[وهو بعض خطبة طويلة خطبها يوم الفطر] [وفيها يحمد الله ويذم الدنيا:] [حمد الله]
الْحَمْدُ للهِ غَيْرَ مَقْنُوطٍمِنْ رَحْمَتِهِ، وَلاَ مَخْلُوٍّ مِنْ نِعْمَتِهِ، وَلاَ مَأْيُوسٍ مِنْ مَغْفِرَتِهِ، وَلاَ مُسْتَنْكَفٍعَنْ عِبَادَتِهِ، الَّذِي لاَ تَبْرَحُ مِنْهُ رَحْمَةٌ، وَلاَ تُفْقَدُ لَهُ نِعْمَةٌ. [ذم الدنيا] وَالدُّنْيَا دَارٌ مُنِيَ لَهَا الْفَنَاءُ وَلاََِهْلِهَا مِنْهَا الْجَلاَءُ وَهِيَ حُلْوَةٌ خَضِرَةٌ، قَدْ عُجِّلَتْ لِلطَّالِبِ، وَالْتَبَسَتْ بِقَلْبِ النَّاظِرِ فَارْتَحِلُوا مِنْهَا بِأَحْسَنِ مَا بِحَضْرَتِكُمْ مِنَ الزَّادِ، وَلاَ تَسْأَلُوا فِيها فَوْقَ الْكَفَافِ وَلاَ تَطْلُبُوا مِنْهَا أكْثَرَ مِنَ الْبَلاَغِ
اين خطبه مقدارى از يك خطبه طولانى است كه در روز عيد فطر ايرادفرموده است، و در اين خطبه خدا را ستايش نموده و دنيا را توبيخ مينمايد
سپاس مر خداى را كه رحمتش مايوس شدنى نيست، و نعمتش فراگير، و بخشايشش نا اميد نشدنى، و پرستشش تكبر نورزيدنى، خداوندى كه رحمت اوزائل نميشود، و نعمتش مفقود نميگردد، دنيا جايگاهى است كه فناء بر آنمقدر، و خروج از آن براى اهلش مسطر گشته است، اين دنيا بر مذاق فرزندانششيرين و برخيره شوندگانش سبز و با طراوتست، اين دنيا براى جويندهاششتابان است، و بر دل نظاره كنندهاش مخلوط كننده و فريبا، از اين دنيا بابهترين زاد و توشه كه اندوختهايد،كوچ كنيد، و بيش از حد كافى از اين دنيامخواهيد، و بيش از آنچه كه براى معاش زندگى لازم است مجوئيد.
در صورت خرابی فایل ، گزارش دهید
