

في مثل ذلك
أرْضُكُمْ قَرِيبَةٌ مِنَ المَاءِ، بَعِيدَةٌ مِنَ السَّماءِ، خَفَّتْ عُقُولُكُمْ، وَسَفِهَتْ حُلُومُكُمْ)ف، فَأَنْتُمْ غَرَضٌلِنَابِلٍ وَأُكْلَةٌ لاَِكِلٍ، وَفَرِيسَةٌ لِصائِدٍ.
«كلامى استشبيه گفتار گذشته»كوته فكران صيد شيادانند:
سرزمينتان به آب نزديك است و از آسمان دور،[1]عقلهاىتان سبك و افكارشما سفيهانه است: پس هدف خوبى براى تير اندازنيد،و لقمه چربى براى مفتخواران،و صيدى براى صيادان[2].
(بايد توجه داشت لبه تيز تمام اين حملهها متوجه جمعيتى از ساكنان بصره است كهدر آن زمان به تشويق طلحه و زبير و امثال آنان كانونى براى آشوب و تفرقهافكنى به وجود آوردهبودند،و در زمانهاى بعد نيز پايگاهى براى دودمان خيانت پيشه بنى اميه شدند و ضربههابه اسلام زدند،نه تمام ساكنان اين شهر).
توضيحها:
1]ارضكم قريبة من الماء...
«سرزمين شما به آب نزديك است» امام(ع)در اين سخن،سرزمين بصره را به آب نزديك و از آسمان دورمىخواند و ميدانيم كه براى تعيين پستى و بلندى زمين آن را با سطح دريا اندازهمىگيرند:و بصره تقريبا هم سطح آبهاى خليج فارس است،و پيدا استسرزمينى كه همسطح آب باشد از زمينهاى ديگر تا آسمان،فاصله بيشترى دارد.
[2]هميشه شيادان و فريب كاران،افراد كم عقل را زودتر مىتوانندفريب دهند،طلحه و زبير از روحيه خاص جمعى از مردم بصره استفاده كردند.