اَللَّهُمَّ يَا مَنْ لاَ يَصِفُهُ نَعْتُ الْوَاصِفِينَ
بار خدايا، اى آن كه توصيف واصفان، وصف كردنت نتواند
وَ يَا مَنْ لاَ يُجَاوِزُهُ رَجَاءُ الرَّاجِينَ
و اى آن كه اميد اميدواران از تو در نگذرد
وَ يَا مَنْ لاَ يَضِيعُ لَدَيْهِ أَجْرُ الْمُحْسِنِينَ
و اى آن كه پاداش نيكوكاران در نزد تو تباه نگردد.
وَ يَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى خَوْفِ الْعَابِدِينَ
اى خداوندى كه پرستندگان چون از تو ترسند از ديگر كس نترسند
وَ يَا مَنْ هُوَ غَايَةُ خَشْيَةِ الْمُتَّقِينَ
و اى خداوندى كه پرهيزگاران چون بيم تو به دل دارند، بيم كس به دل راه ندهند.
هَذَا مَقَامُ مَنْ تَدَاوَلَتْهُ أَيْدِي الذُّنُوبِ وَ قَادَتْهُ أَزِمَّةُ الْخَطَايَا وَ اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِ الشَّيْطَانُ
اينجا كه من ايستادهام، جايگاه كسى است كه بازيچه دست گناهان است و زمام اختيارش در كف خطاها و لغزشها. شيطان بر او تاخته و چيرگى يافته،
فَقَصَّرَ عَمَّا أَمَرْتَ بِهِ تَفْرِيطاً وَ تَعَاطَى مَا نَهَيْتَ عَنْهُ تَغْرِيراً
پس، از روى تفريط، از انجام هر چه بدان فرمان دادهاى قصور ورزيده و از سر غرور، هر چه را از آن نهى كردهاى مرتكب شده،
كَالْجَاهِلِ بِقُدْرَتِكَ عَلَيْهِ أَوْ كَالْمُنْكِرِ فَضْلَ إِحْسَانِكَ إِلَيْهِ حَتَّى إِذَا انْفَتَحَ لَهُ بَصَرُ الْهُدَى وَ تَقَشَّعَتْ عَنْهُ سَحَائِبُ الْعَمَى
همانند كسى كه گستردگى عرصه قدرت تو را نمىشناسد يا آنكه احسان تو را در حق خود انكار مىكند. و آنگاه كه ديده هدايتش بينا شود و آن ابرهايى كه بصيرتش را فرو پوشانيده پراكنده گردد،
أَحْصَى مَا ظَلَمَ بِهِ نَفْسَهُ وَ فَكَّرَ فِيمَا خَالَفَ بِهِ رَبَّهُ فَرَأَى كَبِيرَ عِصْيَانِهِ كَبِيراً وَ جَلِيلَ مُخَالَفَتِهِ جَلِيلاً
آن ستمها كه در حق خود كرده بر شمرد و در آن خلافها كه در امر پروردگارش مرتكب شده بينديشد. پس عصيان بزرگ خود را به همان بزرگى كه هست بنگرد و خلاف عظيم خود را به همان عظمت كه هست مشاهده كند.
فَأَقْبَلَ نَحْوَكَ مُؤَمِّلاً لَكَ مُسْتَحْيِياً مِنْكَ وَ وَجَّهَ رَغْبَتَهُ إِلَيْكَ ثِقَةً بِكَ فَأَمَّكَ بِطَمَعِهِ يَقِيناً وَ قَصَدَكَ بِخَوْفِهِ إِخْلاَصاً
آنگاه با دلى پر اميد به تو روى نهد در حالى كه ديده از پشت پاى خجالت بر نتواند داشت. همه رغبت خويش در تو بسته و تنها اعتمادش به توست. با اميدى كه در دل خود پرورده از روى يقين آهنگ تو كرده و با دلى بيمناك و اخلاصى تمام به درگاه تو روى آورده است.
قَدْ خَلاَ طَمَعُهُ مِنْ كُلِّ مَطْمُوعٍ فِيهِ غَيْرِكَ وَ أَفْرَخَ رَوْعُهُ مِنْ كُلِّ مَحْذُورٍ مِنْهُ سِوَاكَ
و اگر ديگران طمع در ديگرى بستهاند او جز در تو طمع نبسته، اگر ديگران از ديگرى هراسناكند او را جز از تو هراسى در دل نيست.
فَمَثَلَ بَيْنَ يَدَيْكَ مُتَضَرِّعاً وَ غَمَّضَ بَصَرَهُ إِلَى الْأَرْضِ مُتَخَشِّعاً وَ طَأْطَأَ رَأْسَهُ لِعِزَّتِكَ مُتَذَلِّلاً
بار خدايا، بنده تو در پيشگاه تو به تضرع ايستاده و به خشوع چشم بر زمين دوخته و در پيشگاه عز تو سر به خوارى فرو داشته
وَ أَبَثَّكَ مِنْ سِرِّهِ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنْهُ خُضُوعاً وَ عَدَّدَ مِنْ ذُنُوبِهِ مَا أَنْتَ أَحْصَى لَهَا خُشُوعاً
و خاضعانه راز دلش را كه تو خود بدان آگاهترى با تو در ميان نهاده و فروتنانه گناهانش را كه تو خود شمارشان بهتر مىدانى يك يك بر مىشمرد.
وَ اسْتَغَاثَ بِكَ مِنْ عَظِيمِ مَا وَقَعَ بِهِ فِي عِلْمِكَ وَ قَبِيحِ مَا فَضَحَهُ فِي حُكْمِكَ مِنْ ذُنُوبٍ أَدْبَرَتْ لَذَّاتُهَا فَذَهَبَتْ وَ أَقَامَتْ تَبِعَاتُهَا فَلَزِمَتْ
به درگاه تو استغاثه مىكند از واقعه شگرفى كه بدان گرفتار آمده و تو خود از آن با خبرى و زارى مىكند از عملى ناپسند كه به سبب سرپيچى از حكم تواش رسوا ساخته:همان گناهانى كه لذات آنها سپرى گشته و شتابان گريخته است و عواقب شومشان باقى است چنان كه گويى هرگز سر رفتنش نيست.
لاَ يُنْكِرُ - يَا إِلَهِي - عَدْلَكَ إِنْ عَاقَبْتَهُ وَ لاَ يَسْتَعْظِمُ عَفْوَكَ إِنْ عَفَوْتَ عَنْهُ وَ رَحِمْتَهُ
اى خداوند من، چنين بندهاى اگر به عدل خود عقوبتش كنى زبان به انكار نمىگشايد و اگر عفوش كنى و بر او رحمت آورى عفو و رحمتت را در برابر عظمتت بزرگ نشمارد.
لِأَنَّكَ الرَّبُّ الْكَرِيمُ الَّذِي لاَ يَتَعَاظَمُهُ غُفْرَانُ الذَّنْبِ الْعَظِيمِ
زيرا تو آن پروردگار كريمى هستى كه آمرزش گناهان بزرگ را بزرگ نمىشمرى.
اَللَّهُمَّ فَهَا أَنَا ذَا قَدْ جِئْتُكَ مُطِيعاً لِأَمْرِكَ فِيمَا أَمَرْتَ بِهِ مِنَ الدُّعَاءِ مُتَنَجِّزاً وَعْدَكَ فِيمَا وَعَدْتَ بِهِ مِنَ الْإِجَابَةِ إِذْ تَقُولُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ
اى خداوند، اين منم كه به سوى تو آمدهام، مطيع فرمان توام آنجا كه فرمان دادهاى كه بندگانت دست به دعا بر دارند. اينك خواهم به آن وعده اجابت كه دادهاى وفا كنى، كه تو خود گفتهاى:بخوانيد مرا تا شما را اجابت كنم.
اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ الْقَنِي بِمَغْفِرَتِكَ كَمَا لَقِيتُكَ بِإِقْرَارِي
بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و آن سان كه من در برابر تو به گناه خود اعتراف كردهام، تو نيز به آمرزش خود مرا بپذير.
وَ ارْفَعْنِي عَنْ مَصَارِعِ الذُّنُوبِ كَمَا وَضَعْتُ لَكَ نَفْسِي وَ اسْتُرْنِي بِسِتْرِكَ كَمَا تَأَنَّيْتَنِي عَنِ الاِنْتِقَامِ مِنِّي
و آن سان كه خود را در برابر تو پست گردانيدهام مرا از لغزشگاههاى گناه برگير و آن سان كه در انتقام گرفتن از من درنگ كردهاى، مرا در پرده رحمت خويش مستور دار.
اَللَّهُمَّ وَ ثَبِّتْ فِي طَاعَتِكَ نِيَّتِي وَ أَحْكِمْ فِي عِبَادَتِكَ بَصِيرَتِي وَ وَفِّقْنِي مِنَ الْأَعْمَالِ لِمَا تَغْسِلُ بِهِ دَنَسَ الْخَطَايَا عَنِّي
بار خدايا، قصد مرا در اطاعت خويش پايدارى بخش و بصيرتم را ) در پرستشت قوى گردان و مرا توفيق كارهايى ده كه با آن از آلودگى گناه شست و شويم دهى،
وَ تَوَفَّنِي عَلَى مِلَّتِكَ وَ مِلَّةِ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ - عَلَيْهِ السَّلاَمُ - إِذَا تَوَفَّيْتَنِي
و چون بميرانى بر آيين خود و آيين پيامبرت محمد - عليه السلام - بميران.
اَللَّهُمَّ إِنِّي أَتُوبُ إِلَيْكَ فِي مَقَامِي هَذَا مِنْ كَبَائِرِ ذُنُوبِي وَ صَغَائِرِهَا وَ بَوَاطِنِ سَيِّئَاتِي وَ ظَوَاهِرِهَا
اى خداوند، در همين مكان كه ايستادهام، از گناهان خرد و كلان خود، از بديهاى پنهان و آشكار خود،
وَ سَوَالِفِ زَلاَّتِي وَ حَوَادِثِهَا تَوْبَةَ مَنْ لاَ يُحَدِّثُ نَفْسَهُ بِمَعْصِيَةٍ وَ لاَ يُضْمِرُ أَنْ يَعُودَ فِي خَطِيئَةٍ
از لغزشهاى گذشته و حال خود به درگاه تو توبه مىكنم، چونان توبه كسى كه از آن پس حتى با خود سخن از گناه نگويد و در خاطر نگذراند كه خطاى پيشين از سر گيرد.
وَ قَدْ قُلْتَ - يَا إِلَهِي - فِي مُحْكَمِ كِتَابِكَ إِنَّكَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِكَ وَ تَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَ تُحِبُّ التَّوَّابِينَ
اى خداوند من، تو خود در كتاب محكمت گفتهاى كه توبه بندگانت را مىپذيرى و گناهانشان را عفو مىكنىو توبه كنندگان را دوست مىدارى،
فَاقْبَلْ تَوْبَتِي كَمَا وَعَدْتَ وَ اعْفُ عَنْ سَيِّئَاتِي كَمَا ضَمِنْتَ وَ أَوْجِبْ لِي مَحَبَّتَكَ كَمَا شَرَطْتَ
پس همچنان كه وعده دادهاى توبه من بپذير و همچنان كه بر عهده گرفتهاى از خطاهاى من درگذر و آن سان كه شرط كردهاى محبت خود نصيب من ساز.
وَ لَكَ - يَا رَبِّ - شَرْطِي أَلاَّ أَعُودَ فِي مَكْرُوهِكَ وَ ضَمَانِي أَنْ لاَ أَرْجِعَ فِي مَذْمُومِكَ وَ عَهْدِي أَنْ أَهْجُرَ جَمِيعَ مَعَاصِيكَ
اى پروردگار من، من نيز شرط مىكنم كه زين پس كارى را كه تواش ناخوش داشتهاى مرتكب نشوم و بر عهده مىگيرم كه عملى را كه تواش ناپسند دانستهاى انجام ندهم و از هر چه معصيت توست دورى گزينم.
اَللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِمَا عَمِلْتُ فَاغْفِرْ لِي مَا عَلِمْتَ وَ اصْرِفْنِي بِقُدْرَتِكَ إِلَى مَا أَحْبَبْتَ
اى خداوند، تو بهتر مىدانى كه من چه كردهام، پس آن گناهان را كه خود بدانها آگاهى بيامرز و به قدرت خود مرا بدان سو ببر كه خود دوست دارى.
اَللَّهُمَّ وَ عَلَيَّ تَبِعَاتٌ قَدْ حَفِظْتُهُنَّ وَ تَبِعَاتٌ قَدْ نَسِيتُهُنَّ وَ كُلُّهُنَّ بِعَيْنِكَ الَّتِي لاَ تَنَامُ وَ عِلْمِكَ الَّذِي لاَ يَنْسَى
اى خداوند، بر ذمه من تبعاتى است كه در حفظ دارم و تبعاتى كه از ياد بردهام، ولى همه را چشم تو كه هرگز به خواب نمىرود مى نگرد و علم تو كه هيچ چيز از آن نهان نمىماند، مىداند.
فَعَوِّضْ مِنْهَا أَهْلَهَا وَ احْطُطْ عَنِّي وِزْرَهَا وَ خَفِّفْ عَنِّي ثِقْلَهَا وَ اعْصِمْنِي مِنْ أَنْ أُقَارِفَ مِثْلَهَا
تو خود كسانى را كه بر من ذمه دارند عوض ده و بار گناه آن از دوش من برگير و از سنگينى آن بكاه و مرا از ارتكاب چنان گناهانى نگهدار.
اَللَّهُمَّ وَ إِنَّهُ لاَ وَفَاءَ لِي بِالتَّوْبَةِ إِلاَّ بِعِصْمَتِكَ وَ لاَ اسْتِمْسَاكَ بِي عَنِ الْخَطَايَا إِلاَّ عَنْ قُوَّتِكَ فَقَوِّنِي بِقُوَّةٍ كَافِيَةٍ وَ تَوَلَّنِي بِعِصْمَةٍ مَانِعَةٍ
اى خداوند، من در توبه خويش پايدارى نتوانم، مگر تو مرا از گناه نگهدارى و از گناه پرهيز نتوانم مگر تو توان آنم دهى. پس مرا به نيرويى به حد كفايت توانا گردان و به عصمتى باز دارنده از گناه مدد فرماى.
اَللَّهُمَّ أَيُّمَا عَبْدٍ تَابَ إِلَيْكَ وَ هُوَ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ فَاسِخٌ لِتَوْبَتِهِ وَ عَائِدٌ فِي ذَنْبِهِ وَ خَطِيئَتِهِ فَإِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَكُونَ كَذَلِكَ
اى خداوند، هر بندهاى، به درگاه تو توبه مىكند و حال آنكه تو به علم خود مىدانى كه توبه خود خواهد شكست و بار ديگر به گناه و خطاى خود باز خواهد گشت. خداوندا، به تو پناه مىآورم اگر در اين زمره باشم.
فَاجْعَلْ تَوْبَتِي هَذِهِ تَوْبَةً لاَ أَحْتَاجُ بَعْدَهَا إِلَى تَوْبَةٍ تَوْبَةً مُوجِبَةً لِمَحْوِ مَا سَلَفَ وَ السَّلاَمَةِ فِيمَا بَقِيَ
اى خداوند، اين توبه من از آن گونه قرارده كه بعد از آن نيازمند توبه نشوم. توبهاى كه موجب زداييدن گناهان گذشته من باشد و سبب در امان ماندن در باقى عمر از گنهكارى.
اَللَّهُمَّ إِنِّي أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ مِنْ جَهْلِي وَ أَسْتَوْهِبُكَ سُوءَ فِعْلِي فَاضْمُمْنِي إِلَى كَنَفِ رَحْمَتِكَ تَطَوُّلاً وَ اسْتُرْنِي بِسِتْرِ عَافِيَتِكَ تَفَضُّلاً
اى خداوند، از نادانى خود، از درگاه تو، پوزش مىطلبم و بخشايش كردار بدم را از تو مىخواهم. به احسان خويش مرا در كنف رحمت خود جاى ده و به فضل و كرم خويش در پرده عافيت خود بپوشان.
اَللَّهُمَّ وَ إِنِّي أَتُوبُ إِلَيْكَ مِنْ كُلِّ مَا خَالَفَ إِرَادَتَكَ أَوْ زَالَ عَنْ مَحَبَّتِكَ مِنْ خَطَرَاتِ قَلْبِي وَ لَحَظَاتِ عَيْنِي
اى خداوند، به درگاه تو توبه مىكنم از هر خاطره بد كه در دلم خطور كرده و هر نگاه گناه آلود كه چشمم مرتكب شده
وَ حِكَايَاتِ لِسَانِي تَوْبَةً تَسْلَمُ بِهَا كُلُّ جَارِحَةٍ عَلَى حِيَالِهَا مِنْ تَبِعَاتِكَ وَ تَأْمَنُ مِمَا يَخَافُ الْمُعْتَدُونَ مِنْ أَلِيمِ سَطَوَاتِكَ
و هر سخن بيجا كه بر زبانم جارى گشته كه خلاف اراده تو و بيرون از دايره دوستى تو بوده است، توبه مىكنم آن چنان كه يك يك اعضايم از عقوبتهاى تو به سلامت مانند و از خشم دردناك تو كه متجاوزان و ستمكاران از آن بيمناكند در امان باشند.
اَللَّهُمَّ فَارْحَمْ وَحْدَتِي بَيْنَ يَدَيْكَ وَ وَجِيبَ قَلْبِي مِنْ خَشْيَتِكَ وَ اضْطِرَابَ أَرْكَانِي مِنْ هَيْبَتِكَ
بار خدايا به تنهايى من در برابر خود و تپيدنهاى دلم از خوف خود و لرزش اعضايم از هيبت خود رحمت آور،
فَقَدْ أَقَامَتْنِي - يَا رَبِّ - ذُنُوبِي مَقَامَ الْخِزْيِ بِفِنَائِكَ فَإِنْ سَكَتُّ لَمْ يَنْطِقْ عَنِّي أَحَدٌ وَ إِنْ شَفَعْتُ فَلَسْتُ بِأَهْلِ الشَّفَاعَةِ
كه گناهانم، اى پروردگار من، مرا در پيشگاه تو در مقام رسوايى بر پاى داشته. اگر خود خاموشى گزينم، كسى درباره من سخن نخواهد گفت و اگر شفيعى بطلبم، دانم كه سزاوار شفاعت نيستم تا كسى مرا شفاعت كند.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ شَفِّعْ فِي خَطَايَايَ كَرَمَكَ وَ عُدْ عَلَى سَيِّئَاتِي بِعَفْوِكَ وَ لاَ تَجْزِنِي جَزَائِي مِنْ عُقُوبَتِكَ
بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و كرمت را شفيع خطاهاى من قرار ده و به عفو و بخشايش خود گناهانم عفو كن و مرا به عقوبتى كه سزاوار آنم جزا مده
وَ ابْسُطْ عَلَيَّ طَوْلَكَ وَ جَلِّلْنِي بِسِتْرِكَ وَ افْعَلْ بِي فِعْلَ عَزِيزٍ تَضَرَّعَ إِلَيْهِ عَبْدٌ ذَلِيلٌ فَرَحِمَهُ أَوْ غَنِيٍّ تَعَرَّضَ لَهُ عَبْدٌ فَقِيرٌ فَنَعَشَهُ
و احسان خود به فراوانى به من ارزانى دار و مرا در پرده عفو خود بپوشان. اى خداوند، با من همانند پيروزمندى رفتار كن كه بندهاى ذليل در برابرش زارى مىكند و آن پيروزمند بر او رحمت مىآورد، يا همانند توانگرى كه فقيرى راه بر او مىگيرد و آن توانگر بىنيازش مىسازد.
اَللَّهُمَّ لاَ خَفِيرَ لِي مِنْكَ فَلْيَخْفُرْنِي عِزُّكَ وَ لاَ شَفِيعَ لِي إِلَيْكَ فَلْيَشْفَعْ لِي فَضْلُكَ وَ قَدْ أَوْجَلَتْنِي خَطَايَايَ فَلْيُؤْمِنِّي عَفْوُكَ
بار خدايا، كس نيست كه مرا پناه دهد، سايه عز توست كه بايست مرا پناه دهد. كس نيست كه به درگاه تو شفيع من شود، فضل و كرم توست كه بايست مرا شفاعت كند. گناهانم مرا مىترساند، عفو توست كه بايست مرا ايمنى بخشد.
فَمَا كُلُّ مَا نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ مِنِّي بِسُوءِ أَثَرِي وَ لاَ نِسْيَانٍ لِمَا سَبَقَ مِنْ ذَمِيمِ فِعْلِي
اى خداوند من، آنچه بر زبان مىآورم نه از آن روست كه از اعمال ناستوده خود بىخبرم، يا كردارهاى ناپسند خود از ياد بردهام،
لَكِنْ لِتَسْمَعَ سَمَاؤُكَ وَ مَنْ فِيهَا وَ أَرْضُكَ وَ مَنْ عَلَيْهَا مَا أَظْهَرْتُ لَكَ مِنَ النَّدَمِ وَ لَجَأْتُ إِلَيْكَ فِيهِ مِنَ التَّوْبَةِ
بل براى آن است كه آسمانها و ساكنان آنها و زمين و هر چه بر روى آن است، پشيمانى مرا كه در برابر تو اظهار كردهام بشنوند و بدانند كه توبه كردهام و به تو پناه آوردهام.
فَلَعَلَّ بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِكَ يَرْحَمُنِي لِسُوءِ مَوْقِفِي أَوْ تُدْرِكُهُ الرِّقَّةُ عَلَيَّ لِسُوءِ حَالِي فَيَنَالَنِي مِنْهُ بِدَعْوَةٍ هِيَ أَسْمَعُ لَدَيْكَ مِنْ دُعَائِي
باشد كه يكى از آنها بر شوربختى من رحمت آرد يا بر بد حالى منش رقت آيد و در حق من دعايى كند كه تو زودتر از دعاى من مستجاب فرمايى،
أَوْ شَفَاعَةٍ أَوْكَدُ عِنْدَكَ مِنْ شَفَاعَتِي تَكُونُ بِهَا نَجَاتِي مِنْ غَضَبِكَ وَ فَوْزَتِي بِرِضَاكَ
يا روى شفاعت بر زمين نهد و شفاعت او از درخواست من مقبولتر افتد و سبب رهايى من از خشم تو و توفيق يافتن من به خشنودى تو باشد.
اَللَّهُمَّ إِنْ يَكُنِ النَّدَمُ تَوْبَةً إِلَيْكَ فَأَنَا أَنْدَمُ النَّادِمِينَ وَ إِنْ يَكُنِ التَّرْكُ لِمَعْصِيَتِكَ إِنَابَةً فَأَنَا أَوَّلُ الْمُنِيبِينَ
بار خدايا، اگر پشيمانى به درگاه تو توبه است، من پشيمانترين پشيمانانم و اگر ترك گناه بازگشت به توست، من نخستين بازگشتگانم
وَ إِنْ يَكُنِ الاِسْتِغْفَارُ حِطَّةً لِلذُّنُوبِ فَإِنِّي لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ
و اگر استغفار است كه گناهان را مىريزد، من در زمره استغفار كنندگانم.
اَللَّهُمَّ فَكَمَا أَمَرْتَ بِالتَّوْبَةِ وَ ضَمِنْتَ الْقَبُولَ وَ حَثَثْتَ عَلَى الدُّعَاءِ وَ وَعَدْتَ الْإِجَابَةَ
اى خداوند، همچنان كه ما را به توبه فرمان دادهاى و پذيرفتنش بر عهده گرفتهاى، همچنان كه ما را به دعا بر انگيختهاى و وعده اجابت دادهاى،
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اقْبَلْ تَوْبَتِي وَ لاَ تَرْجِعْنِي مَرْجِعَ الْخَيْبَةِ مِنْ رَحْمَتِكَ
پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و توبه من بپذير و به جايى كه نوميدان از رحمت خود را باز مىگردانى باز مگردان.
إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ عَلَى الْمُذْنِبِينَ وَ الرَّحِيمُ لِلْخَاطِئِينَ الْمُنِيبِينَ
تويى آن كه توبه گنهكاران مىپذيرى و با خطاكاران بازگشته از خطا مهربان هستى.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ كَمَا هَدَيْتَنَا بِهِ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ كَمَا اسْتَنْقَذْتَنَا بِهِ
بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست آن سان كه ما را به سبب او راه هدايت نمودى. بر محمد و خاندانش درود بفرست آن سان كه ما را به هدايت او نجات بخشيدى.
وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً تَشْفَعُ لَنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ يَوْمَ الْفَاقَةِ إِلَيْكَ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ هُوَ عَلَيْكَ يَسِيرٌ
بر محمد و خاندانش درود بفرست، درودى كه در روز بازپسين، روز بينوايى، شفيع ما به نزد تو باشد، كه تو بر هر كارى توانايى. و هو عليك يسير.
در صورت خرابی فایل ، گزارش دهید
