

[لابنه محمّد بن الحنفية لمّا أعطاه الراية يوم الجمل]
تَزُولُ الجِبَالُ وَلاَ تَزُلْ! عَضَّ عَلَى نَاجِذِكَ أَعِرِاللهَ جُمجُمَتَكَ، تِدْ في الاََْرْضِ قَدَمَكَ، ارْمِ بِبَصَرِكَ أَقْصَى القَوْمِ، وَغُضَّ بَصَرَكَ وَاعْلَمْ أَنَّ النَّصْرَ مِنْ عِنْدِ اللهِ سُبْحَانَهُ.
از كوه محكمتر باش![1] و[2](گفتارى است كه امام(ع)هنگام دادن پرچم به فرزندش محمد حنفيه،در جنگجمل فرمود):
اگر كوهها متزلزل شوند تو تكان مخور!دندانهايت را بهم بفشار!جمجمه خويشرا به خدا عاريت ده!قدمهايت را بر زمين ميخكوب كن!(هميشه نگاهتبه پايان لشكردشمن باشد كه تا آنجا پيشروى كنى)كاملا(مراقبت آنها باش و از آنچه باعث)ترسمىشود چشم بپوش،و بدان نصرت و پيروزى از جانب خداى سبحان است.[3]
توضيحها:
[1]محمد حنفيه فرزند با فضيلت على(ع)و مادرش«خوله»دخترجعفر بن قيس است،و گفتهاند پيغمبر اسلام به على(ع)فرمود:اگر از اين زنپسرى خدا به تو داد وى را همنام و هم كنيه من قرار ده!
[2]در صحنه جنگ جمل نخست امام(ع)شخصا به سپاه دشمن حملهبرد و اركان آنها را متزلزل ساخت،سپس پرچم را به محمد حنفيه داد و فرمود:
لشكر مخالف را در هم بريز...او حملات فراوانى كرد و لشكر را از جا كند...پساز مشاهده اين صحنه ياران على(ع)عرض كردند:
اى امير مؤمنان اگر فضيلتخاصى كه خداوند براى حسن و حسين قرارداده،نبود،هيچ كس را بر محمد حنفيه مقدم نمىداشتيم:امام(ع)در پاسخفرمود:«اين النجم من الشمس و القمر»ستاره كجا و خورشيد و ماه كجا؟
ياران گفتند:ما هرگز او را همپايه حسن و حسين قرار نمىدهيم...امام فرمود«اين يقع ابنى، من ابنى بنت رسول الله ص)»فرزند من كجا و فرزندانپيغمبر كجا؟!(شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد جلد 1 صفحه 245)
[3]در اين جملات امام(ع)درس فداكارى و چگونگى حمله به دشمنو راه بدست آوردن پيروزى را از جنبههاى مختلف به ما ياد مىدهد و بالخصوص يادآور مىگردد كه نصرت از جانب پروردگار است.