

کلیپ/ گرمای دلنشین حجاب
اجر و مزد گريه براي آن حضرت بسيار عظيم و بزرگ است و خداوند خود ضامن آن ميباشد.
گريه براي آن حضرت سختيهاي زمان احتضار را از بين ميبرد زيرا امام صادق عليه السّلام به مسمع بن عبدالملک فرمودند: آيا مصائب آن جناب (امام حسين عليه السّلام) را ياد ميکني؟
عرض کرد: بلي والله مصائب ايشان را ياد کرده و گريه ميکنم.
حضرت فرمودند: آگاه باش که خواهي ديد در وقت مردن پدران مرا که به ملک الموت وصيت تو را ميکنند که سبب روشني چشم تو باشد.
همچنين فرمودند: اي مسمع گريه بر احوالات حسين (عليه السّلام) سبب ميشود که ملک الموت بر تو مهربانتر از مادر گردد...
عبادت و پرستش خداوند سبحان يکي از اصول و مهمترين تعليمات انبياء و رسولان الهي است . عبادت پلي است که خلق را به خالق ، بنده را به مولا ، عاشق را به معشوق و انسان را به خدا مي رساند . عبادت ، نمودار ستايش و ثناي خداوندي است که داراي کمال مطلق است و بي نياز از همه چيز ، عبادت نشانگرسپاس و تشکر از پروردگاري است که تمامي نعمتها و خير ها از جانب اوست : ( مابکم من نعمه فمن الله ) سوره نحل آيه 53
عبادت ، وظيفه اي است بر عهده انسان نسبت به خالق خويش ، و نتيجه آن هم تقرب انسان به درگاه الهي است اما تلقي افراد از عبادت يکسان نيست ، متفاوت است . از نظر برخي افراد عبادت نوعي معامله و معاوضه و مبادله کار و مزد است ، همانطور که يک کارگر روزانه نيروي کار خود را براي يک کار فرما مصرف مي کند و مزد مي گيرد عابد نيز براي خدا زحمت مي کشد و خم و راست مي شود و طبعا" مزدي طلب مي کند که البته آن مزد در جهان ديگر به او داده خواهد شد . از نظر اينگونه افراد ، تار و پود عبادت همين اعمال بدني و حرکات محسوس ظاهري است که به وسيله زبان و ساير اعضاء بدن صورت مي گيرد . اين يک نوع تلقي است از عبادت که البته عاميانه و جاهلانه است .
تلقي ديگر از عبادت ، تلقي عارفانه است . بر حسب اين تلقي ، مسئله کارگر و کار فرما و مزد به شکلي که ميان کارگر و کار فرما متداول است مطرح نيست و نمي تواند باشد . بر حسب اين تلقي ، عبادت ، نردبان قرب است ، معراج انسان است ، تعالي روان و پرواز روح است به سوي کانون نامرئي هستي ، پرورش استعدادهاي روحي و ورزش نيروهاي ملکوتي انساني است ، عاليترين عکس العمل سپاسگزارانه آدمي است از پديد آورنده خلقت ، اظهار شيفتگي و عشق انسان است به کامل مطلق و با لاخره سلوک و سير الي الله است . برگرفته از سيري در نهج البلاغه ، استاد شهيد مطهري ، ص 61...