ومن كلام له عليه السلام
[يصف أصحاب رسولالله] [وذلك يوم صفين حين أمر الناس بالصلح]
وَلَقَدْ كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وآله ، نَقْتُلُ آبَاءَنا وَأَبْنَاءَنَا وَإخْوَانَنا وَأَعْمَامَنَا، مَا يَزِيدُنَا ذلِكَ إلاَّ إِيمَاناً وَتَسْلِيماً، وَمُضِيّاً عَلَى اللَّقَمِ وَصَبْراً عَلى مَضَضِ الاَْلَمِلا.، وَجِدّاً عَلى جِهَادِ الْعَدُوِّ، وَلَقَدْ كَانَ الرَّجُلُ مِنَّا وَالاَْخَرُ مِنْ عَدُوِّنا يَتَصَاوَلاَنِ تَصَاوُلَالْفَحْلَيْنِ، يَتَخَالَسَانِ أَنْفُسَهُمَا أيُّهُمَا يَسْقِيصَاحِبَهُ كَأْسَ المَنُونِ، فَمَرَّةً لَنَا مِنْ عَدُوِّنَا، ومَرَّةً لِعَدُوِّنا مِنَّا،
فَلَمَّا رَأَى اللهُ صِدْقَنَا أَنْزَلَ بِعَدُوِّنَا الْكَبْتَ وَأَنْزَلَ عَلَيْنَا النَّصرَ، حَتَّى اسْتَقَرَّ الاِِْسْلاَمُ مُلْقِياً جِرَانَهُذ. وَمُتَبَوِّئاً أَوْطَانَهُ، وَلَعَمْرِي لَوْ كُنَّا نَأْتِي مَا أَتَيْتُمْ، مَا قَامَ لِلدِّينِ عَمُودٌ، وَلاَ اخْضَرَّ لِلاِِيمَانِ عُودٌ، وَأَيْمُ اللهِ لَتَحْتَلِبُنَّهَادَماً، وَلَتُتْبِعُنَّهَا نَدَماً!
در اين سخن،اصحاب پيامبر اكرم (ص) را توصيف ميفرمايد و اين سخن را درروز صفين موقعيكه مردم را به صلح دستور داد فرموده است
(ما در حضور رسول خدا (ص) بوديم، پدران و فرزندان و برادران وعموهاى خود را ميكشتيم، و اين جنگ و كشتار با نزديكترين اشخاص براى ماجز ايمان و تسليم، و حركت در راه روشن، و بردبارى در برابر نيشهاىدردآگين، و كوشش در جهاد با دشمن نمىافزود، در آن زمان مردى از ماو مردى از دشمن ما، مانند دو نر[جنگى]سختبا يكديگر گلاويز ميگشتند، در حاليكه از خود بيخود شده بودند، تا كدام يك از آن دو،كاسه مرگ رابر ديگرى بچشاند، گاهى دشمن از ما ضربه ميخورد، و گاهى ديگر ما ازدشمن ضربه ميخوريم، وقتى كه خداوند صدق و خلوص ما را ديد،دشمنما را به ذلت و خوارى نشاند، و پيروزى را بر ما فرستاد، تا آنگاه كه اسلاممانند شترى كه گردن بر زمين بنهد و حالت تسليم بخود بگيرد،استقرار يافت، و در جايگاههاى خود (عقول و دلهاى مسلمانان) جايگير شد، سوگند بزندگيم،اگر ما در آن زمان وضع امروزى شما را داشتيم، ستونى براى دين قائمنمىگشت، و براى ايمان شاخهاى سبز نميگشت، و سوگند بخدا،از اينتقصير در انجام وظيفه بجاى شير خون خواهيد دوشيد، و در دنبالش ندامتى[بيفائده].