لمّا قبض رسولالله صلى الله عليه وآله وخاطبه العباس وأبوسفيان في أن يبايعا له بالخلافة [وذلك بعد أن تمّت البيعة لاَبيبكر في السقيفة، وفيها ينهى عن الفتنة ويبين عن خلقه وعلمه:] [النهي عن الفتنة]
أَيُّها النَّاسُ، شُقُّوا أَمْوَاجَ الفِتَنِ بِسُفُنِ النَّجَاةِ، وَعَرِّجُوا عَنْ طَريقِ الـمُنَافَرَةِ، وَضَعُوا تِيجَانَ الـمُفَاخَرَةِ. أَفْلَحَ مَنْ نَهَضَ بِجَنَاحٍ، أوِ اسْتَسْلَمَ فَأَراحَ، مَاءٌ آجِنٌ وَلُقْمَةٌ يَغَصُّ بِهَا آكِلُهَا، وَمُجْتَنِي الَّثمَرَةِ لِغَيْرِ وَقْتِ إِينَاعِهَاكالزَّارعِ بِغَيْرِ أَرْضِهِ.
[خلقه وعلمه] فَإِنْ أقُلْ يَقُولُوا: حَرَصَ عَلَى الـمُلْكِ، وَإنْ أَسْكُتْ يَقُولُوا: جَزعَمِنَ المَوْتِ! هَيْهَاتَبَعْدَ اللَّتَيَّا وَالَّتِي وَاللهِ لاَبْنُ أَبيطَالِبٍ آنَسُ بالمَوْتِ مِنَ الطِّفْلِ بِثَدْي أُمِّهِ، بَلِ انْدَمَجْتُعَلَى مَكْنُونِ عِلْمٍ لَوْ بُحْتُ بِهِ لاَضْطَرَبْتُمُ اضْطِرَابَ الاََْرْشِيَةِفي الطَّوِيِّالبَعِيدَةِ!
سخنى از آن حضرت(ع)هنگامى كه رسول خدا(ص)رحلت كرده بود و،عباس و ابو سفيان بن حرب از او خواستند كه بهخلافتبا او بيعت كنند.
اى مردم،بر دريد امواج فتنهها را به كشتيهاى نجات و،به راه تفاخر به نژاد و تبارمرويد و ديهيم مباهات به مال و جاه را از سر فرو نهيد.رستگار و پيروز است كسىكه او را ياورانى است و به نيروى آنان قيام مىكند و يا تسليم مىشود و خود راآسوده مىسازد.آبى استبدبو و گنده و،لقمهاى است گلوگير كسى كه مىبلعدش.
آن كس كه ثمره بستان خود را پيش از رسيدنش بچيند،همانند كشاورزى است كه درزمين ديگرى مىكارد.
اگر بگويم،گويند كه آزمند فرمانروايى هستم و گر لب بربندم و خاموشى گزينم،گويند،كه از مرگ مىترسد.چه دورند از حقيقت.آيا پس از آن همه جانبازى درعرصه پيكار،از مرگ مىترسم؟به خدا سوگند،دلبستگى پسر ابو طالب به مرگ ازدلبستگى كودك به پستان مادر بيشتر است.ولى اسرارى در دل نهفته دارم،كه اگرآشكار كنم،لرزه بر اندامتان افتد،چونانكه طناب فرو شده در چاه مىلرزد.
در صورت خرابی فایل ، گزارش دهید
