یک رجب

اول روزه گرفتن روايت شده كه حضرت نوح عليه السلام در اين روز به كشتى سوار شد و امر فرمود كسانى را كه با او بودند روزه بدارند هر كه اين روز را روزه بدارد آتش جهنم يك سال راه از او دور شود

*****

زيارت ائمه بقيع عليهم السلام يعنى حضرت امام حسن مجتبى و امام زين العابدين و امام محمد باقر و امام جعفر صادق عليهم السلام چون خواستى زيارت كنى اين بزرگواران را بايد بعمل آورى آنچه در آداب زيارات ذكر شد از غسل و طهارت و پوشيدن جامه‏هاى پاك و پاكيزه و استعمال بوى خوش و رخصت طلبيدن در دخول و نحو اينها و بگو نيز

يَا مَوَالِيَّ يَا أَبْنَاءَ رَسُولِ اللَّهِ عَبْدُكُمْ وَ ابْنُ أَمَتِكُمُ الذَّلِيلُ بَيْنَ أَيْدِيكُمْ‏

اى مولى و سروران من اى فرزندان رسول خدا من بنده و فرزند كنيز و خدمتگزار شما هستم كه حضور شما خوارم

وَ الْمُضْعِفُ (الْمُضْعَفُ) فِي عُلُوِّ قَدْرِكُمْ وَ الْمُعْتَرِفُ بِحَقِّكُمْ جَاءَكُمْ مُسْتَجِيراً بِكُمْ قَاصِداً إِلَى حَرَمِكُمْ‏

و در مقابل علو قدر و مقام شما ناتوان و معترفم به حق (امامت) شما اينك آمده‏ام سوى شما و قاصد حرم مطهر شما

مُتَقَرِّباً إِلَى مَقَامِكُمْ مُتَوَسِّلاً إِلَى اللَّهِ تَعَالَى بِكُمْ أَ أَدْخُلُ يَا مَوَالِيَ‏

براى تقرب به مقام شما و توسل بسوى خداى تعالى بتوسط شما جسته‏ام پس آيا اجازه ميدهيد كه بحرم شما در آيم آيا داخل حرم شوم اى سروران

أَ أَدْخُلُ يَا أَوْلِيَاءَ اللَّهِ أَ أَدْخُلُ يَا مَلاَئِكَةَ اللَّهِ الْمُحْدِقِينَ بِهَذَا الْحَرَمِ الْمُقِيمِينَ بِهَذَا الْمَشْهَدِ

من آيا داخل حرم شوم اى اولياء خدا آيا داخل حرم شوم اى فرشتگان خدا كه به گرد حرم حلقه زده و مقيم اين آستان مباركيد.

و بعد از خشوع و خضوع و رقت داخل شو و پاى راست را مقدم دار و بگو

اللَّهُ أَكْبَرُ كَبِيراً وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ كَثِيراً وَ سُبْحَانَ اللَّهِ بُكْرَةً وَ أَصِيلاً

خدا بزرگ است چنانكه در انديشه نمى‏گنجد و ستايش بسيار مخصوص اوست و صبح و شام خدا را تسبيح مى‏گويم

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الْفَرْدِ الصَّمَدِ الْمَاجِدِ الْأَحَدِ

و ستايش خاص خداى فرد يكتا و غنى الذات با مجد و كرامت

الْمُتَفَضِّلِ الْمَنَّانِ الْمُتَطَوِّلِ الْحَنَّانِ الَّذِي مَنَّ بِطَوْلِهِ وَ سَهَّلَ زِيَارَةَ سَادَاتِي بِإِحْسَانِهِ‏

و نعمت بخشنده و مهربان است كه بر من منت گذارد تا به زيارت سادات و امامان من مرا موفق ساخت

وَ لَمْ يَجْعَلْنِي عَنْ زِيَارَتِهِمْ مَمْنُوعاً بَلْ تَطَوَّلَ وَ مَنَحَ‏

و مرا از زيارتشان محروم نگردانيد بلكه احسان و جود كرد.

پس نزديك قبور مقدسه ايشان برو و پشت به قبله و رو به قبر ايشان كن و بگو

السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَئِمَّةَ الْهُدَى السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ التَّقْوَى‏

سلام بر شما اى پيشوايان هدايت خلق سلام بر شما اى كه اهل تقواى كامل هستيد

السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا الْحُجَجُ عَلَى أَهْلِ الدُّنْيَا السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا الْقُوَّامُ فِي الْبَرِيَّةِ بِالْقِسْطِ

سلام بر شما اى حجتهاى خدا بر اهل دنيا سلام بر شما اى نگهبانان خلايق به عدل

السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الصَّفْوَةِ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ آلَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ النَّجْوَى‏

سلام بر شما اى اهل صفا و اخلاص سلام بر شما اى آل پيغمبر خدا سلام بر شما اى اهل مناجات و راز دار خدا

أَشْهَدُ أَنَّكُمْ قَدْ بَلَّغْتُمْ وَ نَصَحْتُمْ وَ صَبَرْتُمْ فِي ذَاتِ اللَّهِ وَ كُذِّبْتُمْ وَ أُسِي‏ءَ إِلَيْكُمْ فَغَفَرْتُمْ‏

گواهى مى‏دهم كه شما تبليغ دين و نصيحت خلق و صبر در بلا و آزار خلق در راه خدا كرديد و امت تكذيب مقام شما كردند و بديها و آزار درر حق شما كردند و همه را بخشيديد

وَ أَشْهَدُ أَنَّكُمُ الْأَئِمَّةُ الرَّاشِدُونَ الْمُهْتَدُونَ وَ أَنَّ طَاعَتَكُمْ مَفْرُوضَةٌ وَ أَنَّ قَوْلَكُمُ الصِّدْقُ‏

و گواهى مى‏دهم كه شماييد امامان هادى و راهنماى خلق و البته طاعت شما واجب و سخن شما صدق و حقيقت است

وَ أَنَّكُمْ دَعَوْتُمْ فَلَمْ تُجَابُوا وَ أَمَرْتُمْ فَلَمْ تُطَاعُوا

و شما امت را دعوت به خدا كرديد و آنها اجابت نكردند و امر كرديد و امتثال امر نكردند

وَ أَنَّكُمْ دَعَائِمُ الدِّينِ وَ أَرْكَانُ الْأَرْضِ لَمْ تَزَالُوا بِعَيْنِ اللَّهِ‏

و شماييد ستونهاى دين و اركان زمين و پيوسته عنايت خدا

يَنْسَخُكُمْ مِنْ أَصْلاَبِ كُلِّ مُطَهَّرٍ وَ يَنْقُلُكُمْ مِنْ أَرْحَامِ الْمُطَهَّرَاتِ‏

شما را از صلب و ارحام پاكى به صلب و ارحام پاك ديگر منتقل ساخت

لَمْ تُدَنِّسْكُمُ الْجَاهِلِيَّةُ الْجَهْلاَءُ وَ لَمْ تَشْرَكْ فِيكُمْ فِتَنُ الْأَهْوَاءِ

كه ابدا از دنس و آلودگيهاى جاهليت پاك و منزه گرديده و اصلا فتن و هواهاى نفسانى در وجود شماشركت و تصرف نكرد

طِبْتُمْ وَ طَابَ مَنْبِتُكُمْ مَنَّ بِكُمْ عَلَيْنَا دَيَّانُ الدِّينِ فَجَعَلَكُمْ فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ‏

پاك و منزهيد و منشأ وجود شما پاك و پاكيزه است و خداى ديان به نعمت وجود شما بر ما منت گذاشت پس شما را در خاندانى قرار داد كه به آن خاندان اذن خدا مقام بلند كرامت فرموده و ذكر نام خود را از آن بلند كرد

وَ جَعَلَ صَلاَتَنَا عَلَيْكُمْ رَحْمَةً لَنَا وَ كَفَّارَةً لِذُنُوبِنَا إِذِ اخْتَارَكُمُ اللَّهُ لَنَا

و درود و تحيات ما را براى شما جدا واسطه رحمت خود و كفاره گناهان بر ما مقرر داشت هنگامى كه نعمت وجود شما را براى ما اختيار فرمود

وَ طَيَّبَ خَلْقَنَا بِمَا مَنَّ عَلَيْنَا مِنْ وِلاَيَتِكُمْ وَ كُنَّا عِنْدَهُ مُسَمِّينَ بِعِلْمِكُمْ مُعْتَرِفِينَ بِتَصْدِيقِنَا إِيَّاكُمْ‏

و خلقت ما را طيب و طاهر براى قبول ولايت شما گردانيد و ما در نزد خدا معين و موسوم بعلم شما و معترف بتصديق و اعتقاد بولايت شما هستيم

وَ هَذَا مَقَامُ مَنْ أَسْرَفَ وَ أَخْطَأَ وَ اسْتَكَانَ وَ أَقَرَّ بِمَا جَنَى‏

و اين مقام زيارت كه اكنون ايستاده‏ام جايگاه كسى است كه داراى گناه و اسراف و خطا و مسكنت است و اقرار مى‏كند بجنايت خود

وَ رَجَا بِمَقَامِهِ الْخَلاَصَ وَ أَنْ يَسْتَنْقِذَهُ بِكُمْ مُسْتَنْقِذُ الْهَلْكَى مِنَ الرَّدَى‏

و همه اميدش در اين مقام خلاصى خود است كه بواسطه شفاعت شما خدا او را از سقوط در مهالك نجات دهد

فَكُونُوا لِي شُفَعَاءَ فَقَدْ وَفَدْتُ إِلَيْكُمْ إِذْ رَغِبَ عَنْكُمْ أَهْلُ الدُّنْيَا وَ اتَّخَذُوا آيَاتِ اللَّهِ هُزُواً وَ اسْتَكْبَرُوا عَنْهَا

پس شما براى ما نزد خدا شفاعت كنيد كه من از شوق و محبت بر شما وارد شدم زمانى كه مردم دنيا از در خانه شما دور مى‏شدند و آيات خدا را استهزاء مى‏كردند و بر آنها تكبر و سركشى داشتند

و در اينجا سر بالا كن و بگو

يَا مَنْ هُوَ قَائِمٌ لاَ يَسْهُو وَ دَائِمٌ لاَ يَلْهُو وَ مُحِيطٌ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ

اى خدايى كه هميشه حاضرى و سهو ندارى و پيوسته ناظرى فراموشى در تو نيست و بتمام موجودات احاطه دارى

لَكَ الْمَنُّ بِمَا وَفَّقْتَنِي وَ عَرَّفْتَنِي بِمَا أَقَمْتَنِي عَلَيْهِ‏

منت بر من تو راست كه مرا موفق داشتى و به مقام اولياء خود بزيارتشان شناسا كردى

إِذْ صَدَّ عَنْهُ عِبَادُكَ وَ جَهِلُوا مَعْرِفَتَهُ وَ اسْتَخَفُّوا بِحَقِّهِ وَ مَالُوا إِلَى سِوَاهُ‏

وقتى كه اين درگاه را بندگان جاهل تو بستند و معرفت به نور ولايت نيافتند و حقش را سبك پنداشتند و ميل به جانب ديگر نمودند

فَكَانَتِ الْمِنَّةُ مِنْكَ عَلَيَّ مَعَ أَقْوَامٍ خَصَصْتَهُمْ بِمَا خَصَصْتَنِي بِهِ‏

پس منت از تو بر من است و اقوام و طوايفى كه مانند من به اين نعمت ولايت اختصاص دادى

فَلَكَ الْحَمْدُ إِذْ كُنْتُ عِنْدَكَ فِي مَقَامِي هَذَا مَذْكُوراً مَكْتُوباً فَلاَ تَحْرِمْنِي مَا رَجَوْتُ‏

ستايش تو را كه من به اين مقام زيارت اولياء خود نزد تو مذكور و در كتاب علم تو ثبت و مكتوبم پس مرا از آنچه اميدوارم محرومم مگردان

وَ لاَ تُخَيِّبْنِي فِيمَا دَعَوْتُ بِحُرْمَةِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

و نااميد از اجابت دعايم مفرما به حق حرمت محمد و آل اطهارش كه درود خدا بر اوو آل او باد.

پس دعا كن از براى خود به هر چه خواهى و شيخ طوسى رحمة الله عليه در تهذيب فرموده كه بعد از آن هشت ركعت نماز زيارت بكن يعنى از براى هر امامى دو ركعت و شيخ طوسى و سيد بن طاوس گفته‏اند كه چون خواهى ايشان را وداع كنى بگو

السَّلاَمُ عَلَيْكُمْ أَئِمَّةَ الْهُدَى وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ أَسْتَوْدِعُكُمُ اللَّهَ وَ أَقْرَأُ عَلَيْكُمُ السَّلاَمُ‏

سلام بر شما باد اى پيشوايان هدايت و رحمت و بركات خداى بر شما باد وداع و بدرود كنم با شما و به خدا سپارم شما را و به شما سلام مى‏دهم

آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالرَّسُولِ وَ بِمَا جِئْتُمْ بِهِ وَ دَلَلْتُمْ عَلَيْهِ اللَّهُمَّ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ‏

ايمان داريم به خدا و به پيغمبر و به آنچه شما آورديد و راهنمايى به آن فرموديد بار خدايا پس بنويس ما را از گواهان.

پس دعا بسيار كن و از خدا سؤال كن كه ديگر ترا به زيارت ايشان برگرداند و آخر عهد تو نباشد از زيارت ايشان‏