اَللَّهُمَّ إِنَّ هَذَيْنِ آيَتَانِ مِنْ آيَاتِكَ وَ هَذَيْنِ عَوْنَانِ مِنْ أَعْوَانِكَ يَبْتَدِرَانِ طَاعَتَكَ بِرَحْمَةٍ نَافِعَةٍ أَوْ نَقِمَةٍ ضَارَّةٍ
بار خدايا، اين دو، دو نشانه از نشانههاى تو و دو كارگزار از كارگزاران تواند، كه به فرمانبردارى تو مىشتابند، آنگاه كه بخواهى رحمت سودمند خود را فرستى يا عقوبت و عذاب زيانبار خويش را.
فَلاَ تُمْطِرْنَا بِهِمَا مَطَرَ السَّوْءِ وَ لاَ تُلْبِسْنَا بِهِمَا لِبَاسَ الْبَلاَءِ
اى خداوند، به آن دو، باران عذاب بر ما مبار و جامه محنت و بلا بر ما مپوشان.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْزِلْ عَلَيْنَا نَفْعَ هَذِهِ السَّحَائِبِ وَ بَرَكَتَهَا
بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندانش و سود و بركت اين ابرها را بر ما بباران
وَ اصْرِفْ عَنَّا أَذَاهَا وَ مَضَرَّتَهَا وَ لاَ تُصِبْنَا فِيهَا بِآفَةٍ وَ لاَ تُرْسِلْ عَلَى مَعَايِشِنَا عَاهَةً
و آزار و زيانشان از ما دور گردان و به آفت آن گرفتار مساز و برگ معيشت ما دچار بلا مگردان.
اَللَّهُمَّ وَ إِنْ كُنْتَ بَعَثْتَهَا نِقْمَةً وَ أَرْسَلْتَهَا سَخْطَةً فَإِنَّا نَسْتَجِيرُكَ مِنْ غَضَبِكَ
اى خداوند، اگر اين ابر برانگيختهاى كه ما را بدان عذاب كنى، يا از سر خشم و سخط فرستادهاى، از خشم و سخط تو به تو پناه مىآوريم
وَ نَبْتَهِلُ إِلَيْكَ فِي سُؤَالِ عَفْوِكَ فَمِلْ بِالْغَضَبِ إِلَى الْمُشْرِكِينَ وَ أَدِرْ رَحَى نَقِمَتِكَ عَلَى الْمُلْحِدِينَ
و به درگاهت زارى مىكنيم مگر عفوت را به ما ارزانى دارى. اى خداوند، خشم و سخط خويش بر سر مشركان بگمار و آسياب انتقامت را بر سر ملحدان به چرخش آر.
اَللَّهُمَّ أَذْهِبْ مَحْلَ بِلاَدِنَا بِسُقْيَاكَ وَ أَخْرِجْ وَحَرَ صُدُورِنَا بِرِزْقِكَ وَ لاَ تَشْغَلْنَا عَنْكَ بِغَيْرِكَ
اى خداوند، باران بفرست و خشكى از زمينهاى تشنه ما ببر و به رزقى كه ما را ارزانى مىدارى وسوسه و اضطراب از دل ما بزداى و ما را از خود به ديگرى مشغول مدار.
وَ لاَ تَقْطَعْ عَنْ كَافَّتِنَا مَادَّةَ بِرِّكَ فَإِنَّ الْغَنِيَّ مَنْ أَغْنَيْتَ وَ إِنَّ السَّالِمَ مَنْ وَقَيْتَ
ماده فضل و كرم خويش از ما همگان منقطع مفرماى، كه غنى كسى است كه تواش غنى گردانيده باشى و تندرست كسى است كه تواش از بلا نگهدارى.
مَا عِنْدَ أَحَدٍ دُونَكَ دِفَاعٌ وَ لاَ بِأَحَدٍ عَنْ سَطْوَتِكَ امْتِنَاعٌ تَحْكُمُ بِمَا شِئْتَ عَلَى مَنْ شِئْتَ وَ تَقْضِي بِمَا أَرَدْتَ فِيمَنْ أَرَدْتَ
كس در برابر تو دفاع نتواند و كس در برابر سطوت تو پناهى نيابد. بر هر كس به هر چه خواهى حكم كنى و بر هر كس به هر چه خواهى قضا رانى.
فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا وَقَيْتَنَا مِنَ الْبَلاَءِ وَ لَكَ الشُّكْرُ عَلَى مَا خَوَّلْتَنَا مِنَ النَّعْمَاءِ
حمد باد تو را كه ما را از بلا در امان داشتهاى. سپاس تو را كه نعم خود به ما عطا فرمودى.
حَمْداً يُخَلِّفُ حَمْدَ الْحَامِدِينَ وَرَاءَهُ حَمْداً يَمْلَأُ أَرْضَهُ وَ سَمَاءَهُ
حمدى كه حمد ديگر حمد گويان را واپس گذارد، حمدى كه زمين و آسمانها را بينبارد.
إِنَّكَ الْمَنَّانُ بِجَسِيمِ الْمِنَنِ الْوَهَّابُ لِعَظِيمِ النِّعَمِ الْقَابِلُ يَسِيرَ الْحَمْدِ الشَّاكِرُ قَلِيلَ الشُّكْرِ
تويى كه انعامت، نعمتهاى بزرگ است. تويى كه بخشايشت، بخششهاى سترگ است. ستايشى اندك را پذيرندهاى و سپاسى ناچيز را سپاسگوى.
الْمُحْسِنُ الْمُجْمِلُ ذُو الطَّوْلِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ
احسان كنندهاى، نيكى رسانندهاى، صاحب نعمتى، هيچ خدايى جز تو نيست و سرانجام همگان به سوى توست.
در صورت خرابی فایل ، گزارش دهید
