به گزارش «نوری از بهشت»، ابنا نوشت: ماه رمضانِ یک دهه قبل، تلویزیون حال و هوای دیگری برایمان داشت. وقتی پس از ساعت‌ها روزه‌داری، پای سفره‌های افطار می‌نشستیم و در کنار خانواده، همزمان با اتمام افطاری، چشمهایمان را به تلویزیون می‌دوختیم تا اولین مجموعه سریال‌های جذاب ماه رمضانی آغاز شود. با تمام شدن اولین سریال، قبل از بالا آمدن تیتراژ، شبکه دیگر را انتخاب می کردیم تا از شروع سریال بعدی عقب نمانیم. در فضای صمیمی خانواده، به تماشای سریال‌ها می‌نشستیم و علاوه بر جنبه سرگرمی آنها، از پیام‌ها و آموزه‌های اخلاقی، دینی و مناسبتی استفاده می کردیم.
آن سال ها تلویزیون، هرگونه سلیقه را جذب برنامه‌های خویش می‌کرد و با کنداکتوری جذاب و متنوع، همه را پای خود می‌نشاند. آن روزها خبری از سرک کشیدن در فضای مجازی نبود و کسی هم تماشای برنامه‌های ماهواره‌ای را به دیدن سریال‌ها ترجیح نمی‌داد.
اما امروز دیگر خبری از آن کنداکتورهای جذاب مناسبتی نیست. دیگر ردپای آن دست از سریال‌های سرگرم‌کننده و دارای محتوا را نمی‌توان آنطور که باید در تلویزیون یافت و دیگر آنچنان بویی از برنامه‌های مناسبتی و معنوی در ماه رمضان به مشام مخاطبان نمی رسد.
مسئله مشکل مالی سازمان صدا و سیما در چند سال اخیر، حقیقتاً یکی از علت های اصلی افت کمی و کیفی برنامه های تلویزیونی است و همین امر تا حدود زیادی باعث شده تا دست و بال مدیران و دست اندرکاران برای ساخت برنامه ها، فیلم ها و سریال های متنوع و متعدد بسته باشد. لذا با توجه به این شرایط، نمی توان از این سازمان، انتظار کنداکتورهای پر و پیمانی شبیه آنچه که در سال های پیش با آن روبه رو بودیم را داشت. اما از طرف دیگر باید گفت که این مسئله نباید کلیت فعالیت های سازمان را تحت الشعاع قرار دهد و بهانه ای برای کم کاری ها گردد. چرا که اگر انتظار مخاطبان در چنین شرایطی پخش سریال و برنامه های متنوع از همه شبکه ها نباشد، اما دست کم این توقع را دارد که همان معدود برنامه ها و سریال هایی که ساخته می شود، دارای استاندارهای رسانه ای و جذب مخاطب باشد.
به طور مثال در ماه مبارک رمضان انتظار از تلویزیون این است که همان چند سریال تولیدی برای این ماه، سریال های جذاب، سرگرم کننده، پرمحتوا و مناسبتی باشد و اکنون که در این شرایط تضییق مالی، هزینه ای برای ساخت مجموعه ای در نظر گرفته می شود، مثمر واقع شود و کمکی به ارتقای سطح کیفی برنامه های سازمان کند و ضعف کمّی آن را بپوشاند.
اما متاسفانه برنامه‌ها و سریال‌های چند سال اخیر تلویزیون در این ماه، نشان از این دارد که هم تراز با سطح کمی، کیفیت نیز در حال افول است و محصولات تولیدی بیشتر جنبه پر کردن آنتن و سرگرم کردن مخاطب را به خود گرفته اند و در راستای رسالت فرهنگی این نهاد که همان آموزش عمومی و ملی است، کمرنگ تر ظاهر شده اند.
رسانه ملی باید در نظر داشته باشد که یکی از بهترین ایام رغبت عمومی مردم به تلویزیون ماه رمضان است. این نهاد اگر واقعا خود را دانشگاه عمومی ملت می‌داند، باید دریافته باشد که این ایام دارای بالاترین پتانسیل برای آموزش و پرورش مردم است. مردم به برکت این ماه عزیز، دلی آماده‌تر و عزمی راسخ‌تر برای خودسازی و پذیرش انوار هدایت الهی دارند و رسانه ملی می‌تواند در این ایام نقش مهمی در تاباندن این انوار در قلوب ایشان داشته باشد. لذا باید تمام همت خود را در این ماه، صرف این مهم کند. باید از مدت‌ها قبل برای کنداکتور این ماه برنامه‌ریزی‌های منسجم و مدون کرده باشد. سریال‌های مناسبتی یکی از همین ابزارهای تاثیرگذار تلویزیون برای ماه مبارک رمضان است.
اما آنچه که امروزه دیده می‌شود، خلاف این انتظار است. در سریال‌های امسال، عملاً تصویری از ماه رمضان دیده نمی‌شود و حتی پوسته و ظاهر سریال‌ها هم هیچ اِلِمان مناسبتی‌ای ندارد. امسال تلویزیون با دو سریال داخلی و دو سریال خارجی، میهمان خانه روزه‌داران شده است. پرمخاطب‌ترین شبکه تلویزیون یعنی شبکه سوم سیما با یک سریال تاریخی ـ سیاسی، اولین بخش سریال‌های شبانه را به خود اختصاص داده است که باید گفت که این سریال، ارتباطی با ماه رمضان ندارد. دومین سریال داخلی نیز، سریال «زیر پای مادر» است که از شبکه یک سیما پخش می‌شود. این فیلم نیز علی‌رغم موضوع خانوادگی و اخلاقی خود، اِلِمانی از ماه مبارک را در خود جای نداده و به گفته کارگردانش از ابتدا برای رمضان ساخته نشده است.
کنداکتور شبکه دو سیما نیز با یک فیلم لبنانی با موضوعی سیاسی ـ تاریخی پر شده است و شبکه پنج سیما نیز در یک اقدام تعجب برانگیز و قابل تأمل، یک سریال کره ای و کاملا بی ارتباط با این ایام را در لیست پخش خود قرار داه است!
در اینجا اولین سوالی که برای هر مخاطبی پیش می‌آید این است که علی رغم مثبت بودن این سریال‌ها و داستان‌ها و موضوعات نسبتاً خوبشان، اساساً ارتباطشان با ماه مبارک رمضان چیست؟ آیا حداقلِ حق مخاطب این نیست که در این ماه عزیز، دست‌کم با یک فیلم مناسبتی رو‌به‌رو باشد که لااقل داستان آن در بازه زمانی ماه رمضان روایت شود و حرفی از روزه‌داری و سفره‌های افطار و سحر در آن زده شود؟
سوال دیگر مخاطبان این است که مگر ماه رمضان، ماه میهمانی خدا و ماه نشاط و امید مسلمین نیست؟ پس چرا در میان این سریال‌ها، یک سریال طنز دیده نمی‌شود و همه سریال‌ها غم‌انگیز و ناراحت کننده است؟
و سوال دیگر اینکه آیا این ایام برای صدا و سیما پتانسیل این را نداشت که دست کم به مدت یک ماه، با تولید و پخش برنامه ها و سریال های جذاب و پرمحتوا، مردم را از شر سریال‌های مبتذل، بی‌محتوا و مسموم ماهواره‌ای نجات دهد و پای رسانه ملی بنشاند؟
در صورت خرابی فایل ، گزارش دهید
