خود نزد تو مذكور و در كتاب علم تو ثبت و مكتوبم پس مرا از آنچه اميدوارم محرومم مگردان

وَ لاَ تُخَيِّبْنِي فِيمَا دَعَوْتُ بِحُرْمَةِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

و نااميد از اجابت دعايم مفرما به حق حرمت محمد و آل اطهارش كه درود خدا بر اوو آل او باد.

پس دعا كن از براى خود به هر چه خواهى و شيخ طوسى رحمة الله عليه در تهذيب فرموده كه بعد از آن هشت ركعت نماز زيارت بكن يعنى از براى هر امامى دو ركعت و شيخ طوسى و سيد بن طاوس گفته‏اند كه چون خواهى ايشان را وداع كنى بگو

السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَئِمَّةَ الْهُدَى وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ أَسْتَوْدِعُكُمُ اللَّهَ وَ أَقْرَأُ عَلَيْكُمُ السَّلاَمُ‏

سلام بر شما باد اى پيشوايان هدايت و رحمت و بركات خداى بر شما باد وداع و بدرود كنم با شما و به خدا سپارم شما را و به شما سلام مى‏دهم

آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالرَّسُولِ وَ بِمَا جِئْتُمْ بِهِ وَ دَلَلْتُمْ عَلَيْهِ اللَّهُمَّ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ‏

ايمان داريم به خدا و به پيغمبر و به آنچه شما آورديد و راهنمايى به آن فرموديد بار خدايا پس بنويس ما را از گواهان.

پس دعا بسيار كن و از خدا سؤال كن كه ديگر ترا به زيارت ايشان برگرداند و آخر عهد تو نباشد از زيارت ايشان‏

********

روز نيمه سنه دوم ولادت با سعادت حضرت امام حسن مجتبى عليه السلام واقع شد و شيخ مفيد فرموده كه تولد امام محمد تقى عليه السلام در سنه صد و نود و پنچ در اين روز بوده لكن مشهور در غير اين روز است به هر حال روز بسيار شريفى است و صدقات و مبرات در آن فضيلت بسيار دارد

********

دوازده ركعت در هر ركعت حمد و دوازده مرتبه أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ

درباره : اعمال ماه ,

در صورت خرابی فایل ، گزارش دهید