زیارت حمزه بن موسی در ری
پس محقق مذكور فرموده كه در بعضى اخبار مذكور است كه امامزاده عبد العظيم در اوقات توقف در رى از منزل پنهان بيرون مىآمد و قبرى كه در مقابل قبر او است و راه در ميان است زيارت مىكرد و مىفرمود كه اين قبر مردى از اولاد موسى بن جعفر عليهما السلام است و الحال قبرى در آنجا است كه به امامزاده حمزه فرزند امام موسى عليه السلام منسوب است و ظاهر آن است كه همان قبرى باشد كه امامزاده عبد العظيم زيارت آن مىنمود إن شاء الله او را نيز زيارت بايد نمود و همين زيارت را مىتوان خواند و فقره السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا الْقَاسِمِ و فقره بعد از آن را نبايد خواند انتهى
زیارت حمزه در احد
زيارت حضرت حمزه رضي الله عنه در احد چون به زيارت آن حضرت رفتى مىگويى نزد قبرش
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا عَمَّ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
سلام بر تو اى عم رسول خدا صلى الله عليه و آله
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا خَيْرَ الشُّهَدَاءِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَسَدَ اللَّهِ وَ أَسَدَ رَسُولِهِ
سلام بر تو اى بهترين شهيدان راه خدا سلام بر تو اى شير خدا و شير رسول خدا
أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ جَاهَدْتَ فِي اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ جُدْتَ بِنَفْسِكَ وَ نَصَحْتَ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه و آله
گواهى مىدهم كه تو در راه دين خداى عز و جل جهاد كامل كردى و جان نثار نمودى و رسول خدا را يارى كردى
وَ كُنْتَ فِيمَا عِنْدَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ رَاغِباً بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي
و به آنچه نزد خدا است مشتاق بودى پدر و مادرم فداى تو باد
أَتَيْتُكَ (مُتَقَرِّباً إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِزِيَارَتِكَ وَ) مُتَقَرِّباً إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِذَلِكَ
من به زيارتت براى تقرب به خدا و رسول او صلى الله عليه و آله
رَاغِباً إِلَيْكَ فِي الشَّفَاعَةِ أَبْتَغِي بِزِيَارَتِكَ (بِذَلِكَ) خَلاَصَ نَفْسِي
آمدم به شوق شفاعت و طلب زيارتت براى استخلاص نفس خود
مُتَعَوِّذاً بِكَ مِنْ نَارٍ اسْتَحَقَّهَا مِثْلِي بِمَا جَنَيْتُ عَلَى نَفْسِي
و به حضرتت از آتش دوزخ كه مثل من جنايت كار بر نفس خود مستحق آن آتش است
هَارِباً مِنْ ذُنُوبِيَ الَّتِي احْتَطَبْتُهَا عَلَى ظَهْرِي فَزِعاً إِلَيْكَ رَجَاءَ رَحْمَةِ رَبِّي
پناهنده شدم و از گناهان بسيارم كه بر پشت خود كه مانند حطب بستهام به درگاه كرمت گريختهام به تو متضرع و به رحمت خداى اميدوارم
أَتَيْتُكَ مِنْ شُقَّةٍ بَعِيدَةٍ طَالِباً فَكَاكَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ قَدْ أَوْقَرَتْ ظَهْرِي ذُنُوبِي وَ أَتَيْتُ مَا أَسْخَطَ رَبِّي
به درگاهت از راه دور پر مشقت آمدهام به اين اميد كه گردنم از زنجير آتش دوزخ آزاد شود در حالتى كه بر پشتم از بار سنگين گناهان آن قدر است كه خدا را خشمگين مىسازد
وَ لَمْ أَجِدْ أَحَداً أَفْزَعُ إِلَيْهِ خَيْراً لِي مِنْكُمْ أَهْلَ بَيْتِ الرَّحْمَةِ
و احدى كه بسوى او زارى كنم بهتر از شما اهل بيت رحمت نيافتهام
فَكُنْ لِي شَفِيعاً يَوْمَ فَقْرِي وَ حَاجَتِي فَقَدْ سِرْتُ إِلَيْكَ مَحْزُوناً وَ أَتَيْتُكَ مَكْرُوباً
بارى در روز فقر و حاجتم مرا شفاعت كن كه به درگاهت با غم و رنجو اندوه و چشم گريان آمدهام
وَ سَكَبْتُ عَبْرَتِي عِنْدَكَ بَاكِياً وَ صِرْتُ إِلَيْكَ مُفْرَداً
و بىكس و تنها بدين در شتافتهام
وَ أَنْتَ مِمَّنْ أَمَرَنِيَ اللَّهُ بِصِلَتِهِ وَ حَثَّنِي عَلَى بِرِّهِ وَ دَلَّنِي عَلَى فَضْلِهِ
و تو از آن بزرگوارانى كه من به توصل و پيوستن به او از جانب خدا مأمورم و خدا مرا ترغيب به بر او و راهنمايى بر فضيلت او نموده
وَ هَدَانِي لِحُبِّهِ وَ رَغَّبَنِي فِي الْوِفَادَةِ إِلَيْهِ وَ أَلْهَمَنِي طَلَبَ الْحَوَائِجِ عِنْدَهُ
و هدايت به دوستى او فرموده و مرا تشويق به ورود به درگاه او و ملهم بطلب حوايج نزد او گردانيده است
أَنْتُمْ أَهْلُ بَيْتٍ لاَ يَشْقَى مَنْ تَوَلاَّكُمْ وَ لاَ يَخِيبُ مَنْ أَتَاكُمْ وَ لاَ يَخْسَرُ مَنْ يَهْوَاكُمْ وَ لاَ يَسْعَدُ مَنْ عَادَاكُمْ
شما اهل بيتى هستيد كه هر كس پيروى از شما كند شقى نخواهد شد و هر كه بدرگاه كرم شما خانواده آيد محروم نمىشود و هر كه در دلش هواى شما باشد زيانكار نمىگردد و هر كه با شما دشمن باشد هرگز به سعادت نمىرسد.
پس رو به قبله مىكنى و دو ركعت نماز زيارت بجا مىآورى و بعد از فراغ خود را بقبر مىچسبانى و مىگويى
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
بار الها بر محمد و آل محمد درود فرست
اللَّهُمَّ إِنِّي تَعَرَّضْتُ لِرَحْمَتِكَ بِلُزُومِي لِقَبْرِ عَمِّ نَبِيِّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
خدايا من خود را در معرض لطف و رحمتت در آوردهام بواسطه ملازمت قبر عموى پيغمبرت كه درود خدا بر او و آلش باد
لِيُجِيرَنِي مِنْ نِقْمَتِكَ (وَ سَخَطِكَ وَ مَقْتِكَ) فِي يَوْمٍ تَكْثُرُ فِيهِ الْأَصْوَاتُ
كه مرا از خشم و غضب و انتقام خود پناه دهى در روزى كه صدا و فريادهاى خلق بسيار باشد
وَ تَشْغَلُ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا قَدَّمَتْ وَ تُجَادِلُ عَنْ نَفْسِهَا
و هر كس به كار خود مشغول و از شخص خود دفاع مىكند
فَإِنْ تَرْحَمْنِي الْيَوْمَ فَلاَ خَوْفٌ عَلَيَّ وَ لاَ حُزْنٌ وَ إِنْ تُعَاقِبْ فَمَوْلًى لَهُ الْقُدْرَةُ عَلَى عَبْدِهِ
اگر تو بر من در اين روز ترحم كنى ديگر مرا خوف غم و اندوهى نخواهد بود و اگر عقاب كنى مولاى مقتدرى بر بنده خود
وَ لاَ تُخَيِّبْنِي بَعْدَ الْيَوْمِ وَ لاَ تَصْرِفْنِي بِغَيْرِ حَاجَتِي
پس در اين روز مرا از كرمت محروم مگردان و مرا از درگاه لطفت بىانجام حاجت برمگردان
فَقَدْ لَصِقْتُ بِقَبْرِ عَمِّ نَبِيِّكَ وَ تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَيْكَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِكَ وَ رَجَاءَ رَحْمَتِكَ
كه من به قبر عموى رسولت ملصق شده و به حضرتت بواسطه او تقرب جستهام و در طلب خشنودى تو و به اميد رحمت بىانتهايت
فَتَقَبَّلْ مِنِّي وَ عُدْ بِحِلْمِكَ عَلَى جَهْلِي وَ بِرَأْفَتِكَ عَلَى جِنَايَةِ نَفْسِي
پس از من بپذير و به حلم خود بر جهل من بازگرد و به رأفت و رحمتت جنايتم را بر نفس خود ببخش
فَقَدْ عَظُمَ جُرْمِي وَ مَا أَخَافُ أَنْ تَظْلِمَنِي وَ لَكِنْ أَخَافُ سُوءَ الْحِسَابِ
كه بسى گناهم بزرگ است و نمىترسم كه تو بر من ظلم كنى ليكن از اعمال زشت خود در هنگام حساب ترسانم
فَانْظُرِ الْيَوْمَ تَقَلُّبِي عَلَى قَبْرِ عَمِّ نَبِيِّكَ فَبِهِمَا فُكَّنِي مِنَ النَّارِ
پس اى خدا امروز نظر لطف بحالم كن كه بقبر عموى رسولت روى آوردهام پس بآبروى رسولت و عم او كه مرا از آتش جهنم آزاد فرما
وَ لاَ تُخَيِّبْ سَعْيِي وَ لاَ يَهُونَنَّ عَلَيْكَ ابْتِهَالِي وَ لاَ تَحْجُبَنَّ عَنْكَ صَوْتِي وَ لاَ تَقْلِبْنِي بِغَيْرِ حَوَائِجِي
و سعى مرا نصيب حرمان مگردان و تضرع و نالهام را به درگاهت خوار و ناچيز مشمار و فرياد و نالهام موجب حجاب مساز و بىاداء حاجتم از درگاهت برمگردان
يَا غِيَاثَ كُلِّ مَكْرُوبٍ وَ مَحْزُونٍ وَ يَا مُفَرِّجاً عَنِ الْمَلْهُوفِ الْحَيْرَانِ الْغَرِيقِ الْمُشْرِفِ عَلَى الْهَلَكَةِ
اى پناه دهنده هر غمگين و رنج ديدهاى گشايش بخش هر دل پر اندوه و حسرت و حيران غرقه مشرف بر هلاكت
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
پس بر محمد و آل محمد
وَ انْظُرْ إِلَيَّ نَظْرَةً لاَ أَشْقَى بَعْدَهَا أَبَداً وَ ارْحَمْ تَضَرُّعِي وَ عَبْرَتِي وَ انْفِرَادِي
درود فرست و به من نظر لطفى كن كه ديگر تا ابد شقى نگردم و بر ناله زار من و اشك چشم و تنهايى من ترحم فرما
فَقَدْ رَجَوْتُ رِضَاكَ وَ تَحَرَّيْتُ الْخَيْرَ الَّذِي لاَ يُعْطِيهِ أَحَدٌ سِوَاكَ فَلاَ تَرُدَّ أَمَلِي
كه من به خشنودى تو اميدوارم و طالب و جوياى آن خير و سعادتم كه جز تو احدى عطا نخواهد كرد پس آرزوى من برآور
اللَّهُمَّ إِنْ تُعَاقِبْ فَمَوْلًى لَهُ الْقُدْرَةُ عَلَى عَبْدِهِ وَ جَزَائِهِ (جَزَاهُ) بِسُوءِ (سُوءُ) فِعْلِهِ
خدايا اگر عقاب كنى مولايى با قدرت بر مجازات بندهات هستى و كيفرش به موجب عمل زشت اوست
فَلاَ أَخِيبَنَّ الْيَوْمَ وَ لاَ تَصْرِفْنِي بِغَيْرِ حَاجَتِي وَ لاَ تُخَيِّبَنَّ شُخُوصِي وَ وِفَادَتِي
پس بار الها امروز مرا از رحمتت مرحوم مگردان و تا حاجتم بر نياورى از درگاهت برمگردان و بر اين درگاه ايستادهام و وارد شدهام هرگز نااميدم بازمگردان
فَقَدْ أَنْفَدْتُ نَفَقَتِي وَ أَتْعَبْتُ بَدَنِي وَ قَطَعْتُ الْمَفَازَاتِ
كه من نفقه و زاد خود را تمام صرف كردهام و بدنم را به تعب و رنج سفر انداختم و قطع بيابانها كردم
وَ خَلَّفْتُ الْأَهْلَ وَ الْمَالَ وَ مَا خَوَّلْتَنِي وَ آثَرْتُ مَا عِنْدَكَ عَلَى نَفْسِي
و اهل بيت و مال و آنچه مرا عطا كردى همه را واگذاردم و چيزى كه نزد توست اختيار كردم
وَ لُذْتُ بِقَبْرِ عَمِّ نَبِيِّكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ تَقَرَّبْتُ بِهِ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِكَ
بر خويشتن و به قبر عم پيغمبرت صلى الله عليه و آله پناه آوردم و به او تقرب جستم در طلب رضا و خشنودى تو
فَعُدْ بِحِلْمِكَ عَلَى جَهْلِي وَ بِرَأْفَتِكَ عَلَى ذَنْبِي فَقَدْ عَظُمَ جُرْمِي بِرَحْمَتِكَ يَا كَرِيمُ يَا كَرِيمُ
پس تو به حلم خود بر جهالت من بازگرد و مؤاخذه مكن و به رأفت و رحمتت بر گناهم مگير كه بسيار گناه من بزرگ است ببخش به رحمت نامنتهايت اى خداى كريم اى خداى كريم.
مؤلف گويد كه مدايح جناب حمزه سلام الله عليه و فضيلت زيارت آن حضرت بيشتر از آن است كه ذكر شود فخر المحققين رحمة الله عليه در رساله فخريه فرموده مستحب است زيارت حمزه و باقى شهداء به احد زيرا كه روايت شده از حضرت رسول صلى الله عليه و آله كه فرمود هر كه زيارت كند مرا و زيارت نكند عمم حمزه را همانا مرا جفا كرده و اين فقير در بيت الاحزان في مصائب سيدة النسوان نقل كردم كه حضرت فاطمه صلوات الله عليها بعد از وفات پدر بزرگوار خود هر هفته روز دوشنبه و پنجشنبه به زيارت حمزه و شهداء احد مىرفت و نماز مىخواند و دعا مىكرد در آنجا و ترك نكرد تا وفات فرمود و محمود بن لبيد گفته كه آن سيده جليله سر قبر حمزه مىرفت و گريه مىكرد و من در يكى از روزها به زيارت حمزه مشرف شدم ديدم كه آن مظلومه نزد قبر حمزه مشغول به گريه است من صبر كردم تا گريهاش ساكن گشت نزديك رفتم و سلام كردم و گفتم يا سيدة النسوان به حق خدا قسم است كه رگهاى دلم را قطع كردى از اين گريهات فرمود اى أبا عمرو براى من شايسته است گريستن زيرا كه به من رسيده است مصيبت بهترين پدرها رسول خدا صلى الله عليه و آله پس فرمود وا شوقاه إلى رسول الله و انشاد كرد إِذَا مَاتَ يَوْماً مَيِّتٌ قَلَّ ذِكْرُهُوَ ذِكْرُ أَبِي مُذْ مَاتَ وَ اللَّهِ أَكْثَرُ و شيخ مفيد فرموده وَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله أَمَرَ فِي حَيَاتِهِ بِزِيَارَةِ قَبْرِ حَمْزَةَ عليه السلام وَ كَانَ يُلِمُّ بِهِ وَ بِالشُّهَدَاءِ وَ لَمْ تَزَلْ فَاطِمَةُ عليها السلام بَعْدَ وَفَاتِهِ صلى الله عليه و آله تَغْدُو إِلَى قَبْرِهِ وَ تَرُوحُ وَ الْمُسْلِمُونَ يَنْتَابُونَ عَلَى زِيَارَتِهِ وَ مُلاَزَمَةِ قَبْرِهِ
زیارت سلمان در مداین
مطلب چهارم در زيارت جناب سلمان رضي الله عنه است بدان كه از تكاليف زوار در كاظمين رفتن به مدائن است به جهت زيارت عبد صالح الهى جناب سلمان محمدى رضوان الله عليه كه اول اركان اربعه و مخصوص به شرافت سَلْمَانُ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ و منخرط در سلك اهل بيت نبوت و عصمت است و در فضيلت او جناب رسول خدا صلى الله عليه و آله فرموده سَلْمَانُ بَحْرٌ لاَ يُنْزَفُ وَ كَنْزٌ لاَ يَنْفَدُ سَلْمَانُ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ يَمْنَحُ الْحِكْمَةَ وَ يُؤْتِي الْبُرْهَانَ و حضرت امير المؤمنين عليه السلام او را مثل لقمان حكيم بلكه حضرت صادق عليه السلام او را بهتر از لقمان فرموده و حضرت باقر عليه السلام او را از متوسمين شمرده و از روايات مستفاد شده كه آن جناب اسم اعظم مىدانست و از محدثين به فتح بوده و از براى ايمان ده درجه است و او در درجه دهم بوده و عالم به غيب و منايا بوده و از تحف بهشت در دنيا ميل فرموده و بهشت مشتاق و عاشق او بوده و خدا و رسول صلى الله عليه و آله او را دوست مىداشتند و حق تعالى پيغمبر صلى الله عليه و آله را امر فرموده به محبت چهار نفر كه سلمان يكى از ايشان است و آياتى در مدح او و اقران او نازل شده و جبرئيل هر وقت بر حضرت رسول صلى الله عليه و آله نازل مىشده امر مىكرده از جانب پروردگار كه سلمان را سلام برساند و مطلع گرداند او را به علم منايا و بلايا و انساب و شبها براى او در خدمت پيغمبر صلى الله عليه و آله مجلس خلوتى بوده و حضرت رسول و امير المؤمنين صلوات الله عليهما و آلهما چيزهايى تعليم او فرمودند از مخزون و مكنون علم الله كه احدى غير او قابل و قوه تحمل آن را نداشته و رسيد به مرتبهاى كه حضرت صادق عليه السلام فرمود أَدْرَكَ سَلْمَانُ الْعِلْمَ الْأَوَّلَ وَ الْعِلْمَ الْآخِرَ وَ هُوَ بَحْرٌ لاَ يُنْزَحُ وَ هُوَ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ سلمان درك كرد علم اول و آخر را و او دريايى است كه هر چه از او برداشته شود تمام نشود و او از ما اهل بيت است و براى شوق زايرين و رغبتشان به زيارت آن جناب كافى است تأمل در اختصاص و امتيازش در ميان تمام صحابه و جميع امت به اين كه حضرت امير المؤمنين عليه السلام در يك شب از مدينه به مداين رفت و به دست مبارك او را غسل داد و كفن نمود و نماز كرد بر او با صفوفى بسيار از ملايكه و همان شب به مدينه مراجعت فرمود زهى شرافت مودت و محبت به خانواده رسالت كه انسان را به اين مرتبه از جلال و عظمت رساند و اما كيفيت زيارت آن جناب پس بدان كه سيد بن طاوس در مصباح الزائر چهار زيارت براى آن بزرگوار نقل كرده و ما در اينجا اكتفا مىكنيم به همان زيارت اول آن و در هديه نقل كرديم زيارت چهارم آن را كه شيخ در تهذيب ذكر فرموده پس چون خواستى زيارت كنى آن جناب را مىايستى نزد قبر او رو به قبله و مىگويى
السَّلاَمُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ
سلام و تحيت بر رسول خدا حضرت محمد بن عبد الله (ص) خاتم پيغمبران
السَّلاَمُ عَلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ السَّلاَمُ عَلَى الْأَئِمَّةِ الْمَعْصُومِينَ الرَّاشِدِينَ
سلام بر حضرت على (ع) امير المؤمنين سيد اوصياء پيغمبران سلام بر امامان صاحب مقام عصمت و پيشوايان ارشاد خلق
السَّلاَمُ عَلَى الْمَلاَئِكَةِ الْمُقَرَّبِينَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا صَاحِبَ رَسُولِ اللَّهِ الْأَمِينِ (الْأَمِينَ)
سلام بر فرشتگان مقرب حق سلام بر تو اى هم صحبت و صاحب رسول خدا امين وحى الهى
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا مُودَعَ أَسْرَارِ السَّادَةِ الْمَيَامِينِ
سلام بر تو اى ولى و دوست حقيقى خاص امير المؤمنين سلام بر تو اى مخزن ودايع و اسرار بزرگ اهل خير و سعادت
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّهِ مِنَ الْبَرَرَةِ الْمَاضِينَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ
سلام بر تو اى باقيمانده از نيكويان عالم در همه ادوار گذشته سلام بر تو اى ابا عبد اللهو رحمت و بركات خدا بر تو باد
أَشْهَدُ أَنَّكَ أَطَعْتَ اللَّهَ كَمَا أَمَرَكَ وَ اتَّبَعْتَ الرَّسُولَ كَمَا نَدَبَكَ وَ تَوَلَّيْتَ خَلِيفَتَهُ كَمَا أَلْزَمَكَ
گواهى مىدهم كه تو بدانسان كه مأمور بودى خدا را اطاعت كردى و بدانسان كه رسول خدا تو را دعوت كرد او را اجابت كردى و پيروى نمودى و خليفه پيغمبر خدا را آنسان كه بر تو فرض و لازم گردانيد يارى كردى
وَ دَعَوْتَ إِلَى الاِهْتِمَامِ بِذُرِّيَّتِهِ كَمَا وَقَفَكَ (وَفَّقَكَ) وَ عَلِمْتَ الْحَقَّ يَقِيناً وَ اعْتَمَدْتَهُ كَمَا أَمَرَكَ
و امت را چنانكه دانستى به اهميت و احترام ذريه پيغمبر دعوت نمودى و طريق حق را چنانكه خدا امر فرمود بطور يقين دانستى و بر آن استوار بودى
(وَ) أَشْهَدُ أَنَّكَ بَابُ وَصِيِّ الْمُصْطَفَى وَ طَرِيقُ حُجَّةِ اللَّهِ الْمُرْتَضَى
گواهى مىدهم كه تو درگاه وصى مصطفى و طريق حجت خدا على مرتضائى
وَ أَمِينُ اللَّهِ فِيمَا اسْتُودِعْتَ مِنْ عُلُومِ الْأَصْفِيَاءِ
و در آنچه به تو وديعه سپردند از علوم و اسرار خاصان حق امانت خدا را نگاه داشتى
أَشْهَدُ أَنَّكَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ النَّبِيِّ النُّجَبَاءِ الْمُخْتَارِينَ لِنُصْرَةِ الْوَصِيِ
و گواهى مىدهم كه تو از اهل بيت برگزيده با شرافت پيغمبر بودى كه براى يارى وصى او مهيا بودند
أَشْهَدُ أَنَّكَ صَاحِبُ الْعَاشِرَةِ وَ الْبَرَاهِينِ وَ الدَّلاَئِلِ الْقَاهِرَةِ
و نيز گواهى مىدهم كه تو صاحب مقام دهم (ايمان) و صاحب ادله و براهين بسيار محكم و روشن و قاهر
وَ أَقَمْتَ الصَّلاَةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أَدَّيْتَ الْأَمَانَةَ
و تو اركان نماز را بپا داشتى و زكوة به مستحقان دادى و امر بمعروف و نهى از منكر نمودى و امانت الهى را ادا كردى
وَ نَصَحْتَ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ صَبَرْتَ عَلَى الْأَذَى فِي جَنْبِهِ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ
و براى خدا و رسول امت را ناصح و خيرخواه بودى و براى طرفدارى دين خدا همه عمر صبر بر آزار كردى تا هنگام رحلت و شهود عالم آخرت
لَعَنَ اللَّهُ مَنْ جَحَدَكَ حَقَّكَ وَ حَطَّ مِنْ قَدْرِكَ
خدا لعن كند آنان كه حق تو را انكار كردند و قدر و شأن تو را پست گردانيدند
لَعَنَ اللَّهُ مَنْ آذَاكَ فِي مَوَالِيكَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ أَعْنَتَكَ فِي أَهْلِ بَيْتِكَ (نَبِيِّكَ)
خدا لعنت كند آنان را كه تو را درباره دوستان و محبوبانت بيازردند خدا لعنت كند آنان را كه در دوستى اهل بيت پيغمبر تو را آزار كردند
لَعَنَ اللَّهُ مَنْ لاَمَكَ فِي سَادَاتِكَ
خدا لعنت كند كسانى را كه بر دوستى سادات و بزرگان دين تو را ملامت كردند
لَعَنَ اللَّهُ عَدُوَّ آلِ مُحَمَّدٍ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ وَ ضَاعَفَ عَلَيْهِمُ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ
خدا لعنت كند دشمن آل محمد را از جن و انس و اولين و آخرين بشر و عذاب آنان را مضاعف و سخت و دردناك گرداندى
صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ
درود خدا بر تو اى ابا عبد الله
صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا صَاحِبَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَيْكَ يَا مَوْلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ
سلام بر تو اى هم صحبت رسول خدا درود خدا بر رسول و آلشو بر تو باد اى دوست و يار و ياور امير المؤمنين على (ع)
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى رُوحِكَ الطَّيِّبَةِ وَ جَسَدِكَ الطَّاهِرِ
و درود و تحيت خدا بر روح پاك تو و جسم پاك تو باد
وَ أَلْحَقَنَا بِمَنِّهِ وَ رَأْفَتِهِ إِذَا تَوَفَّانَا بِكَ وَ بِمَحَلِّ السَّادَةِ الْمَيَامِينِ وَ جَمَعَنَا مَعَهُمْ بِجِوَارِهِمْ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ
و خدا ما را هم هنگام مرگ و رحلت به كرم و رأفتش با تو ملحق گرداند و در آن جايگاه (بهشت عدن) به بزرگان اهل خير و سعادت ملحق سازد و ما را در بهشتهاى پر نعمت به جوار آنان با آنها جمع فرمايد
(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ) يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى إِخْوَانِكَ الشِّيعَةِ الْبَرَرَةِ مِنَ السَّلَفِ الْمَيَامِينِ
درود و رحمت خدا بر تو باد اى ابا عبد الله و رحمت و تحيت خدا بر برادران تو از شيعيان نيكوكار و اهل يمن و سعادت گذشته باد
وَ أَدْخَلَ الرَّوْحَ وَ الرِّضْوَانَ عَلَى الْخَلَفِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
و روح و نشاط و خشنودى بر آيندگان اهل ايمان وارد سازد
وَ أَلْحَقَنَا وَ إِيَّاهُمْ بِمَنْ تَوَلاَّهُ مِنَ الْعِتْرَةِ الطَّاهِرِينَ وَ عَلَيْكَ وَ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ
و ما و آنها را همه به آنان كه دوستشان مىداريم كه عترت پاك پيغمبرند ملحق فرمايد سلام و رحمت و بركات خدا بر تو و بر همه آنان باد
پس بخوان إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ هفت مرتبه پس بجا بياور نماز مندوب آنچه خواهى مؤلف گويد كه چون خواستى برگردى از زيارت سلمان پس بايست نزد قبر براى وداع و بگو اين وداع را كه سيد در آخر زيارت چهارم ذكر فرموده
اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَنْتَ بَابُ اللَّهِ الْمُؤْتَى مِنْهُ وَ الْمَأْخُوذُ عَنْهُ
سلام بر تو اى ابا عبد الله تو درگاه هدايت خدايى كه بايد خلق بدان درآيند و اخذ علم و معرفت كنند
أَشْهَدُ أَنَّكَ قُلْتَ حَقّاً وَ نَطَقْتَ صِدْقاً وَ دَعَوْتَ إِلَى مَوْلاَيَ وَ مَوْلاَكَ عَلاَنِيَةً وَ سِرّاً
گواهى مىدهم كه تو به حق سخن گفتى و هميشه به صدق و حقيقت گويا بودى و خلق را بسوى مولاى من و مولاى خود آشكار و پنهان دعوت كردى
أَتَيْتُكَ زَائِراً وَ حَاجَاتِي لَكَ مُسْتَوْدِعاً
بارى من به زيارت حضرتت آمدهام و حوايجم را نزد تو به وديعت مىگذارم
وَ هَا أَنَا ذَا مُوَدِّعُكَ أَسْتَوْدِعُكَ دِينِي وَ أَمَانَتِي وَ خَوَاتِيمَ عَمَلِي وَ جَوَامِعَ أَمَلِي إِلَى مُنْتَهَى أَجَلِي
اكنون تو را وداع مىكنم و حفظ دين و امانت عهد و ختم خير اعمالم و جميع آرزوهايم را تا آخر عم به تو مىسپارم
وَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْأَخْيَارِ
و سلام بر تو و رحمت و بركات خدا و درود و رحمت الهى بر محمد و آل نيكويش باد.
آنگاه خدا را بسيار بخوان و برگرد
در صورت خرابی فایل ، گزارش دهید
