من لا يحضره الفقيه / ترجمه غفارى، على اكبر ومحمد جواد و بلاغى، صدر ؛ ج2 ؛ ص262
1517- و امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: باد داراى سر و دو بال است.
1518- از كامل بن علاء (يكى از اصحاب امام باقر عليه السّلام) روايت كردهاند كه گفت: من در خدمت امام محمّد باقر عليه السّلام در عريض بودم كه باد شديدى وزيدن گرفت و آن حضرت شروع كرد به تكبير گفتن، آنگاه فرمود: همانا «اللَّه اكبر» باد (يا شدت باد) را برطرف ميسازد.
1519- و نيز آن حضرت فرمود: خداوند عزّ و جلّ بادى را بحركت در نمی آورد مگر از سر رحمت يا براى عذاب، پس هر گاه با آن برخورد كرديد اين دعا را بخوانيد:
اللهمّ انا نسألك خيرها و خير ما ارسلت له، و نعوذ بك من شرها و شر ما ارسلت له.
(يعنى: بار خدايا ما از تو خير اين باد و نيكوترين آنچه را كه اين باد براى آن فرستاده شده درخواست میكنيم، و پناه مییبريم به تو از شرّ آنچه كه اين بادى براى آن فرستاده شده است) و پس از دعا تكبير بگوئيد و صداى تكبيرتان را بلند سازيد كه اين كار شدّت و سورت باد را میشكند...
