وتبع جنازة فسمع رجلاً يَضحك، فقال عليه السلام : كَأَنَّ الْمَوْتَ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا كُتِبَ، وَكَأَنَّ الْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا وَجَبَ، وَكَأَنَّ الَّذِي نَرَى مِنَ الاََْمْوَاتِ سَفْرٌعَمَّا قَلِيلٍ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ! نُبَوِّئُهُمْأَجْدَاثَهُمْنَأْكُلُ تُرَاثَهُمْ كَأَنَّا مُخَلَّدُونَ، قَدْ نَسِينَا كُلَّ وَاعِظٍ وَوَاعِظَةٍ، وَرُمِينَا بِكُلِّ جَائِحَةٍ!
از پى جنازهاى مىرفت،مردى را ديد كه مىخنديد.امام(ع)به او فرمود:
گويى كه مرگ بر ديگران مقرر شده،نه بر ما و گويى حق بر غير ما واجب شدهو گويى،اين مردگان كه مىبينيم،مسافرانى هستند كه بزودى به نزد ما بازمىگردند آنها را در گورهايشان مىگذاريم و اموالشان را مىخوريم،پندارى،كه پس از آنها جاودانه خواهيم زيست.سپس،هر اندرز دهندهاى را چه مردو چه زن فراموش مىكنيم و خود را به دست هر بلا و آفت مىسپاريم.